( ͡° ͜ʖ ͡°) ehueheueheu

Dinleyen varsa 30 dk sonra diğer partı sallıyorum.

Uyandım. Heeeey, diye bağırdım çünkü gene karanlıktı.
Kapıyı tanımadığım bir kız açtı.
-Aaa uyanmışsın, hadi kalk, yemek saati.
Üstümü giyindim ve çıktım. Kız beni yemek salonuna doğru zütürdü ve farkettim ki bu sığınak bir binaydı, sadece hastalıktan korunuyorduk, ve bu yasadışı bir şey olduğu için de askerlerin tehdidi altındaydık.
Şehir 12 saat içinde taka batmıştı ve diğer şehirlerden haberimiz yoktu.
Kız bana rehberlik yapıyordu. Burda bu var şurda şu var diye. Ve ne diyeyim, kız güzeldi. Cana yakın bir konuşma stili vardı...

Laaaan orrrospu evlatları diye bağırdım. Cevap yok. Işıklar nerde dıbına koduklarım, ve nerdeyim ben dedim. Ses yok.
Sonra bir kapının açıldığını duydum. Ve ışıklar yandı.
Karşımda insanlar vardı...
+Siz kimsiniz, diye sordum.
-Sığınağa hoşgeldin evlat, cevabını aldım...
+Ne sığınağı, ne oluyo burda?
-Hastalıktan haberin var değil mi?
+Evet, dedim. Ne olduğunu hala çözememiştim.
-Şu anda çok yönlü, 300 kişilik bir sığınaktayız. Ben Vedat. Yanımdaki arkadaşımın adı da Ahmet. Biz hastalığın tehdidini daha önce anlayan insanlardık. Cebimizdeki parayı böyle sığınaklara harcadık. Ve evet, beklediğimiz gibi de oldu. Şu anda istanbul'da 2 sığınak var. Bu sığınakta aynı zamanda laboratuvar olduğu için operasyonumuzun merkezi burası olacak. Burda tedaviyi bulmaya çalışacağız...
Sevinmeli miydim? Bilemiyordum. Tek bildiğim şey güvende olduğumdu.
-Biz çıkalım. Senin uyuman gerekiyor. Kötü bir kazaydı... Bu arada, özür dilerim...
Kafamı yastığa bıraktığım gibi uykuya daldım...

Rezervasyon

Bro öğrendim who imiş DSÖ Türkçe karşılığı

Arabanın benzini azalmıştı. Beni en fazla 1 buçuk saat zütürürdü. O yüzden biraz hız yapmıştım.
Bir kavşağa doğru yaklaşıyordum. O aceleden sağa sola bakmadım. Sağımdan bir kamyonun vurduğunu hatırlıyorum. Sonrası yok...
Gözlerimi açtığımda karanlık bir yerdeydim...

DSÖ sanırım dünya sağlık örgütü ama onun kısaltması başka amk

Saat 23.30'du ve sokaklarda yaprak kıpırdamıyordu, silah sesleri hariç...
Karşıya geçmeye hazırdım. Malzemelerimi topladım ve yürümeye başladım. Süpermarketin önünde tabiki de arabalar vardı. Birinin cdıbını kırdım ve kapıyı açtım. Bu sefer de elim kesilmişti.
Düz kontak yapıp arabayı çalıştırdım...

Arsa bir caddenin köşesindeydi ve saklanacak iyi yerler vardı. Geçen askerler benim için sorun teşkil etmezdi...
Caddeden kamyonlar dolusu asker ve tanklar geçiyordu. Bunlara görünmeden araba bulup şehir dışına çıkmalıydım.
Caddenin solunda bir süpermarket vardı. Orda mutlaka bir araba vardır diye düşünüyordum. Geceyi beklemeye karar verdim...
Belki de hayatımda vereceğim en iyi kararlardan biri olacaktı, biri hariç...

Rez pls rez

Doğruldum ve montumun yırtıldığını gördüm. Oradan kan sızmıştı. Dikenlerden biri montumu yırtarak göğsümü çizmişti. Pek ciddi görünmüyordu. Yoluma devam ettim.
Kafamda ne yapacağıma dair hiçbirşey yoktu. Hastalıklı bir şehirden herhangi bir koruyucu ekipmanım yokken kaçmaya çalışıyordum. Araba bulmam gerekiyordu...

Tele yavaşça tırmanmaya başladım. Dikenli kısımlarına gelmiştim. Ordan sonra çimenlik bir alana geçicektim ve ordan sonrası...
Ondan sonrasını kafama takmıyordum. Bir araba bulup giderim diyordum.
Dikenli telleri açmaya çalıştım ama beceremedim. Üstünden atlayacaktım, bunun başka yolu yoktu...
Tellerin dayandığı direğe tutundum ve tırmandım. Sonuna geldiğimde direğe ayaklarımı koydum. Sonra yavaşça telleri ezdim ve çıkmaya çalıştım ama tabii ki dengemi kaybedip düştüm. Ancak son bir hamleyle tellerin dışına düşmeyi başardım...
Telleri geçmiştim...

Yere 1.5 metre yükseklikten züt üstü düştüm.
Kalçamı kırmadığım için şükrettim ve ayağa zorlanarak da olsa kalktım.
Şimdi geçmem gereken dikenli bir tek vardı...

10.00 gibi 5 part daha atıcam...
Akşam 5 gibi de 5 part gelir.
Uzun uzun olur...
Okuyanlara teşekkürler...

Ayraç 15

The last ship aq
(bkz: TürkTelekomun açığını buldum)

yaz yavrum

Ulan başlığı görünce yeni grip türü cıktı sandım neyse rez

yannan gibi yazıyosun çünkü panpa rezil etme kendini daha fazla gibtir git