Siparişlerim geldiğinde önce çayımdan bir yudum aldım. Boyoz avuçiçi büyüklüğündeydi. Ufak bir ısırığın ardından tadını test etmeye başladım. Enfes bir şeydi bu boyoz dedikleri.. iki tanesini kaşla göz arasında mideye indirmiş, açlığın da vermiş olduğu iştahla 2 tane daha sipariş ettim. Melis'den mesaj geldiği halde telefonu elime alıp bakamadım.

Beyler size izmir hakkındaki ilk tavsiyemdir. Şayet yolunuz bir şekilde bu şehre düşerse boyoz yemeden, hatta yanınıza yolluk olarak almadan ayrılmayın. Arkanızda büyük bir pişmanlık bırakırsınız benden söylemesi...

Boyozları yedikten sonra zevk sigarası yaktım. Ve elim telefona uzandı.

Ben 10 dakika sonra otogardaolacağım. Oradakii insanlara sorMom Otel'in önünde buluşalım'' yazıyordu mesajda. Uludağ'daki Beceren Otel'den sonra kulağıma garip gelen ikinci saçma isimdir Mom Otel. Koduğumun içsest sermaye sahipleri sizi...

Bro Cabuk yaz

hadi ama bro

Her neyse bir şekilde orayı buldum ve beklemeye başladım. Kalbim bağımsızlığını ilan etmiş, saçlarım yeni bir anayurt aramak istercesine avuçlarıma gelmeye başlamıştı. O zaman farkettim ki saçlarım felaket bir şekilde yağlanmıştı. Tavaya sürsen birkaç aylık kızartma yağı çıkardı o derece yani. Koşturarak otogardaki kuaförlerden birine girdim. Saçı yıkamasını ve fön çekmesini söyledim. Ulan adam saçı yıkadı fön çekti daha sonra da sprey ve wax sürdü ama benim saçı görmeniz lazım. Bileğimden dirseğime kadar dikilmiş. Kelimenin tam anlamıyla apaçilere dönmüştüm.
Abi ne yaptın sen? dedim.

- ne yapmışım
+ abi apaçiye döndürmüşsün beni
-ne apaçisi lan?
++ abi ne apaçisi olur mu baksana saçlara
- ne varmış saçında mis gibi oldu işte.
+ abi bırak yıka şu saçları tekrardan fön filan istemiyorum
- yıkarım ama parasını ayrı alırım

gibtir ulan yavşak herif bu yaptığının parasını da vermem sana diyecektim ama taktir edersiniz ki diyemedim. Melis'i bekletmek istemiyordum. Adam saçları tekrardan yıkadı. dıbına koduğumun çocuğu şampuandan bile bir kere sıktı. Ona rağmen 20 lira para aldı.

rizörveyşın bro biraz hızlı yaz

rezerved

Melis'in söylediği yere doğru koşturmaya başladım bu sefer. Ve gördüm onu. Reklam tabelasının önünde ellerini kavuşturmuş heyecanlı bakışlarla etrafı tarıyordu. Üstünde pembe bir kazak, kot pantalon sarı- lacivert bağcıklı ayakkabıları ve mavi çantasıyla muazzam gözüküyordu. Orada düşüp yığılabilirdim. Ama daha iyi bir şey yaptım. Ona doğru hızlı adımlarla ilerledim. Omzuna dokundum. Bana doğru döndüğümde sımsıkı sarıldım ona. Bir annenin yavrusuna sarılması gibi, bir çocuğun oyuncağını almaya çalışan başka bir çocuğa oyuncağı bırakmamak için o oyuncağa sarılması gibi, dünya kayıp giderken avuçlarında dünyaya sımsıkı sarılmaya çalışan çilekeşler gibi sımsıkı sarıldım. Bir daha bırakmamak üzere sarıldım. Kaç dakika öyle kaldık bilmiyorum. Yüzüne bakmayı akıl edebildim. Hala sarılmış bir şekilde kafamı hafif geri çektim ve o çekiğimsi gözlerine baktım. Ne ışıltısından bir şey kaybetmişti o gözler ne de umudundan parçalar...

