ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

okuyanı sksinler

rezervedd

bu adam oçun bayrak taşıyanı amk

-sessizzzzz! beni çok mu seviyosun sen?

kendi kendime düşündüm. heh yine geldi soru sorar evet seviyorum dersem özür diler gider kesin diye

-sessizz! cevap versene bana! sevmiyo musun yoksa beni?

kafamı yerden kaldırdım. yüzüne baktım. öyle bir gülümsedi canımdan can aldı resmen. bir insan bu kadar gülümseyebilir miydi ki? yada bu kadar çok benzer miydi meleklere? evet yine yaptı yapacağını. beni benden alan o gülümsemesini yaptı. gülerek ömer üründül gibi cevap verdim:

--çooook!
-o zaman gel benimle sana bir şey söyliyicem.
--peki nereye gidiyoruz?
-seni çok üzdüğüm o yere
--tamam " dedim. elimi tutup beni oraya zütürmeye çalıştı. heyecanlıydı. koşuşturmaya çalışıyodu resmen. oraya vardığımızda:

-bende seni çoook seviyorum sessizim! hemde çook! ama sadece korkuyorum yine üzülürüm diye. şu ana kadar ki ilişkilerimde hep üzülen taraf ben oldum. acıya dayanamıyorum artık. ama sana güveniyorum. ikimizin mutlu olacağına inanıyorum sessizim dedi ve hani dudağın bittiği yer olur ya. tam sonu, ucu. yanağınla birleştiği yer hani :) tam oraya öptü.
içimden:

oha! rüyadayım heralde anunakoyim. sessiz ne biçim fantezilerin var anunakoyim senin ya.

sonra o beni tekrar ayılttı. bir kez daha öperek. rüyada olmadığımı anladım ve sarıldım boynuna. o kadar güzeldi ki saçları. tane tane ve mis gibi kokuyodu ama içimde bir korku vardı. bilmiyorum neden ama vardı niyeyse...

derse girdik ikimizde. hoca ders anlatıyo ama ben hazalı düşünüyorum. hayat hiç o zaman ki mutlu ve güzel gelmemişti bana. hani ailenizden bir şeyi çok istersiniz almam der ama sonra kıyamaz alır ya mutluluktan uçarsınız. öyle bir şeydi o zaman hissettiğim. anlam veremiyodum. kendi kendime gülüyodum sürekli. saçma sapan yerlerde saçma sapan tebessümler iniyodu yanaklarıma. aşk böyle bir şeydi heralde. tek hissedebildiklerin tutku ve mutluluk. tabi ilerleyen zamanları katmazsak işin içine :)

şimdi biz sevgili miyiz lan diye kendime sorular soruyodum. çelişkiye düşmüştüm. yok belki başka bir şeydir diye. saçmalık işte anunakoyim. kız seni sevdiğini söylüyo daha niye kendini üzmeye çalışıyosun ki. ama o zaman hazalın beni isteyeceğini sanmıyodum. o düzeyde bir kız benim gibi ondan aşağı seviyede olan bir erkeğe bakmaz diye düşünüyodum. o ve ben! dışarıdan yakışıyoduk ama içten olmuyodu.

• o zengin, kültürlü, görmüş geçirmiş bazı şeyleri
beni ise
• orta gelirli bir ailenin asosyal çocuğuydum. dışarı çıkmazdım, gezmezdim sürekli tek başıma takılırdım. böyle bir kişiliktim. sanırım buraya takılma sebebimin büyük bir kısmı benim gibi insanları görmekti :)

o gün bir kaç daha konuşmaya çalıştık ama benim dilim damağım kuruyodu onu görünce. düşünsene herkesin gözdesi bir kız, güzel mi güzel, kültürlü mü kültürlü! sonunda benim sevgilimdi anunakoyim. anlayacağınız çok mutluydum beyler. çook çook mutluydum hemde. bir gülüşü bile beni benden alan bir kızla sevgili olmuş halimi gözünüzde canlandırmaya çalışın bi. ben hatırladıkça kahkaha atıyorum.. herneyse

akşam oldu. mesaj atmak istedim ama atamadım. sanki bir şeyler değişmişti. bilmiyodum ama içimde bir sıkıntı vardı. hem mutluydum hemde üzgündüm. çözememiştim tam olarak ama onun mesajıyla kendime geldim..

