ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

-beni kıskanıyosun dimi? ve ben buna bayılıyorum" dedi
--seni mi? neden kıskanıcakmışım ki seni? sevgilim değilsin bişey değilsin" diyerek tersledim.
-hee hiç önemimde mi yok senin için
--hayır var. haddindende fazla ama o çocuk kötü diyorum dinlemiyosun
-off sadece seni kıskandırmak için yaptım
--allah allah beni neden kıskandırmak içn yapasın ki dedim?
-bilmem içimden geldi ve çokta hoş oldu. sinirinden çatladın resmen dedi
--zevk alıyosun yani bundan küçükhanım öyle mi?
-hı hı hemde çooooook" diyerek yanağımdan öptü ve evine doğru koşmaya başladı

derse girdik ikimizde. hoca ders anlatıyo ama ben hazalı düşünüyorum. hayat hiç o zaman ki mutlu ve güzel gelmemişti bana. hani ailenizden bir şeyi çok istersiniz almam der ama sonra kıyamaz alır ya mutluluktan uçarsınız. öyle bir şeydi o zaman hissettiğim. anlam veremiyodum. kendi kendime gülüyodum sürekli. saçma sapan yerlerde saçma sapan tebessümler iniyodu yanaklarıma. aşk böyle bir şeydi heralde. tek hissedebildiklerin tutku ve mutluluk. tabi ilerleyen zamanları katmazsak işin içine :)

-bende seni çoook seviyorum sessizim! hemde çook! ama sadece korkuyorum yine üzülürüm diye. şu ana kadar ki ilişkilerimde hep üzülen taraf ben oldum. acıya dayanamıyorum artık. ama sana güveniyorum. ikimizin mutlu olacağına inanıyorum sessizim dedi ve hani dudağın bittiği yer olur ya. tam sonu, ucu. yanağınla birleştiği yer hani :) tam oraya öptü.
içimden:

oha! rüyadayım heralde anunakoyim. sessiz ne biçim fantezilerin var anunakoyim senin ya.

sonra o beni tekrar ayılttı. bir kez daha öperek. rüyada olmadığımı anladım ve sarıldım boynuna. o kadar güzeldi ki saçları. tane tane ve mis gibi kokuyodu ama içimde bir korku vardı. bilmiyorum neden ama vardı niyeyse...

-sessizzzzz! beni çok mu seviyosun sen?

kendi kendime düşündüm. heh yine geldi soru sorar evet seviyorum dersem özür diler gider kesin diye

-sessizz! cevap versene bana! sevmiyo musun yoksa beni?

kafamı yerden kaldırdım. yüzüne baktım. öyle bir gülümsedi canımdan can aldı resmen. bir insan bu kadar gülümseyebilir miydi ki? yada bu kadar çok benzer miydi meleklere? evet yine yaptı yapacağını. beni benden alan o gülümsemesini yaptı. gülerek ömer üründül gibi cevap verdim:

--çooook!
-o zaman gel benimle sana bir şey söyliyicem.
--peki nereye gidiyoruz?
-seni çok üzdüğüm o yere
--tamam " dedim. elimi tutup beni oraya zütürmeye çalıştı. heyecanlıydı. koşuşturmaya çalışıyodu resmen. oraya vardığımızda:

rezervedd

o gün bir kaç daha konuşmaya çalıştık ama benim dilim damağım kuruyodu onu görünce. düşünsene herkesin gözdesi bir kız, güzel mi güzel, kültürlü mü kültürlü! sonunda benim sevgilimdi anunakoyim. anlayacağınız çok mutluydum beyler. çook çook mutluydum hemde. bir gülüşü bile beni benden alan bir kızla sevgili olmuş halimi gözünüzde canlandırmaya çalışın bi. ben hatırladıkça kahkaha atıyorum.. herneyse

akşam oldu. mesaj atmak istedim ama atamadım. sanki bir şeyler değişmişti. bilmiyodum ama içimde bir sıkıntı vardı. hem mutluydum hemde üzgündüm. çözememiştim tam olarak ama onun mesajıyla kendime geldim..

-sessizimmmm

oyşşş senin sessizim yazan parmakları yerim ben ya. çok tatlıydı da.

