Annem hep arkadaşların gelip geçici ailenin ise kalıcı olduğunu söylemiştir. Eğer bu doğruysa yandım demektir.

Okula herzamanki gibi geç kalıyordum. Serviste bizim oraya gelmiyodu.

Buna bir çözüm bulmalıydım. Aradığım çözümüde bulmuştum bile.

Sabah erken kalksamda, zorlansamda işi hem ucuza getiriyordum hemde vaktinden önce okulda oluyordum.

Bu durumun iyi ve kötü yanları vardı. Ama iyi yanları daha çok işime geliyordu.

Kantincinin genç bir yardımcısı vardı. Tabi eşide bunu kıskandı ve onu işten çıkarmasını istedi. Tabi onun evinde patron eşi. Nederse yapmak zorunda. Bu yüzden okula yaklaşık yarım saat önce gelmeye başladık.

Artık uykumu hiç alamıyodum. Ama bu durumun bi tatlılığı vardı nedense. Arabaya atladığımda okula kadar uyukluyodum. Bir gün yolda kar yağışını izlerken uyku tutmadı.

Yolu seyrediyordum. Kantincimiz fırının önünde durdu ve arabaya tepsileri taşımaya başladı.
Tam o sırada karın altında bekleyen iki kız çarptı gözüme. Aşık falan olmadım merak etmeyin hepsi abazalıktan.

Başka kızlarada bakıyodum. Okulda hemen biraz ilerideydi. Hemen arabadan indim ve kantincimize benim küçük bi işim var dedim.

Okula yolu uzatarak yürümeye başladım. Tam onların yanından geçerken günaydın dedim ve yoluma baktım