ister dinleyin ister dinlemeyin ben anlatıyorum

huur çocuğu yazmayı bıraktı dinleyen yok diye bin :(

panpa çok yoğunum bir süre sonra devam edicem

bambaşka ve tertemiz bir gün daha başlıyordu onunla birlikte. sabah oldu ve koyulduk okul yoluna. aniden:

-ben biriyle çıksam kızar mısın?
--böyle dediğine göre birisi var sanırım
-evette senin kararına bağlı biraz da
--ben senin hayatına karışamam hazal
-ama en yakınım sensin ve seninle konuşmak istiyorum
--senin kararların ve senin hayatın bu. ama...
-ne ama?
--boşver sen karar ver. sonra üzülürsen benim yüzümden olur ve ben daha çok üzülürüm.
-amanda aman kıyamam ben sana.
-neden sürekli beni düşünüyosun sessiz? sürekli kendinden önce beni tutuyosun öncelik
--çünkü seni önemsiyorum hazal. herkesten yakın hissediyorum seni.
-bende seni öyle hissediyorum ama sende başka bişey var
--yoo sadece haddinden fazla yakın hissediyorum seni . bu yüzden kendimden önce tutuyorum seni
-başka bişey yok yani?
--off yok dedim ya?!
-iyi tamam görüşücez sonra " dedi ve derse girdik.

"panpa burda seviyorum seni işte seviyorum diye bağıracaktın amk tam sırasıydı"

ama kaçırdın neyse burdan okumaya devam

olum 1 ay sonra gelme lan buraya hadi bekliyoruz çabuk anlat

reserved

preserved

off pekekent ya

off ya oç off dıbına koduğum çocuğu dinlemesenizde anlatcam diyo dinliyoruz anlatmıyo huur

oç un hası

oç un araba kaza yaptı sanırım

girdik sinemaya gibtiritaktan bi kaç film vardı izledik çıktık. hepinizin tahmin ettiği gibi ben filmi değil de onu izledim. arasıra bana bakıp güldü ve filmi izlemeye devam etti. sonuçta kız dıbınakoyim film olsunda izliyim derdinde. biz seçerek izleriz onun önüne ne gelirse izler..

neyse sinemadan çıktıktan sonra evine kadar bıraktım bunu bide yanaktan öpücük aldım. lan o gün kızardığım kadar hiçbi gün kızarmamışımdır eminim. eve çıktığını ve odasının ışığını yandığını gördükten sonra bende eve doğru koyuldum. bir kaç dakika sonra msj atmış. eve gittin mi demişti. he uçarak gidiyorum dıbınakoyim diyicektim neyse dedim.

--yok hazalım daha varmadım yaklaştım ama
-hmm tamam çabuk ol ya hava esiyo üşütüceksin
--tamam acele işe şeytan karışırmış sakin ol
-of deme öyle şeyler korkuyorum ben
--hmm korkuyosun demek. şeytan, cin, arkanda gibi espriler yaptım

sonra duyduğum ses bip bip bip di. dıbınakoyim bunada trip atılmaz ki. biraz korkutiyim gırgır olsun diye dedim gibti attı saniyede. sonra mesaj atmama, defalarca kez aramama rağmen açmadı. bende vurdum kafayı yastığa daldım hayallere.. sonra içim geçmiş telefonun titreşimiyle uyandım. o arıyodu...

-sessiz uyudun mu?
--yok hayır hazal noldu?
-hiiiç.
--bişey olmuş gibi hazal
-ya şey
--ney hazal?
-sen beni çok mu seviyosun?

sorduğu soruya bak! zaten uyku sersemiyim kem küm ettim.

-tamam aldım ben cevabımı
--ya yok hazalım yeni uyandım şimdi telefonun sesine yarın konuşsak olur mu dedim daha da sesi soluğu çıkmadı. kapattı yine yüzüme. şu telefonun yüzüne kapatılması kadar can sıkıcı bişey olamaz anunakoyim.

neyse yarın ola hayrola diyerek uyumaya çalıştım ama o lafı "sen beni çok mu seviyosun?" demesi biraz da canımı sıkmıştı. sonra neden evet demedim diye düşündüm o zamanda kendimi çok çabuk ele vermiş olurum diye iyi yaptım diye düşündüm. kızların peşinden köpek gibi koşunca kendilerini bir tak sanıyolar anunakoyim. ama o hakediyodu lan. sevgimin her zerresini hakediyodu. yada öyle hissediyodum. herneyse bu düşüncelerle kafayı yorarken uykuya dalmışım. uyandığımda ondan bir mesaj gelmişti. şöyle yazıyodu...

