ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

anlat huur çocuğu dinliyorum

yettim panpa

hay klavyeni gibiyim biraz daha hızlı yaz lan

--senin sevdiğin birisi sana gelip seni en yakın arkadaşım olarak görüyorum derse sen ne yapardın? ne söylerdin söylesene!

diyerek çıkıştım. ona söz hakkı tanımadan yaşlı gözlerle devam ettim

--sürekli düşündüğün, hayal ettiğin ve gerçekten sevdiğine inandığın tek kişi var ve oda seni arkadaş olarak görüyo! düşün bakalım ne yapardın hazal hanım! ezik gibi ağlardın benim gibi. odalara kapanır sesini çıkarmazdın. neden mi? boğazında dizili kalırdı çünkü bütün kelimeler! haykırmak istesende haykıramazdın! sesin çıkmazdı! çıkarmazdın! anca ağlarsın! tek yapabileceğin budur çünkü.

ağladığımı gördüğü için belli ki içi cız etmişti. çünkü onunda gözleri dolmuştu.

--sürekli kendini düşünüyosun! bir kere bile benim açımdan bakmadın olaylara hazal diyerek tekrar bağırdım.

oda deliye dönerek:

-bana bir daha asla bağırma sessiz dedi ve tokatı patlattı tam giderken kolundan yakaladım ve...

bugünlük bu kadar olsun. yarın devam ederiz daha çok partla :)

veyahutta günün ilerleyen saatlerinde 4.30 5.00 civarı. sabaha doğru

lan lan ne dedin onu söyle uzun süredir yoktun zaten

amk bari ne dedin onu söyleseydin

bin ya en heycanlı yerinde bırakılırmı lan iyi sarmıştı amk

zaten gibleyen yok anunakoyim tek okurlarım sizsiniz 2 3 kişi :)

panpa takıyoruz bız senı lan sarıyo amk hadi başla.

panpa bugünden itibaren bende okuyom amk

et panpa et hadi dinliyoz hadı upupup

sen anlat ben dinliyom

01.30 da başlıyoruz beyler.

dudaklarım dudaklarına değecek şekilde kendime çektim. ilk defa kendimden bu kadar emindim. öpmek istiyodum ama o beni sadece arkadaş olarak görüyodu. aslında o güzel dudakları o kadar yakındayken öpmem gerekirdi ama neyse.

nefesini dudaklarımda hissediyodum. boyu o kadar yetiyodu. kendime biraz daha yaklaştırdım. 2 kolunu tutarak ve kulağına eğilerek sessizce...

--sana deliler gibi aşığım. ister git ve şuracıkta öldür beni yada yanımda kal ve birazda benim yüzüm gülsün dedim

bir kaç saniye bana yakın bi şekilde durdu sadece baktı yaşlı gözlerime. sonra sımsıkı sarılarak:

-çok özür dilerim sessiz! diyerek gitti.

sadece arkasından bakarak ağladım. ne sesim çıktı nede soluğum. sadece gözlerimden 3 4 göz yaşı damladı yere. sustum! okuldan kaçarak eve gittim. sesim çıkmadı. yatağıma uzandım ve uyudum. okula o hafta gitmedim rapor alıp bi bahane uydurdum. zaten ilk günlerden bir sürü devamsızlığım vardı. 1 hafta sonra yarı toparlanmış halde okula döndüm. gözlerim onu aradı ama bulamadı. çok yakın bir arkadaşı ve benimde arkadaşım olan senaya sordum.

-rahatsızlanmış.bi kaç gün gelmiyicekmiş dedi
--hmm tamam dedim ve geleceği günü bekledim.

o arada senayla yakınlaşmıştık bizde. sena taş gibi bir kızdı. rus kızlarına benziyordu. sarı saçlı, sapsarı, bembeyaz süt tenli ve yeşil gözlü bir afetti. ona karşı koymak yürek isterdi. ama benim hazalım olduğu için hiç ona o gözle bakmamıştım bile. günler geçti hazalla aramın kötü olmasını fırsat bilen sena bana dahada yakınlaşmaya başladı. artık arkadaşlık ilişkimizi çok ilerletmiştik onunla. hazalın bu durumdan rahatsız olduğunu öğrendim hoşuma gitmişti açıkcası. ilk başlarda arkadaşlığımı keseyim dedim ama onun beni bir başıma bırakıp hatta nazik bir şekile gibtir çekip bıraktığı gün aklıma geldi. boşver be sessiz bak dalgana dedim.

bunların arası limoni oldu. benim yüzümdenmiş sonradan öğrendim arkadaşlardan. hazalın yanına giderek:

--benim yüzümden neden senayla arkadaşlığını bozdun ki dedim
-sanane ya sen git takılsana onunla diyerek çemkirdi.

sesimi çıkarmadan onu pek sallamamış gibi yaparak gittim. bu takmadığımı görünce deliye döndü

-sen kim olduğunu sanıyosun ki beni takmıyosun!!! daha geçen haftaya kadar beni sevdiğini söyleyip şimdi senaya yavşıyosun! adamlık mı ki senin yaptığın?

nedense şu yavşama kelimesini ve birini küçümseme laflarını duyunca hep deliye dönerim. ona kızgın bir ses tonuyla:

--ne yavşaması ya? ne saçmalıyosun sen! hem sanane ki? asıl sen kimsin?! sen beni nasıl arkadaş!! olarak görüyosan bende onu öyle görüyorum.

-belli! kızın ağzının içine düşüyosun resmen!
--saçmalıyosun hazal. hem düşsem ne olucak? sen benim neyimsin ki bana karışıyosun?

bunu dedikten sonra sustu. belli ki zoruna gitmişti senayla takılmam. beni hala umursuyo, önemsiyo diye mutlu olmuştum ama o tartışmamızdan sonra her şeyin biteceğini sanıyodum.
tartışmamızdan bir kaç gün sonra bir mesaj geldi. atan hazaldı. şöyle yazıyordu: