izmir istanbul savaşı

@63 bak bilader ben kendimi anlatayım o zaman.

ben rum asıllıyım ailecek amk. izmir'de yaşadım bütün hayatımı. her şeyim izmir'de oldu. izmir'i o kadar çok severdim ki, hayatımın salaklığını yapmıştım. istanbul üniversitesine yetecek puanım varken sırf izmirde okumak için izmir'de bir üniversiteyi yazdım, kazandım. o kadar severdim.

ama sonra bazı şeyleri farkettim. izmirlilerin çoğunda doğuştan gelen bir ağız ishalliği olduğunu.
bunun asıl sebebinin de; bu ağız ishallerinin izmirli olması değil, izmir'de yaşayabilmeyi bile kendilerine bir lütuf olarak görmesiydi. ilk zamanlar sorun yoktu amk. internet henüz bu kadar gelişmemişt. benim dünyam da izmir kadardı.

zannediyordum ki; herkes gevreğe gevrek der, herkes çiğdeme çiğdem der, herkes çamaşır suyuna klorak der. size yemin ediyorum bilmiyordum bunların başka bir anlamı olacağını. nereye gitsem bilirler sanıyordum. ciddi söylüyorum bunu beyler. internet yokken izmir'de çocuk olan çoğu kişi de bilmiyordur zaten. hatta konuyla alakasız bir şey daha söyleyeyim; internet yokken ben sanıyordum ki her 10 kasım'da sirenler çalarken bütün türkiye saygı duruşunda, göz yaşlarını tutmaya çalışarak bekliyor. ne kadar muazzam bir şey diyordum, dünyada tekiz. düşünün amk, ne kadar salakmışım.

sonra insan büyüdü tabi. mahallede top oynamak, evde arkadaşlarla play station oynamak devri falan geçiyordu. dünyamız büyüyordu amk. iyice büyüyünce bazı ihtiyaçlar farkettim. tiyatroya, sinema gitmek gibi. düzenli olarak. ilk başlarda çok amatör bir tiyatroya her hafta sonu gidiyordum. züt kadar sahnesi vardı, toplasan 50 kişilik falan düşünün amk. sorun değildi.

ancak ben iyice büyüyünce farkettim ki, istanbul'a dünyanın en güzel tiyatroları müzikalleri geliyor.
deli gibi araştırıyordum izmir'e ne zaman gelecekler diye. ankara var, hatta eskişehir bile vardı ama izmir yoktu. deli olucam ama, her güzel şey istanbul'da. izmir'de ise hiçbir şey yok.

o dönem arkadaşlar dedi ki "lan dıbına koyim gibtir et müzikali gel alsancağa gidip bira içelim" iyi dedim, gidelim. gittik.
ben bu sırada izmir araştırmalarıma devam ediyordum. izmir'de yapılacak ne etkinlik var diye.

her şeyin sonu "alsancakta bira içmek"e çıkıyordu.
her yaz ayı bu işin sonu "çeşşmeye gümüldüre urlaya gidek amk"a çıkıyordu.
tiyatro yok, müzikal yok hatta süper lig maçı bile yok aq.

sonra internet geldi, internet coşmaya başladı.
internet bir fenomene dönüştüğünde izmirlilerin içindeki ezikliği görmeye başladım. millet sürekli olarak "biz çiğdem deriz, biz gevrek der boyoz yeriz" ayaklarında dolaşıyorlardı. lan, diyordum ne alaka dıbına koyim ne alaka. bunlar yazıyor, izmir şyle güzel izmir böyle şahane izmir şöyle olağanüstü.

o dönem akp iktidarıyla beraber türbanlılar da herkese batmaya başladı.
kaç defa alsancakta otururken geçen türbanlıya tip tip bakan arkadaşım oldu, kaç defa okula türbanla girdi diye aşağılanan kız oldu. lan diyorum bırakın size ne amk, takılsın. ama herkeste akılalmaz bir bilenmişlik vardı.

tüm izmir'de, bakın bu arkadaş çevremle falan sınırlı değil. tüm izmir'de "kürt" bir küfür olarak kullanılmaya başlandı. kürt müsün amk, diye hakaret ediyorlardı birbirlerine.

bu şehirde insanların herhangi bir sanatsal faaliyete ihtiyaç duymadığını, kitap okuma gereksinimlerinin olmadığını öğrendim. herkesin derdi "yarın ne giysem" "berke bana bakar mı, merve beni sever mi" ekseninde dönüyordu. seçim zamanı yaklaştığında da bu çoğunluk kukla gibi kullanılıp internette çığırtkanlık yaptırılıyorlardı.

sonra istanbul'u farkettim. izmir'e çağdaş diyen, modern diyen bu adamların hiçbiri istanbulu görmemişti.
sadece anahaber bültenlerinde taşan dere kenarındaki istanbulu görmüşlerdi. ulan istanbul, diyordum. istanbul dıbına koyim kadıköy tek başına izmir'den büyük. kim ne izmirinden bahsediyor.

bira içmekse en kralı, rahat giyinmekse izmirin 50 katı burada. dincisi de, doğulusu da, izmirlisi de, tekirdağlısı da aynı mekanda sorunsuz takılıyorlar. birinin ağzından da "biz şöyle medeni şöyle çağdaşız" lafı duymuyorum.

herkes istanbul'daki trafiği konuşuyor, biz bornovadan alsancağa 25 dakikada anca varıyoruz, vardığımızda da park edecek yer bulamıyoruz. 4km lik yol için çektiğimiz çileye bak.

izmirliler hep böbürlüler, ancak böbürlendikçleri hiçbir özelliklerine sahip değiller.
istanbul ise gerçek bir büyük gibi davranıyor. ses seda çıkarmadan, büyüklüğünü yaşıyor amk.