is yerinde basima gelen ibretlik

@72 hemen 'abi' oldu di mi amk ? hepimiz yavşağız ya hepimiz.

sardı hikaye panpa devam

reserved

devam et panpa

gittim hemen madodan bi çikolata kaptım. böyle alengirli tiplerden karıların bayılacağı şeylerden. hemen gittim rengarenk çiçek aldım. eve gelip traş oldum, gömleği pantolonu jilet gibi yaptım. yani buradan çıkıp karşı komşuya gitsem kızı almadan gelmemin imkanı yoktu. muallaktor ev arkadaşıma da sempatik olsun diye "özür dilerim =)" yazdırdım. ulan eşşek kadar herif bir el yazısı var, yemin ederim daha a harfinde boşalırsın. zaten o nottan çok umutluydum. ordaki gülücüğe odaklanırsa kesin çözülür bu karı diye düşünüyodum. ertesi gün hakkında bir iki cümle bişeyler yazdım. çıkış noktalarım falan belirledim. artık her şey tamamdı, ertesi sabah dayak yemeden karşıya geçebilirsem işi bağlıcaktım. dedim ki şu iş bilgisayarını açim da bu haftanın progrdıbına bakim. demez olaydım. bir baktım pazartesi sabah bir müşteriye toplantıya gidilecek. toplantı adresi "güneşli bilmemne.." bilmeyenler için şöyle özetleyebilirim, "istanbulun anneannesi olsaydı güneşli anneannenin amı olurdu".

hadi güzel hikaye sardı gibi

devam et panpa

neyse biz muallayla oradan ayrıldık. ben eve kaçtım o da kendi evine kaçtı. eve giderken de liseli gibi "inci giber" "ouhaauahuahu" diye mesajlar attı muallak. ben kariyerimi yakmışım diye ağlamak üzereyim. yani biri gelse dokunsa nen var diye. "böhühühü abi valla ben de dalgındım ya" diye ağlayabilirdim. eve gittim, biraz daha sakinleştim. ertesi gün yapacaklarımı kalem kağıda not ettim. plan şuydu;

1) anasını gibtimin üsküdarındaki bütün dükkanlar kapanmada önce bi paket çikolata kap.

2) anasını gibtimin üsküdarındaki çiçekçiler kadıköye kaçmadan yetiş bi demet çiçek al.

3) el yazısı lolita gibi olan ev arkadaşım muallaksine yalvar yakar bir özür notu yazdır.

4) hemen sakalı bıyığı usturayla al damat gibi yakışıklı ol.

5) sağlam bir konuşma metni hazırla. hatanı kabul etmekle başla ve sonuçta hepimizin birer insan olduğuna ve hepimizin hata yapabilme potansiyeli olduğuna bağla.

6) dua et iskelede dayılar ananı gibmesin.

amk sende ne zütlek adammışsın.
Karı istemiş işte sende atmışın bu mu olum ibretlik olay
gidişatt öyle ki nişanlısı seni rakı masasına domaltıp zütüne rakı şişesi azınada kıllı yannanını vermiş gözüküyo

"panpa yarraağı yedin yaa" şeklinde moral veriyordu yardirda gel mualla kardeşim. hani bazen bikaç arkadaş otobüse binersiniz de yaşlı bi dede sizin arkadaşlarınızdan birine sardırır sürekli olarak nasihat verir falan. arkadaşınız da eli mahkum dinler ve onaylar kafasıyla sürekli. siz de rahat muallakler olarak taşak geçersiniz, güldürmeye çalışırsınız arakadaşınızı. işte sizin yerinizde mualla muallaksi var, dede de bana sardırmış gibi hissediyodum.

artık sarhoştum yalanını da atamazdım. ne de olsa mesajın üzerinden 12 saat geçmişti. taşak kafa hala mı uyanadım demezler mi adama? bi de bu şirketlerde etik kurulları oluyor. mesela sen git şimdi ağız tadıyla birini döv şirketten. patron gelip seni kovmuyor. önce etik kuruluna gidiyosun gib gib muhabbetler oluyo falan. yani rezaleti bulaştıra bulaştıra hayattan bezdiriyolar insanı. ben de düşünüyorum şimdi etik kurulunun karşına çıksam, adamlar sorsa neden böyle bişey yaptın dese. inci giber ne demek? inci kim? dese. züt gibi bakardım suratlarına. "takunuzu yiyim kovun abi beni kovun da bitsin bu dram" derdim.

