beyler tsigalko nun başlıgı atsanıza
Not: ne ara sevgili oldunuz amk benmi bişiler kacırdım

Başı göğsümde huzurlu bir uykuya daldık. Sabah olup, yeni günün ışıltıları pencereye vurduğu vakit uyandım. Bugün beni yolcu etmeye Zeynep de gelecekti. Uyandırmaya kıyamadım. Gözkapaklarını izledim. Nasıl da güzel nefes alıyordu...

Bir müddet sonra uyandı. ( Aradan ne kadar zaman geçti, ne kadar süre onu izledim bilmiyorum. )

Günaydın dedi. ve kalbimin diğer kıyısına yerleşecek kadını bulduğumda okuyacağıma yemin ettiğim şu şiiri okudum;

Bak bunlar ellerin senin bunlar ayakların
Bunlar o kadar güzel ki artık o kadar olur
Bunlar da saçların işte akşamdan çözülü
Bak bu sensin çocuğum enine boyuna
Bu da yatak olduğuna göre altımızdaki
Sabahlara kadar koynumda yatmışsın
Bak bende yalan yok vallahi billahi
Sen o kadar güzelsin ki artık o kadar olur

işe bak sen gözlerin de burda
Gözlerinin ucu da burda yaşamaya alışık
iyi ki burda yoksa ben ne yapardım
Bak çocuğum kolların işte çıplak işte
Bak gizlisi saklısı kalmadı günümüzün
Gözlerin sabahın sekizinde bana açık
Ne günah işlediysek yarı yarıya

Sen asıl bunlara bak bunlar dudakların
Bunların konuşması olur öpülmesi olur
Seni usulca öpmüştüm ilk öptüğümde
Vapurdaydık vapur kıyıya gidiyordu
Üç kulaç öteden izmir gidiyordu
Uzanmış seni usulca öpmüştüm
Hemen yanımızdan balıklar gidiyordu.

Evet. istanbul kısmını değiştirip izmir yapmıştım. Gülümsemesi bütün dünya manzaralarını geride bırakacak cinstendi.

Pes etmek yok ! Bunca moral bozan entrye rağmen, gerçekten kalbiyle takip eden birkaç panpam için bitireceğim hikayeyi.

Panpa bitirde gene ayni seyi yapiyosun şiiri okumuypr kimse yazma bosuna ellerin yorulmasin

Neyse rez alamda yarin devam ederim herkese iyi geceler

Bu gece bitiyomu la

Bana kahvaltı hazırladı. Afiyetle yedik. Çayı normal koymuştu...

Komşuları kıllandırmadan ayrı ayrı çıktık evden. Yurttan valizimi alıp, otogara gittik. O malum günden sonra ilk otogar anısı bu...

Çay içtiğimiz kafeye girdik yine. iki çay söylemiştik. ikisi de normal...

Otobüs geldi. Veda etmeden ayrıldık. Vedalar öldürücü bir darbe gibiydi.

Ve şehrim. Sadece birkaç ay geçmesine rağmen o kadar yabancı geldi ki bana. Denizini bile egeye benzettim. Sanki Ege'de doğmuş orada yetişmiştim ve sanki orada ölecektim.

Kendi odam bile yabancı geldi. Ailemle kısa bir durum değerlendirmesinden sonra günün yorgunluğunu atlatmak için uyumaya gittim. Bir gün önceki gibi Zeynep'in yatağında olmayı ne de çok isterdim..

Sabah uyandığımda Kaloriferler son sıcaklıkta yanıyordu. Canım babam. Koskoca siteyi tek başına ısıtıyordu. Sabahın köründe o ayazda kömür atmaya giderken belinin ağrımasına razıydı. Ama beni uyandırmaya yüreği el vermemişti. Olsun dedim. Merdiven silerim, çöp toplarım yani bir şekilde yardımcı olurum babama. 1 ay buradayım daha.

Adamın şevkini kırmayın, beğenmiyorsanız da uygun bir dille söyleyin amk. Malumunuz herif oğuz ataycı yani biraz ılık zütlü .

Takipteyiz birader yazmaya devam et.

Evet beyler. Şu anda ne işle meşgul olduğumu soranlar oldu. Babam kapıcı benim. Ben de ona yardım ediyorum okuldan arta kalan zamanlarda. Sayısalım ama neden edebiyat diyenler oldu. Daha önce bir yerde bahsetmiştim. Sizler gibi oyuncaklarla büyümedim ben. Okumayı sökene kadar oyuncağım bile olmadı. ilk oyuncağım kitaptı. O küçük yaşta Vatan yahut silistre yi getirmişti babam. Başkası vermişti gerçi ama olsun. Ailenin umuduydum ben. Okudum. Sayısalda gelecek vardı. ilgi alanımı bırakıp sayısala yöneldim sevemediğim için kaldım yine de pes etmedim.

Şimdi durumumuz iyi o küçük yaştaki yaşantımdan kat kat iyi. istediğimi alacak durumdayım.

Evet evdeki ilk gün.

insanların bakışları tabiki de değişmemişti. Bakışlarıyla yetinecek halleri de yoktu. Para onlardaydı neticede. Kazandığımız herbir kuruşu onlar ödüyordu.

