isteyene akrostiş yazıyorum

@41

al bin

iniltisi geliyordu kulağımıza
sevinçten çok sağlam
tükenmez derdim sayar ağlarım
eğilip bir daha baktım
yamacına yöresine rüzgarlı camlar dikeyim
erkekçe olsun isterim
neremden yakalıyor bilmiyorum
anmam gayrı bundan sonra sevdiğim
kendi türkülerimi haykıramıyorum
rüzgara karşı kalem oynatır hayatım
onun yüreğindeki ben de yokum
sonbaharın sonunda yaprak gibi sarardım
türünü bilmediğim bir kuş oluyorum
istanbul’a değil sana takıldı gözlerim
şu benim büyük büyük susamışlığım
yolda yürüdüm
anladım ki asla yenemez gülen insanı ölüm
zulümler ansızdan geldi küçüğüm
ışıltılı gündüzlere gitmeliyim
yürüyordum dağlar geçip uçurumlar atlıyordum
oysa nice kumdan evler kurmuştum
rastgele korunmuşum talihim dönüverse yokum
uzun bir türküde kaybolurum
masal ister milyonla aç adam
hemen tok olup olmamamı saymazekmek kızartır yağ ve peynir sürerdin
ay ışığına bayılıyor
kekeme bir mum fitilinden sarsılıyor
korkular
ıslanan yapraklar gibi yüzün isir
niçin ağlasın o güzel gözler
dur ağlama küçüğüm hiç yakışmaz yüzüne keder
adressiz yaşamak da sıkar insanı gün gelir
kesip biçtiler
ağlamak nâfiledir
fail olur
ayrılalım arkadaşlar
ney üflediler tambur söylettiler
ışır alnımızda ter
zümrüdü ankaya benzer
dostlarla da yollar ayrıldı bir bir
ayıp sarılmalar lanetli öpücükler
başka hayal girmiyor
ince kanatlarını büyütürler
rüzgarın sesi ve sis odaya dolar
talan edilen bostandır
ağaçlar ağlıyor dal ucunda ve de tanrılar
nede sabahalara kadar
ırgat yemeği zütüren köylüler
mührelenmiş kâğıtlara içirdiler
ve halep ten kaçak gelen kumaşlar
evet odur
yukarı bakıyor
ak yastıkta üzüm karası saçlar
ve korku ve umut ve can pusuda
eğer
radyodan yükselen müzige ritm tutturmusum iste
eşsiz mavi üstünde
bir kavalın nağmelerinde
işşiz güçsüz dolanmak ne
lorca’ya yanardı dilimiz gecenin dipsizlerinde
en arka sırada çift dikişliler sınavda en öne
cemile gelmiyormu gözünüzün önüne
en arka sırada çift dikişliler sınavda en öne
gerçekte
ille de ille
namaz için üstümüze
iğreti gülücükler kondurup dudaklarına peşpeşe
zamanlar içinde
bulmak kendimizi çizginin ötesinde
insanların önünde
rahat uzanmış yaprağın üstünde
öğrenci kitap türkçe
rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde
neyine
erimeli şiirlerin birinde
konuşup durmuştuk bir eylül gecesinde
ve bakır renkli göğüslerimizde görkemli güneşiyle
ama ağlamak yanakları ıslatarak olmazki sade
rüyamda çirkin kadınlar gördüm dün gece
sis ve intihar çöküyor bütün birhanelere
akşamla kargalarla nargilelerle
eylül 1992 gaziantep
kaç akşam geçirdiğim birinci şubeden
lâf olsun diye degil sen benim sümbülümsün
elişi kağıtlardan çiçekler yaparsın
mormor olmuş gülyazısı bedenin
ey ölü bahçeleri hüznün
karanlıkta savrulan
toplaşır gölgesine annemizin
ey her zerresiyle bütün alemi kucaklayan
ne kalacak geriye savrulmus gunlerimizden
çini mürekkepli dövmelerimden
elle tutulur garipliğin
kurban giden
işte zeytin dalı işte güvercin
niçin gitmez yıldız dağı dumanın
muallim feyzi’den farisî öğrenen
eğilen gökdelenleri utancın
yirmi beş de soğan
inancıma aşık olasın
namludan mermi geçerdi, yüreğimden sen

not: dikkat! sen isteyene değil isteyen yazmışsın. ona göre yazdım