0
bu üstünde yaşadığımız toprağa artık "ülke" gözüyle bakmıyorum. açıkçası çok milliyetçi birisiyim. bana göre milliyetçi olmak bir lüks değil ya da bir ayrıcalıklı olma durumu değil. hatta birilerine ayrımcılık yapma konusu bile değil. milliyetçilik demek ülkesini ve tarihini sevmek dolayısıyla çekirdekten en geniş ailesi olan asıl milletine bağlılık demek.
senin bahsettiğin konuya gelecek olursak eğer haklısın. türkiye'nin geleceği yok. çünkü türkiye'de ne bireysel problemler bitiyor ne de ulusal problemler bitiyor. türkiyeyi bir sınıf gibi düşün. sürekli ağlayan veya sınıfı velveleye veren 1-2 öğrenci var. bu 1-2 öğrenci yüzünden diğer öğrenciler de huzursuz oluyor. verimi neredeyse sıfıra indiriyorlar ve ülke yerinde sayıyor. bunun üzerine bir de politik saçmalamları ekleyelim. bir ülke isterse 150 milletten oluşsun ama bir gururu olsun. mesela abd. 80 milletten oluşuyor diyorlar ama adam 2 tane kule uğruna ortadoğuyu perişan etti. türkiye kendisini 30 yılda 500 milyar dolar zarara sokan bir örgütü bugün destekleyecek kadar onursuz bir durumda. politik çıkarlar hangi yönde olursa olsun sen dün sana vuranı bugün destekliyorsan devlet ahlakın dolayısıyla buna itiraz etmeyen millet ahlakın da yerin dibine batmış demektir. ekonomi desen kepaze bir durumda. onu satıp bunu satıp 3-5 kuruş sıcak para ile günü kurtarıyorlardı ki tekerlerine çomak sokuldu. bakın bugün doların hali ortada. milletin zihniyeti de geri gidiyor. neo osmanlıcılar, bijiciler, kemalistler, komünistler hiç bitmedi ve hala artıyor. özellikle osmanlıcılık şuan saçma sapan bir fütursuzlukla ilerliyor. ülkenin milli değerlerine dahi hakaret ediyorlar. ülkede hergün bir saçmalık yaşanırken gidip filistin bayrağıyla anırmaları bunun en basit örneği.
bizlerin en büyük şanssızlığı artık bölünmeye yüz tutmuş bir ülkenin son nesilleri olarak dünyaya gelmekti. elimize kalan son şans bir an önce büyük bir savaş başlamadan tası tarağı toplayıp başka ülkelere gitmek.