Merdivenlere paspas çekerken benim yaşlarımda bir arkadaş geçti karşıma. Eee Hopotis. dedi. ilk senende kazandın üniversiteyi. Okulu bitirince aileni kurtarırsın herhalde buradan

Gülümsedim. Evet kurtarıcam.'' Gerçi ortada kurtarılacak bir durum da yoktu. Emeğimizle para kazanıyorduk. Her bir kuruşu kat kat hakederek. Ama bazı sözleri vardı ki beyler. Duymayı istemezdi insan. Kulaklarını yoketmek isterdi. Kulaksız doğmak isterdi.

Neyse öğlen ve akşamüzeri kazanlara kömürleri ben attım. Şöminem yoktu ama koskoca kalorifer kazanım vardı. Harlamakta olan ateşi seyrederek bir sigara yaktım.

Reserved

hadi be panpa gir son partı okucam sonra yatıcam onu bekliyorm

Akşamları sahile çıkıyordum. Yanımda en yakın dostum vardı. Uğur. Onunla dertleşiyorduk.
Bebekliğimizden süregelen bir arkadaşlığımız vardı, top oynarken ayağım onun yüzünden kırıldı, o şut çekerken kalede ben vardım serçe parmağım onun yüzünden kırıldı. ilkokul aşkımı anlatırken o vardı. Bu şehirde fakirdim beyler. Bir kapıcının iki oğlundan biriydim. Ama yalnız değildim.
Yüreği sağlam, kardeşten öte sevdiğim bir dostum vardı yanımda.

Hikayenin başından beri onu neden anlatmadığımı soranlarınız olacaktır. Sona yaklaşıyoruz beyler. Bundan sonra son çok hızlı gelecek. O günlerdeki en yakın iki destekçimden biri bu çocuk olacaktı. O yüzden ayrı bir parantez açıyorum. Kimdi bu Uğur.

Uzun boylu, esmer tenli, kızların yakışıklı olarak nitelendirdiği biriydi.
Ona bir sırrınızı anlattığınız vakit sonunun mezarda biteceğini bilirdiniz.
Sizinle ağlayabilir, sizinle gülebilirdi.
Birkaç kere zenginlik hayalleri kurduk uğurla. Bu hayalleri bile zütüremedik. Bütün hayaller bir yerden sonra yıkılıyordu nasıl olsa.
Zeynep konusunda en büyük destekçim de bu çocuktu. Hatta dikkat ederseniz. Kimse bilmedi Zeynep'i Ezgi'den başka. Bir de bu çocuk biliyordu. Bir de sanırım Melis

Ve yine dikkat ettiyseniz. Yalnızlık cümleleri de izmir'de kuruldu. Burada hiç geçmeyecek.

Neyse ne işte fazla uzattık. Günler kalorifer, merdiven, çöp ve akşamları Uğur'la dertleşme eşliğinde geçiyordu.

Zeynep'i özlüyordum. Birkaç kere mektup gönderdim ona.

Yıl bilmemkaç ve hala mektup kaldı beyler. Siz de deneyin. Mektubun zarfını açmak, pulları kopartıp saklamak, sevgili bir kalpten gelen o mektubun mürekkebini dahi koklamak... ( Bazen de parfüm sıkardı içine. )

Sevdayı sonuna kadar yaşamıştık izmir'de Özlemi de kıyısından görmüştük. Şimdi sonuna kadar Özlem vaktiydi. 1 aylık, uzun bir özlem vakti...

panpa bi kızla samimi konuşuyorduk tanıştığımızdan 4 gün sonra bi kavga ettik kız soğudum felan dedi engelledi ama kızı geri kazanmak istiyorum değermi sizce barışmaya çalışayımmı

bütün moralimi gibtin ağlıyorum şuan mutlumusun?

benimde ugur gibi bi panpam var panpa gercekten cok iyi oluyor insanın babasına güvendigi kadar güvenebilecegi bi insan

bide hızlı yaz oç annem babama nasıl verdiyi 3.ye okucam

Süresi olan bir ayrılık, bekledikten sonra geçiyordu. Bu tatil de bitmişti. Ne tatildi ama ..

( edebiyat karıştırmadan hızlı hızlı ilerleyeceğim. )

Otobüs ağır ağır girdi perona. Bir yaşanmışlık bıraktım arkamda, başka bir yaşantıya doğru yol aldım.

Sabah şafak sökmeden hemen önce izmir'in ayazında, otogarda titrerken buldum kendimi.
Burayı hiç terketmediğim hissine kapıldım. Bir insan nerede olursa olsun. Aklı nerede kalmışsa oradadır biraz da . Göz görmez, kulak duymaz ama ruh hisseder. Uzaktayken o yerin hava değişimini bile hisseder. Hissetmiştim kendi şehrimde.

Melis için geldiğim ilk günde yaptığım gibi boyoz yediğim mekana gittim. Başka biri çıktı karşıma. O hikayede tek iyi kişi dediğiniz Boyozcu Abi piyasada yoktu. Boyoz sipariş etmedim. 2 zeytinli poğaça ve 1 sıcak çay eşliğinde karnımı doyurdum.

Yurda gittim. Vakit daha erkendi. Kimler dönmüştü acaba tatilden? Odama girdim. Yatağımın düzeni gitmeden önce bıraktığım gibiydi. Çarşaflar birkaç köşesinden çıkmış, yorgan incin...

Fatik yoktu. Umut ve Zeki de yoktu.

Bir anlığına bu dünyada yalnız olduğum hissine kapıldım yeniden. Bir anlığına diyorum çünkü Zeynep vardı. Uğur orada kalmıştı. Sadece Zeynep vardı.

ulan şuan deniz kenarında 2 3 arkadaşınla sigara tüttürmek vardı