reserved

rezerve

hızlı ol panpa

elim mahkum zütüm gardiyan bir şekilde bindim arabaya. sizi bilmiyorum binler ama ben daha önce hiç böyle bi arabaya binmemiştim. babamın bir adet toyota corollası var. 2006 model. onu bilirim. ondan önce de mavi bi şahin vardı o kadar. şimdi ben adamın arabasına binince hem korktum hem de sevindim. bi daha nerde bincem lan böyle arabaya amk dedim. adamın adı sami. bu adı da asla unutmam.

arabaya binince klagib naber nassın muhabbetleri döndü. sonra biz güneşli trafiğine takıldık. müdür arkaya dönüp bana;

"ya sen benimle ne konuşacaktın bir anlat bakalım" dedi.

o an en net hatırladığım şey sami abinin dikiz aynasından bana bakışıydı.

hadi lannnn.

nitekim o gün geçmek bitmek bilmedi. zibilyon tane sıkıcı ve baygın konular hakkında müşteriye bilgi verildi. yok efendim çay molasıydı, yemek arasıydı derken akşam 6 ya kadar laf anlattık adamlara. gün içerinde bariz bi gerginlik olmamıştı ama içten içe bi muallaklik olduğunu sezebiliyordum. nitekim akşam oldu bize teşekkür edip yolladılar. güvenlikten kimliklerimizi alırken, ya müdürüm ben de sizinle bir şey konuşmak istiyordum müsade ederseniz sizinle geleyim dedim.

"gel bakalım neler anlatacaksın çok merak ediyorum." dedi.

kimlikleri alıp dışarı çıktık. ben de korkunun eceli faydası yok olm delikanlı gibi şöyle oldu böyle oldu diye anlat kurtul ne olacaksa olsun diye gazladım kendimi. bu kadının beyaz bir polosu vardı benim gözler bir yandan da poloyu arıyor. dediim müdürüm arabayı nereye park ettiniz? o sırada başka bir aracın sesini duydum. kafamı çevirdiğimde eşşek gibi büyüklüğünde 7.45 li dayının geldiğini gördüm. hah dedim tamam amk. şimdi oldu bizim işimiz.

reserved

panpa zütünü gibiyim sadede gel amk.

istanbullular bilir, eğer işe motorla gidip gelebiliyorsan çok şanslısın demektir. yoksa yarrraağı yersin bütün gün trafikte beklemekten. ben de normalde şirkete hep motorla gidip geldiğim için hiç trafik çekmem. ama arkadaş güneşliye gideceksin de trafiği yemeyeceksin. yok öyle bir şey. nitekim metrobüs tecrübem pek olmadığı için zincirlikuyuda yaklaşık 10 kadar metrobüsün önümden geçip gitmesin seyirci kaldım. benimle birlikte gelip de binemeyen bi tane 1.65 lik kız çocuğu bir de hacı dayı vardı. diğer herkes bi şekilde biniyor, bekleyenler değişiyor ama ben ve bu iki arkadaş yarak gibi metrobüslere bakıyorduk. saat de ilerledikçe yeter daaa diyerek attım kendimi içeri. popom dışarıda kaldı. o an düşündüğüm tek şey kapı kapansa benim züt dışarıda kalsa ve bütün yolu böyle gitsem diğer durakta herhalde binmeden önce benim zütü dart tahtasına çevirirlerdi oldu. neyseki metrobüs o kadar akıllıca dizayn edilmiş ki kapandığında benim dışarıda kalan zütü de içeri tıktı. tek parça halinde müşteriye vardığımda toplantıya 20 dakika kadar gecikmiştim. normalde çok önemli değil ama pazartesi şirket insanları biraz sinirli olur. nası desem, bir tane yazım hatası yap raporda ananı gibmedikleri kalır sadece. ben de içeri girdiğimde güvenlik beni koştura koştura toplantı salonuna aldı.

bütün kalantör amcamlar oturmuş çay içip simit yiyolardı. sonuçta o pekekentlerin tuzu kuruydu hepsinin kendi arabası vardı, onlar ne bilir ki toplu taşımayla üsküdardan güneşliye gitmeyi. projektör açılmış ve başlamak için beni bekliyordu herkes, yansıtılan duvarda da uykularımı kaçıran kaltak müdürem vardı.

elinde bir adet boardmarker kalem.

"günaydınlar pezkar efendi." dedi.

ben de o sırada acaba geç kaldığım için mi yoksa inci giber dediğim için mi böyle tavırlı konuşuyor diye düşündüm. sonra da boardmarkera takıldı gözlerim ulan odada tahta yok bişey yok sen o kalemi nerden anasının amından buldun arkadaş ya.

caps verseydin iyiydi