Bölüm 11 ) FiNAL !

"Evet verirdim. Hemde hiç düşünmeden."

Karımla karşı karşıyaydım. Sen ölmüştün dedim gözlerimdem yaş süzülerek. Bana doğru baktı. Onunda gözleri sulanmıştı. Yanıma geldi ve bir öpücük kondurdu dudağıma. Sonrasında bana bakıp "Sadece sus ve dinle. Bunu yapmak zorundaydık" dedi ve ekledi. " Hakkın var her şey bilmeye... "

Dinliyorum şeklinde kafamı salladım. Göz yaşlarımı tutamıyordum. Karım. Biricik karım karşımdaydı.

"Sen gerçek bir insan değilsin. Sen bir klonsun. Tıpkı yardımcın gibi. Bir gün evde uyuyakaldın ve ben dosyalarını araştırdım. Klonlama adı altında gizli bir teknoloji ile çalışıyordun. Duygularını kontrol edebileceğin zombiler üretiyordun. Ve kimse sana dur diyemiyordu. Gittikçe kendini kaybediyor ve güç manyağı oluyordun.

Yardımcını arayıp bir planım olduğunu söyledim ancak bunu öğresenen sen, onun sana karşı çıktığını bilen sen onu ölesiye dövdürtüp bir çukura attırdın. Güç bela beni aradı. Oraya gittiğimde yaşaması için çok zamanı yoktu. Ve hastahane çok uzaktı. Onu iş yerinde senin zalimliklerinden sıkılmış bir güvenlik görevlisi ile anlaştık ve yardımcını ofise taşıdık. Kameraları kapadık.

Yardımcın son nefesini vermeden önce onu kopyaladık. Ve ona tüm duygularını tekrar yükledik. Gerçek kendisi öldü. Klonu ise aynı duygularla yaşamaya devam etti. Ona olan her şeyi anlattım. Planı uygulayacaktık. Bir gün bir taksiciyle yüklü bir miktarda para karşılığında anlaştık. Oğlumla sen arabada giderken taksi bir anda duracaktı. Ve taksici oğluma uyuşturucu iğne yapıp bayılmasını sağlayacaktı. Bu arada yardımcının klonu içeri girip boğazını kesecekti.

Ölmeyecektin. Ancak sadece oğlumuza o arabada senin ve ben karının olduğunu ve öldüğünü söyledik. Sonrasında oğlumuzu da klonladım. Gerçek oğlumuz şuan hastahanede ve güvende. Trafik kazası düşündüğümüzden daha çok zarar vermişti ona. Oğlumuz 11111112 adına sahipti. Ve her hafta oraya gidip yaşantısını sorgulamak üzerine programlanmıştı.

Sonrasında seni de klonladık. Ölmek üzereydin. Ancak biz oğlumuz hariç herkese senin yaşadığını söyledik. Ve seni klonladık. Seni dünyanın en iyi insanıymış gibi programladık. Ve bir kızının olduğunu inandırdık. Seni gerçeklikten uzaklaştırarak eski seni hatırlamanı engellemek için. Sen klon olarak evden çıkıp kızın sandığın çocuğa oyuncak alırken ben kendimi de klonladım. Boyun kısmındaki 11111114'ü kestik. Ve onu kendi evimizde öldürdük. Böylece klonum yerine gerçekten benim öldüğümü düşündün "

Karım anlatıyor, ben gözümü kırpmadan dinliyordum .

"Ayrıca senin aklında gerçek çocuğumuzu da koymuştuk. Her ne kadar seni gerçeklikten çıkarmak için kızın olduğuna inandırsakta gerçek oğlunla konuşmanın seni gerçekten değiştirebileceğini düşündük. Ve klon olan senle klon olan çocuğumuzun karşılaşıp konuşmasını bekledik. Sana söyleyeceği her şey programlıydı. Seni gaza getirecek ve intikam duygunu kabartacaktı.

Sen bu işle uğraşırken ben kendi yedek anahtarımla ofisi açıp bir dost aldı mektubu koydum. O adam aslında hiçkimseydi. Hiçbir suçu bulunmayan yaşlı bir adam. Bunu sana kızını kaçıran adammış gibi yutturup o adamı öldürmeni istedik. Senin o adamın evine gittiğini öğrenince polisleri aradık. Sen adamı öldürecektin, polisler seni yakalayacaktı. Ve sen hapiste olduğun için şirket varisin olan oğluna, kısacası bana kalacaktı.

