ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

-hem beni çok sevdiğini söylüyosun hemde konuşmadığımız bir vakit hemen en yakın arkadaşımla takılıyosun! sözüne güven olmayacağını anlamam gerekirdi. sen sadece laftasın sessiz! anca laf eder arkasında durmazsın!

bu ne demek oluyodu şimdi? biraz daha dayansam bana mı gelicekti? senayla takılmasaydım hazal benim mi olucaktı? o gün cevap atmadım ona. ardından hazalın ne yapmaya çalıştığını sormak için mesaj attım senaya. sonuçta en yakın arkadaşıydı zamanında bir kaç şey mırıldanmış olabilirdi.

--sena hazal hakkında bir şey sorabilir miyim?
-off sessiz onun hakkında bana bir şey sorma ! nefret ediyorum ondan
--yuh daha düne kadar yakın arkadaşdınız ne oldu şimdi?
-onu sana sormak lazım sessiz bey!
--ben ne yaptım ki benimle imalı konuşuyosun?
-hiçbir şey yapmadın! hala yapmıyosunda dedi dahada mesaj atmadı.. ne demeye çalıştığını anlamamıştım o zamanlar.

hazalın diğer yakın arkadaşlarına gittim onlara sordum durumu. bir sevdiği, bir çıktığı var mı diye kolaçan ettim. tamam trip falan attık. çemkirdik ama zütümüzde tutuşuyodu bir daha yüzümüze bakmaz diye.

hazalla konuşmaya çalıştım ama sürekli beni başından attı. defalarca kez yanına gittim ama bana işe yaramayan bi çöp torbasıymışım gibi davrandı. o hissi bilir misiniz? önemsenmemeyi? hemde şu dünyada her şeyden çok sevdiğiniz biri tarafından.. defalarca kez çabalamama rağmen hiç oralı olmadı. sürekli meşgulüm, git başımdan, artık beni rahatsız etme gibi şeyler söyledi. gururumu ve canımı yakmaya başlamıştı bu sözler ama yinede çabalamalıydım amk. sonra ne yapıcam, ne edicem diye düşünürken. dışarıda bir buluşmamızda bir gümüşçünün vitrinindeki kolyeyi çok beğendiğini söylemişti. o zaman kimse bilmiyodu onu sevdiğimi, belli de edemezdim diye almadım. o aklıma geldi. hemen gittim gümüşçüye aldım o kolyeyi ve diğer okul günün gelmesini bekledim. bir kaç kez daha konuşmaya çabalasamda yine takmadı beni. her seferinde olduğu gibi başından savdı. artık buna dayanamayıp onu okulun arkasındaki tenha yere kolundan çekiştire çekiştire zütürdüm. bağırmaya başladım...

--yeter artık hazal bıktım triplerinden lütfen konuş artık benimle!
-ne yapmaya çalışıyosun sen sessiz? ne hakla beni buraya kadar zorla getiriyosun? kimsin ki sen?

hay anunakoyim! şu "kimsin ki sen?" cümlesi var ya adamı deli eder. ne kadar gıcık, uyuz bir cümledir o! insanın bütün umudunu, şevkini bi anda giber atar. neyse devam:

--hiçbir şey yapmaya çalışmıyorum. sadece beni sevmen için dövünüp duruyorum. salak sulak işler yapıyorum. beni sevmeyeceğini biliyorum ama yinede çırpınıyorum. seni çok seviyorum hazal yeter artık anla beni! her gece yanıyorum senin için. her gece rüyamda seni görüyorum. çıktığımızı, sevgili olduğumuzu hayal ediyorum. sensiz bir günüm bile geçmiyo. sürekli aklımdasın! diyerek sinirden titremeye başladım.

sustu. sesini çıkarmadı. gitmeye yeltendi. kolundan tuttum ve:

--yeter artık kaçarak bir yere varamazsın. anlıyorum beni istemiyosun. bunu bilmek canımı çok acıtsada biliyorum. bari en azından bu hediyeyi kabul et ve bende hayatından çıkıyım.

elini tuttum. hediyeyi içinde koydum kapattım ve bu sefer giden ben oldum. o anki hissettiğim duygular acı ve pişmanlıktı. neden böyle parladın ki dedim içimden. sonra kız seni istemiyo sil artık onu diyerek kalbime taş bastım ve onu unutmaya çalıştım.

haftasonu olmuştu. günler bir türlü geçmek bilmiyordu. kafayı yiyecek durumdaydım. sürekli onu düşünüyodum ama bi yandan da kendime kızıyodum. neden sürekli imkansızları seçiyosun ki diye. içimdeki çatışmalar durmazken pazartesi oldu okula gittim.

hayatımda hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum. gözlerim yaşardı. o an ona koşarak sarılmak geldi içimden ama tuttum kendimi. sonuçta beni istemiyodu ama benim kolyemi takmıştı.. artık hergün beyin mıncıklanması yaşıyodum. seviyo mu sevmiyo mu diye. sevmese kolyeyi takmazdı diyorum sonra belki çok beğenmiştir o yüzden takıyodur diye kendimi kandırmaya çalışıyodum ama gerçekten ne olduğunu anlamıyodum, anlayamıyodum

bahçede oturuyodum tek başıma. ne yapacağımı ve onu nasıl unutacağımı düşünüyodum. kafamı kaldırdım ve onu gördüm. bana derin derin bakıyodu. sonra birden kolyesini aldı ve...

okuyum dur

bana bakarak öpmeye başladı. resmen şoktaydım! ne olduğunu anlayamadım. afalladım. o gün çok yorgun ve uykusuzdum.

başımı eğerek kendi kendime konuşmaya başladım:

-saçma sapan, aslında olmayan şeyler görmeye başlıyosun sessiz. bu kız sana hiç mi hiç iyi gelmedi. resmen beni benden aldı anunakoyim. ne yapacağımı da bilmiyorum ki. unutsam bir dert, sevsem bir dert! ne tak yiyeceğimi bilmiyorum. gönlümü gibiyim hep gider zorları seçer! off sessiz off! çaresiz çaresiz burda otur başka bişey yapma sakın diye iç geçirdim.

sonra kafamı kaldırdım o hala ordaydı. başımı hafif yana eğerek onu izlemeye başladım. oda bana bakıyodu. kalp ritmim hızla artmaya başladı. o an koşarak onun boynuna sarılmamak için zor tutuyodum kendimi. resmen bir melek 20 metre uzaktı benden. çok güzeldi. o gün daha bi güzel gelmişti gözüme nedense. sonra bana doğru hızlı adımlarla geldi ve şöyle dedi...

hep heycanlı yerde kesiyon amk bak
müslüm dinliyom senin yüzünden bin

gitme amk:)

lan bende varım amk

@1 dinliyorum ben kardeşim bende bir kızı 3 yıl sevmiştim mesela.. senin hikayeyi görünce direk geldim

evet beyler devam ediyorum şöyle dedi : gözünü kapat dedi bende heycanla dudaklarının dudaklarına değmesini bekliyodum. O zenci yarağını ağzımda hissettiğimde ise herşey için çok geçti , kız arkadaşlarını çağırmış beni sabaha kadar gibtiler benim züt oldu kafam kadar ibret alın beyler benımde hikayem bu..

reserved

rezerve amk okurum sonra

amk gibtin ya gibtir git buralardan

rizörvd

reserved

anlatsana bin

--spoiler--
beyler bugün biraz geç kaldım yarın atıcam partları. 2 günün partı aynı anda olucak sıkıntı yok
--spoiler--

yalan amk

reserved döner okurum bi ara