israili destekliyorum marjinal ve coolum

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.

telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.

bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?

neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.

telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.

bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?

neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.
telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.
bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?
neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.

telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.

bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?

neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

16'dan sonrasını okumadım

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.

telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.

bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?

neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.

@1 güzeldi şuku

sude nin göğüsleri güzelse denenebilir

aynen öyle oluyor huur çocukları

buralar cok degerlenir

--spoiler--
adamsın reyiz
--spoiler--

merhaba. 16 yaşındayım.
facebookta israil ve filistin denen iki ülke gördüm, uzun uğraşlarım sonucu haritada yerlerini de buldum.
farklı biri olduğum için tarafımı da seçtim, başka ihtimal de olamazdı zaten. taş attığımda kahraman ilan edilebiliyordum fakat onu bile yapamayan çocukları savunacak değildim ya, terörist dedik onlara.
benim için önemli olan hande'nin ne düşündüğüydü, benim standartım hande'ydi.
ha 'humanist' olmak da popüler bir özellikti; çocuklara ve kadınlara üzülmem gerekiyordu, "onlara acıyorum ama" şeklinde bir paylaşım yapmayı da ihmal etmedim tabii. beni ilgilendiren babasız kaldığında açlıktan ölecek çocuklar değildi aslında; beni ilgilendiren sude'nin göğüslerine giden yoldu.

telefonumun kabındaki atatürk imzası da önemliydi fakat görüşlerini savunmak pek de umrumda değildi. abarttım; hiç. farklıyım diyorum anlasanıza yeaa.

bir de ölenlere dua ediyorlar bazen, en çok ona gülüyoruz aramızda. anldıbını bilmedikleri şeyleri söylemeleri ne komikti ama?

neyse, üstün ingilizcemle metal müzik dinlerken unicef'i beğenip gelirim. çavv.