iyi değilim zaman ayırabilen panpalarım baksın

Öncelikle dalga geçecekler olacaktır eminim . Başlığı açma sebebim abilerimden nasihat fikir almak içimi dökmek. Okuyan ve ciddiye alan bütün panpalarıma şimdiden teşekkür ederim

Dışardan yeni geldim bir proje için koşuşturup duruyorum karı kız peşinde filan de değilim. Sabah 7den beri dışardaydım haliyle yorgundum. Köpeğin çıkarılması gerekiyordu yorgunum biraz dinleneyim çıkarırım dedim babama. Geçti karşıma bıktım senden allah belanı versin şerefsiz pekekent diye başladı saydırmaya. Sizin için bu ne anlama gelir bilmiyorum ama benim çok ağırıma gitti. Senden adam olmaz büyüyünce de böyle rezil toplum tarafından istenmeyen biri olursun. Ne tak olursan ol düş yakamdan artık gibtir git diye bağırdı karşımda. Dönüp tek kelime etmedim daha çok sinirlenip üstüme saldırmasın diye. Ama o kadar ağırıma gitti ki ciddi anlamda intiharı düşündüm ve hala da düşünüyorum. Sadece ona vicdan azabı çektirmek için başka hiçbir sebebi yok. O kadar iğrenç hissediyorum ki yerin dibine girip yok olmak sitiyorum özgüveni olan biri zaten değilim kendimden de her şeyden de nefret etmeye başlıyorum. Belki klagib ergen kafasıdır ama lütfen ciddiye alıp cevap yazarrsanız çok sevinirim. Mental desteğe ihtiyacım var şuanda gerçekten

@3 bağımlı olduğun insanları takmamak mümkün mü? Şuanda ekonomik gelire sahip değilim kendime ait evim bir şeyim yok. Dolayısıyla onlara bu şekilde ihtiyacım varken nasıl onlardan uzaklaşabilirim?

@4 kafamda bunları düşündüğümden haberleri bile yok. Annem de aynı şekilde konuşmalar ve hareketler yapıyor. insan olduğumun farkında değiller ve sürekli nefret kusuyolar benimse tek yaptığım onlardan gittikçe uzaklaşmak. Gidebileceğim bir yer olsa 1 saniye bile kalmam burda ama malesef yok

Kaldıramıyorum bu evde yaşamayı. Onlara muhtaç olmaktan nefret ediyorum. Bu insanlardan yemek istemekten bile utanıyorum iğrenç hissediyorum

Panpalarım burda tak yarışında değilim zaten. Tabi ki benden iyi benden kötü bu durumu yaşayan vardır. Belki de ben zayıfım ben büyütüyorum. Ama yaşayamıyorum bu adamın eliyle hazırlayıp önüme koyduğu yemeği yerken suç işlemiş gibi hissediyorum.

@23 inboxına kısa özetlemeye çalıştım
@24 çok teşekkür ederim. cidden tanımamasına rağmen umursayan insanların var olması bile mutlu ediyor. Hepiniz çok sağolun