Zorunlu Edit:Panpalar hikaye bir kaç part sonra hızlanacak. Zihninizi ve pgibolojinizi zorlayacak hale gelecek. ilgı için teşekkurler.

Polisiyenin terk ettiği bu topraklarda ön yargıları yıkacak bir hikaye.
"Üniversite öğrenciliğim döneminde aileme destek olmaya karar verdim. Komşumuz Fikri amcaların yanında işe girmeyi planlıyor bi o kadar da bu durumdan utanıp sıkıliyordum.Ne diyecektim ki amk adama ama mecburdum, gittim.Yıllarca korku ve aşağılık kompleksiyle karanlıkta tuttuğum zihnimin iş hayatında yükselmemi ardında babamın katiline yaklaşmamda ışık tutacağını nerden bilebilirdim ki?"
1 2 kişi ses versin başlıyorum

Yorucu bir günün ardından tecavüze uğramış gibi kalktım.Her şey aynıydı yastığımın kokusu, yorganım, yatağimın sonundaki çalışma masam ama ev bomboş gibiydi. Fikri amcanın 'sinav sonrası dilediğin zaman gel başla sen benim evladım sayılırsın elimde büyüdün kerata' sözunden cesaret alarak kendimi hafiften toparladım.En temiz kıyafetlerimi giyip gidecektim ama dolabımın 'ne pis adamsın amk' dedigini duyar gibi oldum.Şimdi kiyafetleri çamaşır makinasına atıp akşama doğru gidecektim Fikri amcaya ,hem belki geç gelirdi sonuç da patron adamdı. Atladım otobüse. Hastaneye bir durak kala indim yürüyup temiz hava almalıydım, ağrılarıma da iyi gelirdi. Abimi ziyarete gittiğimde uyuyordu, adam nerdeyse durumdan memnunmuş gibi gülümsüyordu amk, yıllardır hasretini çektiği uykuyu zor yoldan da olsa alabilmişti. Yanındaki boş koltuğa öylece oturdum içim geçmiş uyandığımda her yanım tutulmuştu ve saat 4 tü. Abime baktım hala uyuyor, sanirım narkozun etkisindeydi ve uzunca bir süre uyuyacaktı.

Durakla ev arasında pek mesafe yoktu ama yine de koştum eve geldiğimde annem evi temizliyordu, kiyafetlerimi kurutmuş,bi iki tanesini de ütülemişti. Anneler her seyi biliyormuş be.Kimseye bi kelime etmemiştim ama o iş görüşmesine gideciğimi çoktan biliyordu.+Cthulhu?? -Benim anne hemen çıkmam lazım 2 saate dönerim +Tamam gecikme ama abinin yanina gitmek istiyorum .Arkamdan kapıyı cekerken hadi selametle dedim ve hızlıca durağa yöneldim, otobüsü saniyelerle kaçirmıştım ama minibüs hemen ardından bir kurtaricı edasıyla geliyordu. Orda olduğunu bildiğim halde son bir kez cebimi yokladım, minibüs param yerindeydi.

Şoför beni E5 te bıraktı. Gideceğim yer 10 dakika mesafedeydi ve saat şimdiden 5.30 olmuştu. Terlememek ve nasıl bir konuşma yapacağimı kafamda toparlamak için yavaşça gittim. Fikri amca emlakçıydı senelerdir bu işi yapıyordu, babamla da ortaktı ,ta ki o güne kadar. Yokuş aşağı sallana sallana inerken bolgedeki inşaatları ve emlakçıları saymaya başladım .Aynı caddede 4 5 tane emlak dukkani vardı ve arabalar surekli girip çıkıyordu. Bizim tabela uzaktan gözüktü eskisi kadar parlak değildi, babamın ısrarlarına rağmen bi kaç defa gelmiş olduğum bu mekan karmaşik duygulara bürünmeme sebep oldu:acı, keder,hasret belki birazda utanç. Yaklaştığımda otomatik kapı açıldı.

Girince hemen solda televizyon vardı,bir an ekrana kilitlendim Rihanna yine yapacağını yapıyordu amk o uzun esmer bacaklarını, sadece bakışlarıyla bi erkeği boşaltabilecek gözleriyle birlestirmiş S&M in nakarat kısmındaydı. Başımı resepsiyona uzattiğımda onu gördüm bir an göz göze geldik yanaklarımin yandıgını hissettim ama sorun yoktu o da kizarmistı. Kahverengi kızıl arası saçları kısa kollu mavi tişortünun üstunden iki omzuna denk gelecek şekilde indirmişti.
+Nasil yardımcı olabilirim?
-Şey..ıı.. Fikri Beye bakmıştım ama
+Onlar tapudaydı tüm gün bu saatten sonra da gelmezler. Dilerseniz ben yardımcı olayım
-Yok tesekkurler ben yarin yine gelirim
Fikri amcanin yokluğuna hiç pişman olmamıştım. Ofise girmeden önceki ruh halim bir anda kaybolmuş midemde ishal olmuşum gibi kıpırdanmalar oluyordu, ağzım sonuna kadar açılmış sırıtıyordum ta ki yanaklarım ağrıyana kadar çoktan eve gelmiştim ama vakit saniyeler içinde geçivermişti. Annemin nerde kaldın dediğini duyar gibi oldum ama keyfimi hic bir şey bozamazdı,en azindan ben öyle sanıyordum

