is yerinde basima gelen ibretlik

ben artık terden süblimleşmeye başlamıştım. yemin ederim ensemden züt çatalıma kadar akan terleri hissedbiliyordum ve durmuş trafikte üzerimde cevap bekleyen gözler varken benim aklım sabah bana mendil uzatan teyzenin köpeğe "küpek" demesinin aslında ne kadar komik bir şey olduğundan başka hiçbir şeye çalışmıyordu. belki bişey demezler lan diye umut ederek,

"ben çok sarhoştum öyle bişey yazdığımı farketmedim özür dilerim efendim." dedim.

sonra huur hanım başladı gülmeye. bildiğin eğleniyordu. ama sami ise dikiz aynadan insan gibebilen ilk kişi olarak tarihe geçmek üzereydi. adamın direksiyonu sıkışını hatırlıyorum da bu adam benim gırtlağıma sarılsa banko boğardı.

anlat panpa

şimdi şöyle bişey var, bu plazada çalışan insanlar tatlı su balığı gibi oluyolar. yani adama ne dersen de kalkıp da kavga çıkaramaz. yapamaz yani ve o yüzden rahat olursun hep. ama sami abi öyle bi adam değildi. muhtemelemen bütün gün şantiyede amelelere bağırıp çağırarak geçiriyordu ve öyle konuşup tatlıya bağlayabileceğin bir adam türü değildi.

müdür hanım arkadasını dönmüş gözlerini kısarak bana bakıyordu, bense trafiğe bakıyordum. anasını gibeyim arkadaş bir metre mi ilerlemez bir trafik. kaçışım yoktu ikisine birden anlatacaktım olayı. ya nasip diyerek söze girdim;

"müdürüm hani geçen akşam benden bir site istemiştiniz ya."

"evet." dedi huur. resmen söylememi ve bütün olayı nişanlısının yanında anlatmamı ve muhtemelen zütüme yeni bir adet züt açılmasını istiyordu.

reserved

sardı hikaye panpa devam

reserved

devam et panpa

gittim hemen madodan bi çikolata kaptım. böyle alengirli tiplerden karıların bayılacağı şeylerden. hemen gittim rengarenk çiçek aldım. eve gelip traş oldum, gömleği pantolonu jilet gibi yaptım. yani buradan çıkıp karşı komşuya gitsem kızı almadan gelmemin imkanı yoktu. muallaktor ev arkadaşıma da sempatik olsun diye "özür dilerim =)" yazdırdım. ulan eşşek kadar herif bir el yazısı var, yemin ederim daha a harfinde boşalırsın. zaten o nottan çok umutluydum. ordaki gülücüğe odaklanırsa kesin çözülür bu karı diye düşünüyodum. ertesi gün hakkında bir iki cümle bişeyler yazdım. çıkış noktalarım falan belirledim. artık her şey tamamdı, ertesi sabah dayak yemeden karşıya geçebilirsem işi bağlıcaktım. dedim ki şu iş bilgisayarını açim da bu haftanın progrdıbına bakim. demez olaydım. bir baktım pazartesi sabah bir müşteriye toplantıya gidilecek. toplantı adresi "güneşli bilmemne.." bilmeyenler için şöyle özetleyebilirim, "istanbulun anneannesi olsaydı güneşli anneannenin amı olurdu".

hadi güzel hikaye sardı gibi

devam et panpa

neyse biz muallayla oradan ayrıldık. ben eve kaçtım o da kendi evine kaçtı. eve giderken de liseli gibi "inci giber" "ouhaauahuahu" diye mesajlar attı muallak. ben kariyerimi yakmışım diye ağlamak üzereyim. yani biri gelse dokunsa nen var diye. "böhühühü abi valla ben de dalgındım ya" diye ağlayabilirdim. eve gittim, biraz daha sakinleştim. ertesi gün yapacaklarımı kalem kağıda not ettim. plan şuydu;

1) anasını gibtimin üsküdarındaki bütün dükkanlar kapanmada önce bi paket çikolata kap.

2) anasını gibtimin üsküdarındaki çiçekçiler kadıköye kaçmadan yetiş bi demet çiçek al.

3) el yazısı lolita gibi olan ev arkadaşım muallaksine yalvar yakar bir özür notu yazdır.

4) hemen sakalı bıyığı usturayla al damat gibi yakışıklı ol.

5) sağlam bir konuşma metni hazırla. hatanı kabul etmekle başla ve sonuçta hepimizin birer insan olduğuna ve hepimizin hata yapabilme potansiyeli olduğuna bağla.

6) dua et iskelede dayılar ananı gibmesin.

rezerve

dinliyoruz panpa
cezeryed

caps verseydin iyiydi

@72 hemen 'abi' oldu di mi amk ? hepimiz yavşağız ya hepimiz.

hızlı ol panpa

elim mahkum zütüm gardiyan bir şekilde bindim arabaya. sizi bilmiyorum binler ama ben daha önce hiç böyle bi arabaya binmemiştim. babamın bir adet toyota corollası var. 2006 model. onu bilirim. ondan önce de mavi bi şahin vardı o kadar. şimdi ben adamın arabasına binince hem korktum hem de sevindim. bi daha nerde bincem lan böyle arabaya amk dedim. adamın adı sami. bu adı da asla unutmam.

arabaya binince klagib naber nassın muhabbetleri döndü. sonra biz güneşli trafiğine takıldık. müdür arkaya dönüp bana;

"ya sen benimle ne konuşacaktın bir anlat bakalım" dedi.

o an en net hatırladığım şey sami abinin dikiz aynasından bana bakışıydı.

hadi lannnn.

nitekim o gün geçmek bitmek bilmedi. zibilyon tane sıkıcı ve baygın konular hakkında müşteriye bilgi verildi. yok efendim çay molasıydı, yemek arasıydı derken akşam 6 ya kadar laf anlattık adamlara. gün içerinde bariz bi gerginlik olmamıştı ama içten içe bi muallaklik olduğunu sezebiliyordum. nitekim akşam oldu bize teşekkür edip yolladılar. güvenlikten kimliklerimizi alırken, ya müdürüm ben de sizinle bir şey konuşmak istiyordum müsade ederseniz sizinle geleyim dedim.

"gel bakalım neler anlatacaksın çok merak ediyorum." dedi.

kimlikleri alıp dışarı çıktık. ben de korkunun eceli faydası yok olm delikanlı gibi şöyle oldu böyle oldu diye anlat kurtul ne olacaksa olsun diye gazladım kendimi. bu kadının beyaz bir polosu vardı benim gözler bir yandan da poloyu arıyor. dediim müdürüm arabayı nereye park ettiniz? o sırada başka bir aracın sesini duydum. kafamı çevirdiğimde eşşek gibi büyüklüğünde 7.45 li dayının geldiğini gördüm. hah dedim tamam amk. şimdi oldu bizim işimiz.

reserved