--efendim hazalımm
-artık benim sevgilimsin. ayağını denk al! başka kızlara bakmak yok ona göre.

ilk defa bu kadar aşkla dolu bir mesaj atıyodum:

--tamam sevgilimmm senden başkasına neden bakıyım ki? aylardır peşinde koşturduğum sen! tam yoruldum, artık her şey bitti derken kolumdan tutup tekrar hayata döndüren sen! seni seviyorum dediğinde beni eriten sen! neden bu kadar çok sevdiğim biri dışında başkasına bakıyım ki? seni çok seviyorum hazalım

o kadar şey yazdık takıldığı yerler:

-hmm yoruldun ve bitti dedin he? yordum yani seni sessiz bey?
--yok öyle demek istemedim de peşinde koştur koştur yoruldum ama aşk yorgunluğu üstümdeki
-kıvır, kıvır. hıh!

arkadaş böyle şey olmaz ya! hepsinin kanında mı var anunakoyim? hepsi mi atarlı, tripli olur?

dakika 1 tripler başlamıştı. kendi kendime sevdiğinin göstergesidir belki diyordum. hani seven kıskanır derler ya biraz da ona göre uyarlamıştım kendi kafamda. neyse dedim ve devam ettik mesajlaşmaya:

--çok erken bir trip ama yerim olsun.
-hıı yersin
--dakika bir hazal daha destur bir bismillah de allah aşkına
-ooo bakıyoruz da hemen bunaldınız sessiz bey

lan şu sessiz bey demesi ne kadar kıl bişeydi anunakoyim! başka bir kız olsaydı çoktan gibtiri basmıştım ama bu öyle değildi. gerçekten sevdiğim ve sevebileceğim tek kız olarak görüyodum onu. her şeyim o olmuştu artık. varsa yoksa hazaldı benim için dünya sonra devam ettim:

--bunalmadım hazalım. sadece tripler çok erken geldi ondan yakındım
-beğenemediniz mi sessiz bey?
--beğenememekte ne demek ya? deliler gibi seviyorum seni. beğenmesem aşık olur muydum sence? bir düşün bakıyım
-aşıksın yani bana?
--kaç kere daha söylemem lazım ki?
-üff iyi tamam be sormadım say
--bak ya hala trip. tamam hazalım. tekrar ve tekrar söylüyorum. sana aşığım! sana deliler gibi aşığım!
-ben dedikten sonra ne farkeder ki. senin isteyerek söylemen gerekirdi.

öhh ebesinin amı yani. dakika1 lan aşığım ama bu tripler neye böyle. neyse katlandık yinede sorun çıkmadı. konu böyle devam etti. iyi geceler mesajı atıp uyumaya çekildi. ertesi gün oldu

-hem beni çok sevdiğini söylüyosun hemde konuşmadığımız bir vakit hemen en yakın arkadaşımla takılıyosun! sözüne güven olmayacağını anlamam gerekirdi. sen sadece laftasın sessiz! anca laf eder arkasında durmazsın!

bu ne demek oluyodu şimdi? biraz daha dayansam bana mı gelicekti? senayla takılmasaydım hazal benim mi olucaktı? o gün cevap atmadım ona. ardından hazalın ne yapmaya çalıştığını sormak için mesaj attım senaya. sonuçta en yakın arkadaşıydı zamanında bir kaç şey mırıldanmış olabilirdi.

--sena hazal hakkında bir şey sorabilir miyim?
-off sessiz onun hakkında bana bir şey sorma ! nefret ediyorum ondan
--yuh daha düne kadar yakın arkadaşdınız ne oldu şimdi?
-onu sana sormak lazım sessiz bey!
--ben ne yaptım ki benimle imalı konuşuyosun?
-hiçbir şey yapmadın! hala yapmıyosunda dedi dahada mesaj atmadı.. ne demeye çalıştığını anlamamıştım o zamanlar.

--ne yavşaması ya? ne saçmalıyosun sen! hem sanane ki? asıl sen kimsin?! sen beni nasıl arkadaş!! olarak görüyosan bende onu öyle görüyorum.