Babamın vefatından sonra annem toparlayamamış en küçük olaylara kıyametleri koparıyor bazense dünya yıkılsa umrunda olmayackmış gibi davranıyordu. Abimi görmezse ne tepki vereceğini kestiremiyordum.7. ya da 8. çalış da boğuk bir alo ile karşlaştım.+Abi nerdesin -iyiyim gelirim birazdan, annem kalkmadı di mi? +Sesin iyi gelmio ama -Anneme söyle bugün biraz gecikicem, ardında telefonu kapattı. içim içimi yiyor kahroluyordum. Kesin bişey olmuştu, kimseye çaktirmadan durumu öğlene kadar idare edip durağa gittim. Salih amca babamın can dostuydu zor zamanlarımızda hep bize sahip çıkmiştı, cenaze işlerini bile o halletmiş yaşı gelince de abime iş vermişti. Omzumdan tutup, Cthulhu telaşlanma oğlum diye başladı, başımdan aşağı kaynar sular akıyor göğsüm sıkışıyordu,tek saniye de +20 yılı birden eklemiştim hayatıma.

Üniversite sınavı sonrasıydı, lise dönemi boyunca ailemin ve hocalarımın çalış yoksa işsiz kalırsın uyarılarını giblememiş sonuçların gelmesiyle de pişmanliktan depresyona girmiştim. Kendim ettim kendim bulmuştum amk, etrafta suçlayacak kimse de yoktu. Kardeşim bana nazaran daha iyi ortalamalar getiriyor abimse babamın yokluğunu doldurmak için sabahlara kadar direksiyon sallıyordu,onu her sabah yatağinda ağzı açık kalmış uyurken gördükçe daha da kendimden nefret eder olmuştum. Artık abim işteyken vicdan azabindan uyuyamıyor,o gelince ben de bi tak yapmışım gibi ondan gec uyanıyordum. Gözlerimin altı mor yüzümse bem beyazdı.Bir sabah, yine abimi bekliyorum, geliş saati 2 saat gecikmiş ve annemlerin kalkmasına az kalmıştı.

Guzel gidiyor ama sureci biraz hizlandir anladik abin hasta kardesin bunalimda sen de iş bulacan.

Sabaha doğru,6 civarı, Esenyurt-Kıraç bölgesinden telefon gelmiş sıra abimde değilmiş ama arkadaşı gözümden uyku akıyor sen git deyince kıramayıp çıkmış yola. Gençliğinden vazgeçip tek başına koca ailenin yükünü sırtına almış biricik abimi de o müşterileri oldukları yerde gasp edip elindeki parayı almaya çalışmışlar ama atladıkları bir nokta var:Taksicilerin hele de gececilerin cebinde çok düşük miktarlarda para olur.Bu duruma sinirlenmiş olacaklar ki baya bi hırpaladıktan sonra tekerlekleri yarıp oracıkta bırakmışlar.Amk mahallesinde vicdan sahibi 1 2 kişi kalmış da ambulansı arayan olmuş.Bu durum beni 2 kere yıktı 1)abimin sağlık durumu yaklaşık bir ay direksiyon sallamaya elverişli olmayacak 2)Yaklaşık bir ay boyunca eve sadece memleketteki evin kirası gelecek o da şimdiki evin kirasını anca karşılıyor. 1 telefonla hem maddi hem manevi yıkılmıştım amk

Herkes hazırdı ben de giyinik halde olduğumdan hemen yemek kaplarını yüklenip hadi gidelim dedim. Aylar sonra bu kadar enerjik olmam annemi şaşirtmıştı ama kardeşim oralı bile değildi ,yaz tatilinin tadını çıkarması gereken ergen surat asıyordu, rolleri değişmiştik resmen. Atladık yine dolmuşa, toplu taşimaları resmen kendi arabam gibi görüyordum amk.En arkaya yayildık ailecek 4. koltuga poşetleri koyup hastaneye kadar gittik. Abimin uyanmış hali keyfi yerinde gözüküyordu tahmin edilenden daha once sağlığina kavuşabileceğini öğrendik benden mutlusu mu vardı amk. Kardeşimse arada bize katılsa da yine somurtmasına devam ediyordu, elinde telefonu sürekli biseylere bakıyor daha da kotü oluyordu. Neyse ergen işte amk ben de daha dune kadar boyleydim dedim ,aldırmadım

Yarın eksigi telafi edicem Yazdıklarımın hepsi sayfa buga düşnce gitti ,kusura bakmayin. Hikaye yarım kalmayacak.Son 1 kisi bile kalsa ben ankatmaya devam edicem

!!!dev anket!!!
http://strawpoll.me/5034930
inci nin ferre yıldızını seçiyoruz

Rez panpa

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Benden bu kadar uplama nöbetini birileri devralsın