Melis, seni çok özlemişim. diyebildim güçlükle. Hopotis, seni çok özlemişim diyebildi güçlükle.

Elini ver bana dedi daha sonra. Ve benim merakla verdiğim ellerimi tarihi bir eşyayı kırkmamak istercesine dikkatle aldı. Kendi avuçlarına yerleştirdi. Bu eller bugün hiç ayrılmasın dedi. Gözlerimden süzülen mutluluk gözyaşları eşliğinde Ayrılmasın dedim.

beyler partları elimden geldiğince uzun girmeye çalışıyorum. Ve bazı anılar... haliyle uzun zaman oldu. Her detayına kadar hatırlamaya çalışıyorum

Yaz yaz

Eshot'a bindik birlikte. Eski bir otobüstü. Bugün nerelere gideceğimizi özetledi. Planı zaten biliyordum ama onun dudak kıpırtılarının eşliğinde birkez daha dinledim. ilk durağımız Konak Saat Kulesi'ydi...

Gözlerimiz birbirlerine kenetlenmişti. Otobüse binen yaşlı amcalar ve teyzelerin bakışlarını hissedebiliyordum fakat ortada ayıplanacak bir şey yoktu. Nitekim 60'lı yaşlarda olduğunu tahmin edebildiğim bir amca Yavrularım.Ne de güzel bakıyorsunuz birbirinize dedi. Melis'in yanakları kızarmıştı. Benim de aynı durumda olduğumu tahmin edebiliyordum. Midemde bazı cisimler yer değiştiriyor gibiydi.

Otobüs fuarın önüne geldi. Melis vaktimiz kalırsa buraya girebileceğimizi söylediğinde ellerini her zamankinin aksine biraz daha fazla sıktım. Melis. Seneye ne olursa olsun bu şehirde üniversite kazanacağım. Bu benim Melis'e verdiğim ilk sözdü. Ve tutacağımı biliyordum.

Konak sahiline vardık. Masmavi Ege Denizi ve tepesinde o denize renk veren gökyüzü ve yanımda ellerimi sımsıkı tutan Melis muhteşem bir ahenk oluşturmuştu. Kordon insanlarla dolup taşmıştı. Bigiblet süren insanlar benim şehrime nazaran oldukça fazlaydı. Büyükşehir Belediyesi'de bu tutkun insanları düşünmüş güzel bir bigiblet yolu yapmıştı. Bu şehrin insanlarına dair ilk izllenimim insanın insana verdiği değer ve gösterdiği saygının bir hayli fazla olduğuydu.

Melis tekrar gözlerini üzerime dikti ve Sana bir sürprizim var dedi. Ne olduğunu sorduysam da söylememek konusunda ısrar etti. Zaten zamanın bütün yıpratıcılığına rağmen dimdik duran saat kulesinin önüne geldiğimizde konumumdan tersi bir istikamete doğru dönmemi istedi. Döndüm. 3 kişi yüzünde gülücükler taşırarak bize doğru geliyordu.

Biri Melis'in kardeşiydi. Diğerleri de eski mahalle arkadaşları...

Samimi kızları hepsi. Beni tanımaya çalıştılar ve Melis'in anlattığı kadar var olduğunu söylediler geleneğin buyurduğu üzere.

Zehra ( Melis'in kardeş) birbirimize çok yakıştığımızı söyledi
diğerleri buna katıldı.

Zeynep ( Arkadaşlarından biri ) şaka yollu olarak genç aşıkları rahat bırakacaklarını. Sadece benimle tanışmak için geldiklerini söyledi. Deniz tarafından Karşıyaka Vapurunun kulak tırmalayan, aynı zamanda ben buradayım size şahidim diyen sesi duyuldu.

