Hadi bakalim..

Izmirliyim, yalan attigini anlarsam (zaman mekan) amina korum. Rez amk

izmir'de okumaya nasıl karar verdim ve tercih listesine yazdım?

Lise 3. sınıfta kalbimi kaptırdığım Melis izmirliydi. Babasının iş durumları sebebiyle ilçemize gelmiş, bizim liseye kaydını yaptırmıştı. Çekik gözlü, kısa boylu, esmer tenliydi.
Gelir gelmez sınıfın göz bebeği olmayı ve diğer kızların kıskançlık odağındaki ismi olmayı başarmıştı. Buna mukabil çevresinde olmayı isteyen kişilere karşı mesafasini muhafaza ediyordu. Ben sadece ona bakmakla yetiniyordum. Bu kadar güzel bir kız bu şehirde yalnız olmayı hakediyor muydu?

O zamanlar sizler gibi özgüvensiz olduğumdan aylarca yanına yaklaşmaya cesaret edemedim. Bütün ders boyunca onu izliyordum. Bütün ders boyunca onun benim olduğuna dair hayaller kuruyordum. Fakat iş eyleme geldiğinde bulunduğum noktanın bir santim ilerisine geçmeyi başaramıyordum.

Okumayın izmirde vurdurdum

izmir Türkiye'nin incisidir rez

Bir gün matematik dersindeki bir problemi çözmem için tahtaya çıkmıştım. Bütün sınıfın bana çevrilmiş bakışları ve hepsini ekarte edip zihnime yerleşen Melis'in bakışına maruz kalmanın heyecanıyla yüzümde terler boşalıyordu. Tahtaya döndüm. Diz kapaklarımın titrediğini hissediyordum. Ve hemen arkamda bana yönelen bakışları... Bu da problemi çözmemi imkansız kılıyordu. Tebeşiri hocaya verip çözemeyeceğimi söyledim ve kendi sırama doğru yöneldim. Sıraların arasında geçerken Melis'in bana baktığını ve elinde bir meldil tuttuğunu gördüm. Mendili bana uzattı.
Terlemişsin dedi. Olduğum yerde çakılı kaldım. Bu arada hala elindeki mendili tutmaya devam ediyordu. Sonunda kendime geldim ve teşekkür edip mendili aldım. ilk temasımız böyle başladı.

Gel zaman git zaman bası vesilelerle yakınlaşma fırsatı bulduk. Birbirimizi tanımaya çalışıyorduk. Göğsünün sol tarafında taşıdığı mükemmel kalp ve o yaştaki bir insandan beklenmeyecek tarzdaki olgunluk belirtisi davranışları yüzünün güzelliğini geride bırakmıştı.

Bu şekilde yarım dönem geride kaldı.
2. dönemin başlarında bir ders arası üzgün bir şekilde yanıma geldi. Bahçeye inmemiz gerektiğini, bana söyleyecek önemli sözleri olduğunu söyledi.

indik bahçeye. Okulun denize sıfır manzarası, baharın yakın olduğunu müjdeleyen serçelerin şarkıları ve dört bir yanımızı süsleyen sık ağaçlar onun varlığı karşısında değerini yitiriyordu.

Ağlamaya başladı Melis. Hıçkırıkları tek kelime söylemesine bile fırsat vermiyordu. Ne olduğumu şaşırdım. Benim gülüşüne ömrümü verebileceğim kız kollarımda hüngür hüngür ağlıyordu.Ne olduğunu bilmediğimden onu teselli edecek kelimeleri de bulamıyordum. Birkaç kere ne olduğunu sorduysam da cevap verecek gücü kendinde bulamadı. Sadece ağladı.

Neden sonra ağzından belli belirsiz sözcükler dökülmeye başladı. Arasından seçebildiğim kelimeler sadece izmir ve Gidiyorum oldu.

Anlamıştım beyler. Hayatımın en anlamlı zamanına denk gelmiş, beni içinde bulunduğum boşluk hissinden tutup çıkarmış olan kız gidiyordu. Başımı öne eğdim ve kollarımın arasında kaybolan başına dayadım. Senden dedim. Vazgeçmeyeceğim.Her nerede ne durumda olursan ol yine de vazgeçmeyeceğim.

Daha fazla konuşacak gücü kendimde bulamadım. Melis'i sınıfa çıkarıp okuldan kaçtım. Sahilde, benim hikayem gibi nice hikayeler barındıran bir bankın üzerine oturup ağlamaya başladım. Yüzünün silueti gözlerimin önüne geldi.

O hafta sonu izmir'e taşındılar. Ama her saniye mesajlaşıyorduk. Birini sevebilmek için mesafelerin bahane olmadığını o zamanlar öğrendim. Şimdi bile bu öğretiye sıkı sıkıya bağlıyım.

