Amacım tamamen sınırları zorlayabilmek şirk koşmadan ve ilahlaştırmadan hikayeme başlıyorum.

21 Yaşımdan itibaren başlıyor bu hikaye. Çünkü daha öncesi yok.

Kendimi bildiğimden beri ilk hafızamda kalan anı odamın ortasında uyandığım ve saatin öğleden sonra olduğu. Orası odam. Bunu biliyorum ama aklımda kalan sadece bu tüm yatak gardırop çalılma masam bunların hepsi yabancı geliyor, kalbim hızlıca çarpmaya başlıyor ayağa kalktığımda ise nefesim kesiliyor. Masamın üstünde Kuran-ı Kerim Türkçe Meali var. Yanındaki kağıta ufak notlar almışım. Cennet nasıl bir yer? sorusu altında çizimler ve not alınmış sure ve ayetler. Huriler, kabir azabı, kıyamet, hikmet. Lokman. Hızır. içimdeki telaş giderek büyüyor ve hızlıca odadan çıkıyorum.

Koridora çıktığım anda labirent gibi bir ev. Neresi lavabo? Neresi çıkış? O sırada biri bana sesleniyor koolinik neyin var?

Bu annem. Sesinden tanıyorum onun yanına mutfağa gidiyorum. Sarışın tatlı 50'lerinde bir kadın. Daha önce gördüğümü ve anıları hatırlamıyorum fakat o annem biliyorsun bir şekilde.
"Anne. En yakın hastahane nerede?"
"Sen iyi misin koolinik? Yine uçmadın değil mi?"
"Yok hayır öyle şeyler kullanmıyorum."
"Aman Allahım!"
Annemin suratı birden değişiyor ve telefonunu kaptığı gibi numaraları tuşluyor.
"Rıza hayatım eve gel oğlumuz aklını yitirmiş."
Hızlıca anlatıp kapatıyor ve bana doğru dönüp,
"Bir yere ayrılma sakın doktora gideceğiz." diyor.
Ben ne yapacağımı bilemiyorken gözlerimi kapatıp düşünmeye başlıyorum. Uçmak mı?
Hap felan mı kullanıyorduma acab-

Görüntüler hücum ediyor.
Mavi sema hızlı bir şekilde bulutların arasına atlıyorum vücudum yok, ellerim yok, sadece görüyorum bir vücudum yok.

Bulutların arasındayım hızlı şekilde gidiyorum. Ve sonra bir şehir pudra tonu evler ve devasa altın bir kubbe burayı biliyorum Kubbet-üs Sahra
heyecanlanıyorum ve korkuyorum. Ve sonra kendi isteğimle hareket edebildiğimi farkediyorum. Yükseliyorum yükseliyorum. Dünya. Gözlerimin önünde ne güzel bir rüya diyorum. Türkiye'yi görüyorum. istanbul'u seçiyorum, Ankara'yı, izmir'i ve düşüyorum. Yere doğru kontrol edemiyorum. Yaklaşıyorum. Bir şehre küçük bir yer. Evin üstüne düşüyorum. Bağırmak istiyorum ama ağzım yok. Evin çatısına düşüyorum.

Mutfakta ki yemek masasının üstünden uyanarak kalkıyorum.