-sessizimmmm

oyşşş senin sessizim yazan parmakları yerim ben ya. çok tatlıydı da.

--efendim hazalımm
-artık benim sevgilimsin. ayağını denk al! başka kızlara bakmak yok ona göre.

ilk defa bu kadar aşkla dolu bir mesaj atıyodum:

--tamam sevgilimmm senden başkasına neden bakıyım ki? aylardır peşinde koşturduğum sen! tam yoruldum, artık her şey bitti derken kolumdan tutup tekrar hayata döndüren sen! seni seviyorum dediğinde beni eriten sen! neden bu kadar çok sevdiğim biri dışında başkasına bakıyım ki? seni çok seviyorum hazalım

o kadar şey yazdık takıldığı yerler:

-hmm yoruldun ve bitti dedin he? yordum yani seni sessiz bey?
--yok öyle demek istemedim de peşinde koştur koştur yoruldum ama aşk yorgunluğu üstümdeki
-kıvır, kıvır. hıh!

arkadaş böyle şey olmaz ya! hepsinin kanında mı var anunakoyim? hepsi mi atarlı, tripli olur?

dakika 1 tripler başlamıştı. kendi kendime sevdiğinin göstergesidir belki diyordum. hani seven kıskanır derler ya biraz da ona göre uyarlamıştım kendi kafamda. neyse dedim ve devam ettik mesajlaşmaya:

--çok erken bir trip ama yerim olsun.
-hıı yersin
--dakika bir hazal daha destur bir bismillah de allah aşkına
-ooo bakıyoruz da hemen bunaldınız sessiz bey

lan şu sessiz bey demesi ne kadar kıl bişeydi anunakoyim! başka bir kız olsaydı çoktan gibtiri basmıştım ama bu öyle değildi. gerçekten sevdiğim ve sevebileceğim tek kız olarak görüyodum onu. her şeyim o olmuştu artık. varsa yoksa hazaldı benim için dünya sonra devam ettim:

--bunalmadım hazalım. sadece tripler çok erken geldi ondan yakındım
-beğenemediniz mi sessiz bey?
--beğenememekte ne demek ya? deliler gibi seviyorum seni. beğenmesem aşık olur muydum sence? bir düşün bakıyım
-aşıksın yani bana?
--kaç kere daha söylemem lazım ki?
-üff iyi tamam be sormadım say
--bak ya hala trip. tamam hazalım. tekrar ve tekrar söylüyorum. sana aşığım! sana deliler gibi aşığım!
-ben dedikten sonra ne farkeder ki. senin isteyerek söylemen gerekirdi.

öhh ebesinin amı yani. dakika1 lan aşığım ama bu tripler neye böyle. neyse katlandık yinede sorun çıkmadı. konu böyle devam etti. iyi geceler mesajı atıp uyumaya çekildi. ertesi gün oldu

biraz değişikti nedense. yüzü dünki gibi gülmüyodu. banada çok soğuk davranıyodu. yanına gidip:

--bir şeyin mi var hazalım?
-sessiz bunu sana yapmak istemiyorum ama bir anlık heyecanla sana geldim ve..

eveeeet. kızımız belli ki bizi beğenmedi yada başka bir şey oldu dedim ve devdıbını anladım. hani çok sinirden çok sinir bozucu bir gülüş atarsınız ya. öyle hafiften güldüm ve başımı aşağı eğdim.

--tamam hazal ben devdıbını anladım.
-özür dilerim sessiz.
--özür dilemene gerek yok. bendeki salaklık. senle ben hiç olamayız bunu bile bile sana aşık oldum. hepsi benim hatam.
-amacım seni üzmek yada kırmak değildi sessiz.
--tamam hazal. amacın o değilse artık ne yanıma gel, nede yüzüme gül. göz göze gelmeyelim bundan sonra. senden tek isteğim bu.
-sessiz lütfen arkadaş kalsak

bunları dediği için yaram vardı evet ama içimdeki kin ve öfke onu bastırıyodu. ta ki şu cümleyi edene kadar

arkadaş kalsak

hayatımda bir sevgiliden bunu duymak kadar aşağılık bir söz duymadım ben. tamam anladık gibip atıyosun bi kenara seni seveni ama neden böyle bir şey diyosun? daha neden açıyosun ki yarasını? tamam belki sizler için böyle olmayabilir anlamı ama terkedilen ve deliler gibi seven bir adama en son denilecek bir şeydir bu. kavgadaki en ağır küfür gibidir. başımı kaldırdım:

--defol git gözümün önünden hazal! seni bir daha asla görmek istemiyorum. sakın ama sakın karşıma çıkma artık. bu üzgün olma ayaklarını da bırak hiç inandırıcı değil.

belki çok ağır konuşmuştum ama arkadaş kalsak cümlesi delirtmişti beni. gözleri dolarak

-sende herkes gibisin işte dedi ve tokat atıp bastı gitti.

daha günün başındaydım ve yıkılmıştım. okuldan çıkıp eve gittim telefonu kapadım! eve gider gitmez uzandım yatağa! nasıl bir uyku ve yorgunluksa üstümdeki akşama kadar kalkmadım. akşam dokuz suları uyandım. telefonu açtım belki mesaj atmıştır diye. yok atmamıştı. herneyse zaten o kız sana bakmaz sadece oyun oynar diye kendimi avuturken bir yandan da üzdüm. koydum başımı yastığa. sonra çıktım tekele aldım bir kaç şişe bira. gittim oturdum tenha şehrin ışıklarını karşısına alan bir banka kuruldum.

kafam 2 3 şişe sonra azda olsa allakbullak olmuştu. mantıklı düşünemiyodum. o kadar çok içmenin yanında getirdiği şiddetli karın ağrısı ve çiş yapma arzusu çok ağır basıyodu. kötü olmaya başlayınca evin yolunu tuttum. sonra evin önündeki banka oturdum. mesaj attım ona hafif sarhoş biçimde

--seni bu kadar çok severken, deliler gibi aşıkken bana bunu yapman çok koydu hazal. kendime yediremedim. biliyorum umrunda değilim ama seviyorum işte anlatamıyorum aşkımı sana yazıp yolladım

eve çıktım. eve girdiğim gibi uyumam bir oldu. geç uyandığım için okulada gitmemiştim iyi olmuştu anunakoyim zaten zorla gidiyodum. hazalında öyle yapması şevkimi kırmıştı her alanda.

cevap atmamıştı o mesajıma karşılık. okulda ona her baktığımda bana nefret dolu gözlerle bakıyodu. sanki bana karşı düşman olmuştu yada çok sinirliydi bilmiyorum. bu arada ayrıldığımızı duyan sena hemen başlamıştı benimle yakınlaşmaya. bende karşı koymuyodum çünkü senayla takıldığımı gördüğünde sinirden çatlıyodu arasıra yanımıza gelmeye yelteniyodu ama geri adım atıyodu. neden öyle yapıyosa. hem olmuyo, sevmiyorum seni kırmak istemiyorum diyo bana postayı koyuyo sonra böyle davranıyo. kızlar gerçekten anlaması güç yaratıklar. senayla ben artık çok yakın olmuştuk. bir gün buluşmaya karar verdik. sinemaya falan gittik güzel geçti gün. akşam eve bıraktığımda saat on, on buçuktu.

rezzzzzz

-çok güzel zaman geçirdim sessiz
--bende sena. teşekkür ederim
-bende çok teşekkür ederim. ama teşekkürümü sadece sözde bırakmak istemiyorum diyip. tam o dudağın yanakla birleştiği yerden öptü ve sımsıkı sarıldı. gerçekten taş gibi bir kızdı. o kadar sıkı sarıldı ki göğüsleri iyice bastırıyodu bedenimi. belki beni tahrik etmeye çalışıyodu. açıkcası etmiştide. sonra hafiften sağa sola hareketler yaparak sürttü göğüslerini. bunlara hiçbir erkek karşı çıkamazdı. kız gerçekten çok taştı. sonra aklıma hazal geldi ve senaya dostça sarılarak:

--iyi akşamlar senacığım dedim ve bende yanağına ufak bi tebessüm kondurarak gülümsedim

kız bir hoş olmuş olacak ki o esnada...

çok güzel akıcı anlatıyorsun panpa şuku

hadi seri ol amk ya gibinlemi basıyorsun klavyenin tuşlarına anlamadım gitti

bugünlük son part buydu beyler bizde insanız yoruluyoruz