-belli! kızın ağzının içine düşüyosun resmen!
--saçmalıyosun hazal. hem düşsem ne olucak? sen benim neyimsin ki bana karışıyosun?

bunu dedikten sonra sustu. belli ki zoruna gitmişti senayla takılmam. beni hala umursuyo, önemsiyo diye mutlu olmuştum ama o tartışmamızdan sonra her şeyin biteceğini sanıyodum.
tartışmamızdan bir kaç gün sonra bir mesaj geldi. atan hazaldı. şöyle yazıyordu:

bunların arası limoni oldu. benim yüzümdenmiş sonradan öğrendim arkadaşlardan. hazalın yanına giderek:

--benim yüzümden neden senayla arkadaşlığını bozdun ki dedim
-sanane ya sen git takılsana onunla diyerek çemkirdi.

sesimi çıkarmadan onu pek sallamamış gibi yaparak gittim. bu takmadığımı görünce deliye döndü

-sen kim olduğunu sanıyosun ki beni takmıyosun!!! daha geçen haftaya kadar beni sevdiğini söyleyip şimdi senaya yavşıyosun! adamlık mı ki senin yaptığın?

nedense şu yavşama kelimesini ve birini küçümseme laflarını duyunca hep deliye dönerim. ona kızgın bir ses tonuyla:

o arada senayla yakınlaşmıştık bizde. sena taş gibi bir kızdı. rus kızlarına benziyordu. sarı saçlı, sapsarı, bembeyaz süt tenli ve yeşil gözlü bir afetti. ona karşı koymak yürek isterdi. ama benim hazalım olduğu için hiç ona o gözle bakmamıştım bile. günler geçti hazalla aramın kötü olmasını fırsat bilen sena bana dahada yakınlaşmaya başladı. artık arkadaşlık ilişkimizi çok ilerletmiştik onunla. hazalın bu durumdan rahatsız olduğunu öğrendim hoşuma gitmişti açıkcası. ilk başlarda arkadaşlığımı keseyim dedim ama onun beni bir başıma bırakıp hatta nazik bir şekile gibtir çekip bıraktığı gün aklıma geldi. boşver be sessiz bak dalgana dedim.

rezzzzzz

gitme amk:)

okuyanı sksinler

--yeter artık hazal bıktım triplerinden lütfen konuş artık benimle!
-ne yapmaya çalışıyosun sen sessiz? ne hakla beni buraya kadar zorla getiriyosun? kimsin ki sen?

hay anunakoyim! şu "kimsin ki sen?" cümlesi var ya adamı deli eder. ne kadar gıcık, uyuz bir cümledir o! insanın bütün umudunu, şevkini bi anda giber atar. neyse devam:

--hiçbir şey yapmaya çalışmıyorum. sadece beni sevmen için dövünüp duruyorum. salak sulak işler yapıyorum. beni sevmeyeceğini biliyorum ama yinede çırpınıyorum. seni çok seviyorum hazal yeter artık anla beni! her gece yanıyorum senin için. her gece rüyamda seni görüyorum. çıktığımızı, sevgili olduğumuzu hayal ediyorum. sensiz bir günüm bile geçmiyo. sürekli aklımdasın! diyerek sinirden titremeye başladım.

sustu. sesini çıkarmadı. gitmeye yeltendi. kolundan tuttum ve:

--yeter artık kaçarak bir yere varamazsın. anlıyorum beni istemiyosun. bunu bilmek canımı çok acıtsada biliyorum. bari en azından bu hediyeyi kabul et ve bende hayatından çıkıyım.

elini tuttum. hediyeyi içinde koydum kapattım ve bu sefer giden ben oldum. o anki hissettiğim duygular acı ve pişmanlıktı. neden böyle parladın ki dedim içimden. sonra kız seni istemiyo sil artık onu diyerek kalbime taş bastım ve onu unutmaya çalıştım.

lan bende varım amk

@1 dinliyorum ben kardeşim bende bir kızı 3 yıl sevmiştim mesela.. senin hikayeyi görünce direk geldim

evet beyler devam ediyorum şöyle dedi : gözünü kapat dedi bende heycanla dudaklarının dudaklarına değmesini bekliyodum. O zenci yarağını ağzımda hissettiğimde ise herşey için çok geçti , kız arkadaşlarını çağırmış beni sabaha kadar gibtiler benim züt oldu kafam kadar ibret alın beyler benımde hikayem bu..