"Neden direkt beni öldürmediniz " diye sordum kısık bir sesle. "Çok şüphe çekerdi. Üzgünüm hayatım . Ama olması gereken buydu. Sen çok kötü bir insandın " dedi.

Ve cebimdeki silahı aldı. Alnıma doğru dayadı. Her şeyin sonuna gelmiş gibi gözüküyordum. O sırada yardımcımın klonu yanlışlıkta omzuyla ışıkları açmıştı. Her yerde kuvet benzeri camlı kafesler vardı. Ve o an.. Boğazı yarım kesilmiş olan kendimi gördüm. Öylece kafesin içindeki suda duruyordum. Dedikleri doğruydu. Ben bir klondum...

Artık her şey yerine oturmuş gibiydi. Bana bir yalanı yaşatmışlardı. Oğlumu klonlayıp onu da özellikle o gün oraya koymuşlar ve benle konuşmalarını bile ayarlamışlardı. Böylece beni kötü bir insan haline getirip kendi kendimi bitirmemi istemişlerdi. Ancak anlamadığım bir şey vardı.

"Tetiği çekmeden önce bir şey diyeceğim ." dedim ve ekledim. " Arkanı dön boynuna bakmak istiyorum ." Bu soruyu duyunca arkasını döndü ve boynunu gösterdi. Boynu sargılıydı. "Sargıyı çıkar" dediğimde "Malesef hayatım beni o kadar dövdün ki bunu çıkaracak güç bile bende yok" dedi. Sonrasında aklıma bir kaç şey daha takıldı.

"Oğlunu seven bir kadın neden oğluna uyuşturucu iğne yaptırsın, yada kaza yapacağı belli bir taksiye bindirsin. Onu klonlamak yerine benim direkt ofise gelmemi gerektiren duyguları bana yükleyebilirdim " dedim. O arada yardımcım da şüpheyle karıma doğru baktı.

Sırıttı ve " Bizi kandırmaya çalışıyorsun . Yapma. Her şey iyiliğin için " dedi ve silahı kafama dayadı. Ve tetiği çekti...

---

...

Olan her şeyi duyuyordum. Cam fanusun içinde. Tek gözümü de yarım bir şekilde açmış olanları izlemiştim. Klonum ölmüştü. Sonrasında karım klonumun cebini inceledi ve bir mermi çıkarıp silaha taktı.

Konuşamıyor yada ses çıkaramıyordum. Sadece içimden düşünebiliyordum. Bana doğru baktı. Sonra da ortağımın klonuna. Ortağımın Klonu " Neler oluyor ? " diye sordu. Karım da " Her şey yoluna girecek dedi ve boynundaki sargıları açtı . "

“Dünyanın yaşamı ve ölümü kendi ellerimizde olsaydı eğer, kendi acılarımız yüzünden bencilce, yaşama son verir miydik ?” diye sordum kendi kendime. Hayır vermezdim. Çünkü o kadar da kötü bir insan olduğumu düşünmüyordum. Eğer gerçek ben bu kadar kötü değilsem...

O zaman benim klonum gibi ortağımın klonu da mı tuzağa düşürüldü. Onun klonuna da mı yanlış bilgiler yükletildi . Her şeyi gerçek karım mı yaptı ? Karımın boynundaki sargı tamami ile düştüğünde her şey ağır çekime girmişti.

O bir klondu. O zaman gerçekten ölen kişi karım mıydı ? Silahı yukarı doğru kaldırdı ve şu sözleri söyledi. “Dünyanın yaşamı ve ölümü kendi ellerimizde olsaydı eğer, kendi acılarımız yüzünden bencilce, yaşama son verir miydik ?”. "Evet verirdim. Hemde hiç düşünmeden."

Gözlerim yavaş yavaş kapanırken bir silah sesi duydum. Karım doğruları mı söylemişti. Ben gerçekten kötü bir insan mıydım. Yoksa her şey karımın bir tuzağı mıydı. Karım iyi bir insan olsaydı masum bir insanı neden öldürmem için gönderirdi beni. Kötü birini yok etmek için birini feda etmek için mi ? Hangisi doğru olan cevaptı. Bir acı hissetmiyordum. Sadece gözlerimin kapandığını hissediyordum.. Karım ortağımı mı vurmuştu. Yoksa kendisini mi . Yada beni mi? Ne can sıkıcı bir hay...
.

SON