ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

http://imgim.com/capsfx.jpg

not: 2011 e kadar gün gün anlatmıycam. atlayarak ve kısaca özet geçerek.
"ister dinleyin ister dinlemeyin beyler"

21 ekim 2007 onu ilk görüşüm
ilk gördüğümde ne kadar hoş ve bakımlı bi kız diye iç geçirmiştim. arkadaşımda yanımdaydı o sıra
--vay amk şöyle kızlarda mı var lan dünyada?
- var tabi olm ne sandın. baksana taş gibi dıbınakoyim
--harbiden öyle ya. gitsem konuşsam bana bakar mı la?
- sana mı? olm tamam tipin var ama o kız seni yutar amk.
--ya sen ne biçim arkadaşsın! biraz cesaret yürek versene
- olm ben üzülmemen için diyorum. salla o kızı daha çok kız var amk.
--off erişilmiycekmiş gibi konuşma
- sessiz allah aşkına bi kıza bak sonra biraz düşün
--off gibicem senin vereceğin derside morali de gibtir git gözüm görmesin seni ya

günler geçti haftalar geçti aklım hala onda. gizli gizli onu takip eder sürekli ona dalmış bulurdum kendimi. sürekli de kolaçan ederdim başkası yavşıyo mu diye. haftalar ayları buldu 2-3 ay geçti. su gibi geçen zaman kıza gelen teklifleri arttırmıştı. herkes ediyo ama o reddediyodu. ben ediyim diyodum ama hayır derse işin ucunda rezil olmak vardı kaldıramazdım o vakitler. neyse böyle saçma sebeplerden dolayı uzattım zamanı. sürekli aklımda o vardı artık. derslerde onu düşünür, yemek yerken onu düşünür, uyumadan önce saatler boyunca onu düşünür bulurdum kendimi. bir gün canıma tak etti ve bi cesaretle konuşmaya başladım.

kız daha beni tanımıyodu bile abi. o zamana kadar daha tanışmamıştık bile. neyse canım cicim falan filan tanışmaya ve yakınlaşmaya başladık. kız benimle çok iyi anlaşıyodu. sen nerelerdeydin bu zamana kadar diyerek öpüyodu beni. bazen seviyo heralde diyodum ama ardından canım arkadaşım demesi içimdeki umutları ve kalbimi paramparça ediyodu. biz bunla çok yakınken ""huur çocuğunun"" biri çıkageldi ve buna teklif etti. buda kabul etti. çocuk azda olsa karizmaydı. ben ne dediysem ne yaptıysam dinletemedim. çıkma onunla o çocuk kötü dedim. uydurmadığım yalan kalmadı. lise çıkışı onu evine bıraktığımda onu kıskandığımı anlıycak olmalı;

-beni kıskanıyosun dimi? ve ben buna bayılıyorum" dedi
--seni mi? neden kıskanıcakmışım ki seni? sevgilim değilsin bişey değilsin" diyerek tersledim.
-hee hiç önemimde mi yok senin için
--hayır var. haddindende fazla ama o çocuk kötü diyorum dinlemiyosun
-off sadece seni kıskandırmak için yaptım
--allah allah beni neden kıskandırmak içn yapasın ki dedim?
-bilmem içimden geldi ve çokta hoş oldu. sinirinden çatladın resmen dedi
--zevk alıyosun yani bundan küçükhanım öyle mi?
-hı hı hemde çooooook" diyerek yanağımdan öptü ve evine doğru koşmaya başladı

ne olduğunu anlayamamıştım. deliler gibi aşık olduğum kız bi anda beni arkadaşçada olsa öpmüştü. yanaklarım kıpkırmızı, dudaklarım mühür varmış gibi olmuştu. heyecanımdan ellerim titriyodu.

içimden "- oha lan ! vallaha seviyo bu kız beni. offfff allahım çok teşekkür ederim dualarımı kabul ettiğin için." kız evine gitti çıktı ben hala orda donakalmıştım. ne olduğunu anlamamıştım ki. öyle bi öptü ki sanki beni benden aldı! canımdan bi parçayı dudaklarının arasına sakladı. kendime geldikten sonra eve döndüm. dönerken teklif etsem ne der diye düşünmeye başladım. sonuçta arkadaş olarak bi geçmişimiz vardı bunlarıda göz önünde bulundurmalıydım. hele ki ya hayır derse ve arkadaşlığımız biterse bende biterdim! bunları düşünürek o günü sabah ettim

ilk sayfadan rezerve

sabah oldu ve aklımda hala o! zaten hiç çıkmıyodu ki. her zaman okul yolunda buluşurduk normalde geç kalmazdı kaldığında da;

--yine makyaja takıldın dimi ? diyerek alay ederdim. o da;
- yok ya ne makyajı sevgilim mesaj attıda ona dalmışım" derdi ve beni sinir ederdi.

sürekli benim sevmediğim ve kızdığımı şeyleri yaparak daha da aşık etmişti beni kendisine. kız çok zordu. elde edemem korkusu günden güne sarıyodu bedenimi. aklımda ona teklif etmek vardı. elbet bir gün edicektim ama o cesareti kendimde bulamıyodum işte.