Zehra, elindeki fotoğraf makinesini sallayarak Bu anın ölümsüzleştirilmeyi hakettiğini söyledi. Melis, gözlerini kız kardeşine kırptı tam zamanında der gibi. Koluma girdi. Sol tarafımıza saat kulesini, sağ tarafımıza gevrekçi ve baloncuyu alarak fotoğraf çektirdik. Daha sonra hepsiyle el sıkıştım ve aralarından ayrıldık.

Kemeraltı'na doğru yürüdük. Çeşit çeşit mağazalar, seyyar satıcılar, kızılay standı, restoranlar vardı. Sonu gelmez uzunlukta bir çarşıydı burası ve bir labirent gibiydi. Yalnız başıma girsem imkanı yok saatlerce çıkamazdım. Ayrıca çeşitli mağazaların rekldıbını sokaktan taşan kalabalığın arasında elden koldan çekiştirerek Pantalon lazım mı? Gömlek? Ayakkabı? Neye ihtiyacın var? demek suretiyle yapan şahıslara acayip ayar olmuştum.

Takip edenler ses verin

sarmadı aq pREZervatif diyemiyorum

Burdayım panpa

rezerved

Melis : Sinemaya gidelim mi ? dedi. Onca zaman birlikte vakit geçirmemize rağmen daha bir kez olsun sinemaya gitmemiştik. Teklifi kabul ettim. Yönümüzü Konak Pier'in olduğu yöne doğru çevirdi. içeriye girdiğimizde kapıdan az ileride son model bir porsche sergileniyordu. Sağlı sollu cafcaflı mağazalar sıralanmıştı. Sinemanın önüne geldik ve izleyeceğimiz filmi kararlaştırmaya çalıştık.

Derken kulağımda müthiş bir acı duydum. Bu acının kaynağının kim olduğunu anlamak için arkama dönemiyordum bile. Melis kaskatı kesilmişti. Güçlükle sıyrılabildim kulaklarımı sıkmaya çalışan ellerden ve o sırada Melis' in Amcam diyen sesi duyuldu. Ulan milyonlarca kişi yaşayan şehirde, şehrin en kalabalık bölgesinde denk gele gele bir adet öfkesini burnundan soluyan amcaya denk gelmiştik.

Ağzımı açıp tek kelime söylemeye fırsat bulamadan yanağımda patlayan bir tokatla yere yapıştım. Bütün insanlar bize bakıyordu.

dinliyom

Kaldırdı beni yerden ve Sen kimsin lan deyip bir tane daha yerleştirdi nasırlı avucundan kopup gelen tokatından. Birkez daha yapıştım yere. Dudağımdam kanlar süzülüyordu. Güvenlik kısa süre sonra yanımıza geldi ve Melis'in amcasını kollarından tutup çekiştirmeye çalıştılar. Herif öküz kuvvetindeydi ve onlardan kurtulmayı başarmıştı. Tekrar yakaladılar ve içlerinden biri durumu polise haber vermek için elini telsizine zütürdü. Durun dedim o zaman. Kendisi benim akrabam olur. Yapmayın

Görevliler şaşkınlıkla birbirlerinin yüzüne baktılar. Melis'in gözlerinden yaşlar dökülüyordu.

Toplumun huzurunu bozuyorsunuz. Çıkın dışarı. Kavganıza orada devam dedi. Dedi güvenliklerden iri yarı olanı.

Melis'in amcası ( Haydar diyeceğim ismine ) bir elini Melis'in bileğine, diğer elini ise benim bileğime kenetleyerek kapıdan dışarıya çıkardı.

Öfkesi hala dinmemişti. Hem bu neyin öfkesiydi. izmirli kızların aileleri hep gavat olmuyor muydu? Hem ne yapmıştım ben?

Yürüyün dedi biz de elimiz mecbur yürümeye başladık. Melis'e ağlamamasını bu durumun geçeceğini Haydar amca ile konuşacağımızı söyledim. Bir tokat daha patladı yüzümde. Kiminle konuşuyorsun lan sen dedi Haydar Amca. Köprünün üstünde Kemeraltına doğru ilerliyorduk. O sinirle demirlere bir yumruk geçirdim.