Aylar geçmişti. Artık Lise son sınıftaydım. Sınav maratonu da başlamıştı. Ülkede ise kurban bayrdıbının hazırlıkları yapılıyordu. Ailem Melis'i bildiğinden, bir gün laf arasında günübirlik izmir'e gitme düşüncemi anlattım. Haliyle itiraz ettiler fakat ısrarlarıma dayanamayıp sonunda kabul etmeye mecbur kaldılar. Hemen telefona sarılıp müjdeli haberi Melis'e verdim. Fakat saatler geçmesine rağmen cevap gelmedi. O zamanlar whatsapp ve mavi tık zımbırtısı yoktu tabi. Bekle bekle bekle içimi bir sııkıntı kapladı. Neden sonra yüreğimi titreten yoğunlukta bir mesaj aldım ondan. Haberimi okur okumaz sevincinden bayılmıştı.
Ailesi bu durumdan endişe edip acile zütürmüşler. Orada serum filan bağlanmış

izmir'e gitmem için hangi günün daha uygun olduğunu kararlaştırdık birlikte. Bayramın 3.günü sabah 7 de izmir otogarında olacaktım.

Yolculuk boyunca birlikte sohbet edecek, o gün gezeceğimiz yerleri tasarlayacaktık. Fakat ben otobüsteyken saat gece 3 civarında uyuyakaldı. Ben de Melis ile geçirdiğim günleri düşünmeye başladım. Saatler ilerliyordu. Şehirler, kasabalar, köyler, ve içerisinde barındırdıkları hikayeler teker teker geride kalıyordu. Ben de sevgilisi olduğum kalbe daha fazla yakınlaşıyordum. Son görüşmemizin üzerinden aylar geçmişti...

Aramızdaki mesafelerin kısaldığı her saniye onun özlemini daha şiddetli bir şekilde duydum. Neyse ki az kalmıştıı. Saatler sonra Melis'e kavuşacak, izmir'de olduğum saatler boyunca onun gözlerinden bakışlarımı ayırmayacaktım. Böyle bir sevgiye, dünya üzerinde hele bizim yaşımızdaki kişilerde çok az rastlanırdı.

Takip eden panpalarım ses verebilirler mi? Bir de en üstteki entrye şukularınızı basın beyler üstte gözüksün. Herkes nasiplensin hikayeden.

Rezzzzzzzz

Rezerved

Otobüsüm dağlar arasında zigzaglar çizerek ağır ağır ilerliyordu. Gökyüzü ışımaya başlamış, bunun takibinde sabah ayazı otobüsün içlerine kadar ulaşmıştı. izmir'i gördüm uzaklardan. Yüksekçe bir yerden aşağı doğru iniyorduk...
Düzgün bir otoyola ulaştık. Otobüs, terminale varış saatinden daha erken bir zamanda gelmiş olduğundan ağır ağır ilerliyordu ve bu ağırlığı neticesinde şoföre ağız dolusu küfürler saydırıyordum. Ulan yavşak diyordum içimden. '' Biraz daha hızlı git. ne kadar para ödenecekse ben vereceğim ( hangi parayla ) yeter ki daha hızlı ulaştır beni sevdiğime.

rezerve

Bu düşünceler arasında otogara giriş yaptık ama şoföre kızgınlığım bugün bile geçmiş sayılmaz.

Neyse, yüzüme sahte bir gülümseme ekleyip şoföre ve muavine hayırlı yolculuklar dileyip indim otobüsten aşağıya. Vedalaşmalar ve kavuşmalar eşliğinde insan selinin arasından süzüldüm. Fakat ben buraya ilk defa gelmiştim? Hangi yöne gidecektim ve Melis'i nerede bekleyecektim?

9 gibi orada olurum demişti . Ama uyandığına dair herhangi bir belirti yoktu telefonumda.
Burası çok büyük bir otogar olmasına rağmen bakımsızdı. içerisinde barındırdığı kuaför, cafe, eczane, internet cafe, hediyelik eşya mağazaları, taksi durakları vesaire iş merkezlerine rağmen hayret edilecek kadar bakımsızdı. Sıvaları dökülüyor, uzaktan bakanlarda ayakta zor duruyormuş gibi bir izlenim uyandırıyordu...

Karnımın acıktığını, Melis'ten herhangi bir haber gelene kadar bir şeyler yemem gerektiğini farkettim ve otobüsten indiğim yere doğru yürümeye başladım. Orada, içinden buharlar çıkan bir tezgah vardı. Ve çeşit çeşit poğaça ve kahvaltılık yiyecekler vardı. Buyur ağabey dedi benden yaşça büyük ama mesleğinin verdiği alçakgönüllülüğü uygulamak zorunda olan bıyıklı kürt bir amca. Günaydın dedim. Bana zeytinli poğaça verebilir misin? 2 tane olsun. Yanında da duble çay.

Olur anlamında başını salladı. Ağabey dedi tekrardan boyoz da vereyim mi? haydaaa boyoz da neydi ulan? yenilen mi, içilen mi veya başka herhangi bir şeye yarayan başka bir şey miydi bu? balyoz mu demek istedi acaba? yok oğlum hopotis balyoz ne alaka? daha önce hiç duymamıştım boyozu herhalde çok fazla bilinen bir şey değildi. Yoksa Melis bana bahsederdi.

+ Usta kusura bakma ama boyoz nedir? Daha önce duymamıştım.
- Boyoz izmir'e özgü bir börek çeşidi. Hatta tam da börek denemez yeğenim. Yanında yumurtayla birlikte vereyim bir tat istersen.

Merak etmeye başlamıştım ve tavsiyesine uyarak , zeytinli boğaçaları iptal edip yumurta ve boyoz aldım.

Reserved bakalım nasıl yalan atıyorsun

Trendde hikaye yok yaz bakıyım

Biraz hızlı yaz bin

Devammm