eeeeee panpa

kalbim git açıl ona her şey geç olmadan kızın gönlünü feth et diyodu ama o kadar kolay mıydı dıbınakoyim! bu kadar zorlu ve güzel bi kızın kalbini çalmak? ne yapıp ne edip çalmak zorundaydım kalbini. kesinlikle benim olmalıydı o ! hiçbir şeye bağlanmadığım gibi bağlanmıştım onunla. nefesim kadar yakın olmuştu bana. her şeyimi, umutlarımı, sevgimi,beklentilerimi ona bağlamıştım. teklif etttiğimde bir "evet" demesi için canımı bile verirdim. ama teklif edecek kadar cesaretli değildim. ah salak kafam keşke şuan ki aklım olsaydıda biraz daha zaman geçirebilseydim onunla. neyse konuya dönelim. bir başka gün daha bitmişti. talipleri hızla artıyodu. hepsine reddetmesi yinede içimi rahatlatmıyodu ! bir pekekentin gelip onu benden çalacağını biliyodum. hep bu korkuyla yaşadım okul hayatımı...

bambaşka ve tertemiz bir gün daha başlıyordu onunla birlikte. sabah oldu ve koyulduk okul yoluna. aniden:

-ben biriyle çıksam kızar mısın?
--böyle dediğine göre birisi var sanırım
-evette senin kararına bağlı biraz da
--ben senin hayatına karışamam hazal
-ama en yakınım sensin ve seninle konuşmak istiyorum
--senin kararların ve senin hayatın bu. ama...
-ne ama?
--boşver sen karar ver. sonra üzülürsen benim yüzümden olur ve ben daha çok üzülürüm.
-amanda aman kıyamam ben sana.
-neden sürekli beni düşünüyosun sessiz? sürekli kendinden önce beni tutuyosun öncelik
--çünkü seni önemsiyorum hazal. herkesten yakın hissediyorum seni.
-bende seni öyle hissediyorum ama sende başka bişey var
--yoo sadece haddinden fazla yakın hissediyorum seni . bu yüzden kendimden önce tutuyorum seni
-başka bişey yok yani?
--off yok dedim ya?!
-iyi tamam görüşücez sonra " dedi ve derse girdik.

reserved

derste dersten çok onu düşünüyodum. sürekli onu izliyodum. ilk gördüğüm gün konuştuğum arkadaşım

-sen bu kıza abayı yakmışsın sessiz, dikkatli ol canın yanmasın sonradan
--napıyım olm gönül bu. onu sevme diyemiyosun ki kendine
-bence sen yinede fazla umutlanma kız gerçekten güzel ve senin seviyenden fazla
--olsun yinede seviyorum. her şeyden herkesten çok hemde. her şeyim o olmuş artık
-sen bilirsin ama sonunda sen üzülürsün
--tamam " diyerek geçiştirmiştim.

derste onu izlediğimde onunda aklı başka bi yerdeydi. tenefüs olduğunda

--çok dalgındın dersi dinlemedin bişey mi oldu ?
- yoo sadece öyle dalmışım dedi
--emin misin? sanki bişey var gibi.
- yok yok biraz halsizim o kadar başka bişey yok
--peki tamam ama bişey gizliyosan eğer banada anlat. ben her şeyimi paylaşıyorum seninle dedim ve ardından kendimi kasarak ve zorlayarak " en yakın arkadaşlarımdan birisin sen " dedim. neden dedim ki ? beynimi gibiyim sessiz dedim sonra. nasıl bozuldu anlatamam :S sanki benden bi işaret bekliyomuş gibiydi ama o zaman anlayamamıştım öyle düşündüğünü.

bana bişeyler anlatmaya çalışıyodu ama anlatamıyodu. anlamıştım bişey döndüğünü ama es geçtim. okul dağılmıştı. her zaman birlikte döndüğümüz evlerimze bu sefer tek dönmüştüm. bişeylerin ters gittiğini anlamıştım. yarı yoldan okula döndüm ve hazalla benim yerim olan yere gittim. uzaktan iki kişi görünüyodu. birisi hazal diğeri ise tanımadığım bi dallamaydı. bu dallama hazalı tuttu ve öptü. sinirimden deliye dönmüştüm. benim kıyamadığım, deliler gibi aşık olup söyleyemediğim kızı o bi tutuşta öpmüştü. sinirden koşarak atladım üstüne iyice patakladım bunu. hazal ne oluyo sessiz diyerek ağlıyodu. hiç sesimi çıkarmadan iyice patakladım ve hazala kötü bir şekilde bakarak arkama bir daha bakmadan gittim.

rizörvd

hazalla o günden sonra kötü olduk. o bana küsmüştü. ben ise bana bunu yaptığı için çok sinirliydim. belki çıkmıyoduk ama onu sevgilim gibi sahiplenmiştim. ne o bana selam verir nede ben ona selam verir oldum. 2 hafta sonra dayanamayıp kantinde yanıma gelip

- neden öyle yaptın sessiz?
--işte
- bi anlamı olmalı o yaptığının!
--yoktu bi anlık öfkeyle yaptım
- peki neden öfkelendin? beni öptüğü için mi?
--evet ama neden olduğunu bilmiyorum bi anda gözüm karardı
- bu yaptığın çok kötüydü sessiz. beni çok kırdın ve üzdün
--öfkeme yenik düştüm yoksa öyle bişey yapmıycağımı biliyosun hazal
- neden olduğunu hala anlatmadın ama öfke diyip geçiştiriyosun sadece
--anlatamam hazal! görüşürüz

yaz sen okurum biara

reserved

ceserye