1. 13.
    0
    çünkü, düşününce hep böyle olurdu. anahtarlarımı çıkarıp hazırlamaya fırsat bulamadan kapımı görürdüm birden bire. sonra, salondaki sallanır koltuğuma ulaşıncaya kadar, düşünecek bir şeyler çıkardı: hırsız kilidini açmalı, asıl kilidi iki kere çevirmeli, vazonun içinden oda anahtarlarını çıkarmalı. köpekler meselesi hareketlerimi yavaşlattı; vazonun önünde biraz fazla durdum.
    ···
  2. 12.
    0
    üç evli sokağımı düşüncelerle geçtim, birden kapımın önünde buldum kendimi. demek ki düşünmüşüm dedim.
    ···
  3. 11.
    0
    entry nick
    ···
  4. 10.
    0
    bu nedenle, köpeklere gereğinden çok kızdım; bu kızğınlığımın büyük bir kısmı da havlamalar bittikten sonraki döneme rastladı. tahmin ettiğim gibi, benim sokağa girmeye cesaret edemediler; o pis zayıf köpek, arkamdan bir iki adım geliyormuş gibi yaptı, boynunu uzatarak son defa havladı; sonra hep birlikte dönüp gittiler.
    ···
  5. 9.
    0
    bu sokakta ancak ben barınabilirdim. benim de sebeplerim vardı. köpeklerin böyle sebepleri olamazdı, onlar düşünemezlerdi. ben, kendime göre durumu açıklayabiliyordum. başkalarına anlatılması güç de olsa, bu açıklama düzenim, öyle her insanın kolayca ulaşabileceği cinsten değildi. ayrıca köpek meselesinde olduğu gibi, bazı durumlarda kökten sarsılıyordu bu düzen.
    ···
  6. 8.
    0
    köpekler evimin kapısına kadar gelemezler diye düşünüyordum; benim sokakta üç ev vardı, yani üç çöp tenekesi vardı. hayır, orada barınamazlardı.
    ···
  7. 7.
    0
    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    .

    ananda iyi gibişir ;)
    Tümünü Göster
    ···
  8. 6.
    0
    artık eski şakacılığımı da kaybetmiş olduğum için, şimdi hissettiğim istihzayı da duymuş olamazdım. fakat, köpeklerle aramızdaki gerginliğin de böyle bir sırada patlak vermesi iyiye yorumlanamazdı. bütün bunlar, benim sokağa yakın olmuştu; evlerin kalabalık olduğu son sokakta havlamışlardı bana.
    ···
  9. 5.
    0
    belki de bir rastlantıydı ama, tam bu sırada, birisi hakkında kötü şeyler düşünüyordum, onu içinden çıkamayacağı zor durumlara düşürerek dişlerimi gıcırdatıyordum. hayır, köpekler bu gıcırtıyı duymuş olamazlardı. belki de sessiz bir gıcırtıydı, manevi bir gıcırtıydı bu.
    ···
  10. 4.
    0
    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    ..

    .
    Tümünü Göster
    ···
  11. 3.
    0
    yalnız ne var ki, uzun sürmüştü bu gerginlik; alışmıştım. arkamdan yürümeye başladıkları zaman, havlayan köpek ısırmaz gibi, bana zayıf ve düşünülmesi utandırıcı gelen atasözlerinden birini hatırlamak zorunda kaldım. köpekler yüzünden kendime karşi küçüldüm.
    ···
  12. 2.
    0
    dün gece eve dönerken köpekler arkamdan havladı. bizim mahallenin köpekleri. bir ikisi de peşime takıldı; adımlarımı sıklaştırdım. daha önce onların böyle bir davranışıyla karşılaşmamıştım; korktum. her zaman beni miskin gözlerle süzerlerdi; fakat aramızda bir gerginlik olduğunu da sezmiyor değildim.
    ···
  13. 1.
    0
    sevgili dostlar, romalılar, vatandaşlar; beni dinleyin bir hikayem ver.
    ···