-dün gece beni çok kırdın. beni gerçekten sevdiğini sanıyodum sessiz neden kem küm ettin ki

yazmış uyku sersemiydim anunakoyim nasıl cevap vermemi bekliyosun demek geçti içimden. neyse

--hazalııııııım uyku sersemiydim ya ondan öyle ettim. yoksa seni kırmak istemiyodum. seni gerçekten çok seviyorum. ama senin beni sevdiğin gibi arkadaşça seviyorum dedim.

bi yoklamak için. ben o anlamda demedim demesini bekliyodum ama demedi. hala arkadaşça takınıyodu ama hemde yavşıyodu. kızlar çok karışık anunakoyim. hala tam olarak çözmüş değilim. bir gün öyleler bir gün böyle. her şeyi sanki sen beyin amcıklanması geçir diye yapıyolar. bi kaç saat sonra mesaj geldi...

-bir yerlere gidelim mi sessiz? seninle özel bir şey konuşmak istiyorum.
--tamam hazal dedim ve hazırlanmaya başladım. bir yandan da ne konuşucak anunakoyim diye düşünüyodum. neyse alelacele giyindim gittim. tenha bir yer vardı okuldan falan cıktıkdan sonra oralara giderdik hep arkadaşlarla. fazla takılan olmadığı için daha rahat hissediyodu insan kendini orda.

başladı söze

-sessiz beni sevdiğini biliyorum ama arkadaşça olmadığını da. sana değer veriyorum ama seni de üzmek istemiyorum dedi.

çaaat diye tokat yemişe döndüm. dedim aha sessiz yarra yediğin vakit sonra devam etti:

-ben seni öyle değil de daha çok arkadaş olarak görüyorum ama çok çok yakın bir arkadaş olarak dedi

ağızımdan çıkan tek kelime vardı

--peki dedim. biraz sustum ve kalkmak için izin istedim.
-dur sessiz lütfen üzülme hemen
--üzüleceğim bir şey yok senin bana ait olmadığını ve bizim olmayacağımızı biliyodum zaten dedim gözlerim yaşararak.
-ileriki zamanlarda belki diyerek gitmemi engellemek için elimi tuttu.

kalp ritmim tavan yapmıştı. elleri avuçlarımın içindeydi ama yinede azda olsa gurur vardı hızlıca elimi çektim ve arkama bakmadan evin yolunu tuttum.

eve vardığımda ölü gibiydim. biz olmayacağımı biliyodum o kız beni gerçekten aşardı.

kültürlü, bakımlı, çok şey görmüş bir kızdı. yani benden katkat üstündü binler. seviye bakımındanda öyleydi. bendede az çok bi bilgi vardı ama onun yanında çok ezik kalıyodum. ama yinede içimde hep bi umut vardı.

--belki oluruz anunakoyim! niye olmasın ki. çok cana yakın bi kız bence beni kabul edebilir diyodum. bunlara ben bile inanmasamda bir çocuk gibi kandırıyodum kendimi.

eve gittiğimde hemen sızmış kalmışım. uyandığımda kendime birazda olsun gelmiştim. telefona baktım 3 4 çağrı ve 5 tane yeni mesaj vardı. hepsini açtım okudum yazanlar şunlardı

ilk mesaj:

-lütfen kendini üzme. seni hiç üzmek istemiyodum sen benim en yakın arkadaşımsın! bu söz sizin dıbınıza bile kor binler. dakika bir gol birdi.

ikinci mesaj:

-off lütfen sessiz üzme kendinii. seni çok seviyorum

üçüncü mesaj:

-lütfen bana cevap ver sessiz, lütfen !

dördüncü mesaj:

-bana küsmü kalıcaksın hep. eski sen yok artık. sürekli beni güldüren, eğlendiren. onlardan ziyade çok üzüyosun. ve hala üzmeye devam ediyosun cevap ver artık lütfen

beşinci mesaj:

-peki sessiz bey sen nasıl istersen öyle olsun!

sesimi çıkarmadım. okulda da ruh gibi gezdim. arasıra onun bana bakmadığı zamanlarda gizlice ona bakıyodum ne yapıyo, kimlerin yanında takılıyo diye. zamanla benimle aynı mekanda bile olmuyodu. ben gelince o çıkıyodu. belli ki bana çok kızmış ve sinirliydi. anunakoyim ben bişey yapmadım ki. sen arkadaşımsın diyosun hayallerimi gibiyosun bırakta biraz depresyonda kalıyım.

herneyse yine kendimi salak durumuna düşürüp ben yanına gittim

--özür dilerim hazal. sadece kötü olmuştum ve üzgündüm. sana soğuk davranmak istemezdim
ses vermedi
--hazal lütfen diyorum. tamam özür dilerim? niye özür diliyosam sanki ben hata yaptım anuna koyim ya :S
yine ses vermedi. sinirlenmeye başladım
--off hadi bak zaten üzdün beni yeteri kadar dahada üzme!
-ben seni üzmek istemedim sessiz. arkadaşça anlattım durumu ama ondan sonra sen beni daha çok üzdün

onu tenha bi köşeye çektim ve bağırarak: