Durakla ev arasında pek mesafe yoktu ama yine de koştum eve geldiğimde annem evi temizliyordu, kiyafetlerimi kurutmuş,bi iki tanesini de ütülemişti. Anneler her seyi biliyormuş be.Kimseye bi kelime etmemiştim ama o iş görüşmesine gideciğimi çoktan biliyordu.+Cthulhu?? -Benim anne hemen çıkmam lazım 2 saate dönerim +Tamam gecikme ama abinin yanina gitmek istiyorum .Arkamdan kapıyı cekerken hadi selametle dedim ve hızlıca durağa yöneldim, otobüsü saniyelerle kaçirmıştım ama minibüs hemen ardından bir kurtaricı edasıyla geliyordu. Orda olduğunu bildiğim halde son bir kez cebimi yokladım, minibüs param yerindeydi.

Şoför beni E5 te bıraktı. Gideceğim yer 10 dakika mesafedeydi ve saat şimdiden 5.30 olmuştu. Terlememek ve nasıl bir konuşma yapacağimı kafamda toparlamak için yavaşça gittim. Fikri amca emlakçıydı senelerdir bu işi yapıyordu, babamla da ortaktı ,ta ki o güne kadar. Yokuş aşağı sallana sallana inerken bolgedeki inşaatları ve emlakçıları saymaya başladım .Aynı caddede 4 5 tane emlak dukkani vardı ve arabalar surekli girip çıkıyordu. Bizim tabela uzaktan gözüktü eskisi kadar parlak değildi, babamın ısrarlarına rağmen bi kaç defa gelmiş olduğum bu mekan karmaşik duygulara bürünmeme sebep oldu:acı, keder,hasret belki birazda utanç. Yaklaştığımda otomatik kapı açıldı.

Girince hemen solda televizyon vardı,bir an ekrana kilitlendim Rihanna yine yapacağını yapıyordu amk o uzun esmer bacaklarını, sadece bakışlarıyla bi erkeği boşaltabilecek gözleriyle birlestirmiş S&M in nakarat kısmındaydı. Başımı resepsiyona uzattiğımda onu gördüm bir an göz göze geldik yanaklarımin yandıgını hissettim ama sorun yoktu o da kizarmistı. Kahverengi kızıl arası saçları kısa kollu mavi tişortünun üstunden iki omzuna denk gelecek şekilde indirmişti.
+Nasil yardımcı olabilirim?
-Şey..ıı.. Fikri Beye bakmıştım ama
+Onlar tapudaydı tüm gün bu saatten sonra da gelmezler. Dilerseniz ben yardımcı olayım
-Yok tesekkurler ben yarin yine gelirim
Fikri amcanin yokluğuna hiç pişman olmamıştım. Ofise girmeden önceki ruh halim bir anda kaybolmuş midemde ishal olmuşum gibi kıpırdanmalar oluyordu, ağzım sonuna kadar açılmış sırıtıyordum ta ki yanaklarım ağrıyana kadar çoktan eve gelmiştim ama vakit saniyeler içinde geçivermişti. Annemin nerde kaldın dediğini duyar gibi oldum ama keyfimi hic bir şey bozamazdı,en azindan ben öyle sanıyordum

Herkes hazırdı ben de giyinik halde olduğumdan hemen yemek kaplarını yüklenip hadi gidelim dedim. Aylar sonra bu kadar enerjik olmam annemi şaşirtmıştı ama kardeşim oralı bile değildi ,yaz tatilinin tadını çıkarması gereken ergen surat asıyordu, rolleri değişmiştik resmen. Atladık yine dolmuşa, toplu taşimaları resmen kendi arabam gibi görüyordum amk.En arkaya yayildık ailecek 4. koltuga poşetleri koyup hastaneye kadar gittik. Abimin uyanmış hali keyfi yerinde gözüküyordu tahmin edilenden daha once sağlığina kavuşabileceğini öğrendik benden mutlusu mu vardı amk. Kardeşimse arada bize katılsa da yine somurtmasına devam ediyordu, elinde telefonu sürekli biseylere bakıyor daha da kotü oluyordu. Neyse ergen işte amk ben de daha dune kadar boyleydim dedim ,aldırmadım

Guzel gidiyor ama sureci biraz hizlandir anladik abin hasta kardesin bunalimda sen de iş bulacan.

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Up up up

Benden bu kadar uplama nöbetini birileri devralsın

iyice akşam olmuş havanın kararmasıyla içimde bi tuhaf olmuştu amk ne yapıp edip Kazım(kardeşim) dangalağının derdini öğrenecektim. Annem temizlikten ve gel gitlerden yorulmuş olacak ki gidip hemen uyumuş. Yemek kaplarını yıkamak da bana düştü halimden memnundum annemin sürprizine sürprizle karşılık verecektim. Yatağa girdiğimde uyku tutmadı, dönüp durdum kızın yüzü iyice silinmişti hafızamdan, depresyondayken bazı şeyleri hatirlamak güç olabiliyor.O gülümsemesi esnasında farketmediğim diş telleri ,o anı tekrar tekrar zihnimde oynatmamla şaşırdığım bi ayrıntıydı. Berrak bir nehrin içindeki siyah çakıl taşları misali manzara oluşturuyordu. Eskiden olsa duruşundan ,mimiklerinden, bakışlarından ve biraz da muhabbetle karşımdakinin ruh halini epeyce çözümleyebiliyordum. Uzun zaman sonra o gülüş zihnimde epeydir hareket etmeyen sinirleri uyarmış nihayet olumlu bir şeye heyecanlanmıştım amk.

rust reyız ne alaka yarram

2 sene önceki halime, enerjime, duruşuma ve saç stilime yeniden kavuşur gibi olmuştum. Annem bu halime hem mutlu oluyor hem de meraklanıyordu. Hızlıca kahvaltımı yapıp atladım otobüse, bugün Fikri amcayı yakalmaya kararlıydım.15 dklik yürüme mesafesini 5 dk da gitmiş hafifçe terlemişim ama bacaklarıma engel olamıyordum elimden gelse uçacaktım. Kirk"ün solosunu yarıda kesmiş, kulaklıklarımı çıkarmıştım ama James'in sesini hala duyuyor gibiydim. Otomatik kapının sensörü uzun mesafeli olacak ki yine ben beklemezken açılıverdi amk.3 basamak vardı girişte tek seferde zıplayıp geçtim, kimsenin görmemiş olmasını dileyerek, tutmamıştı bu arzum. Fikri amca ve elemanı elinde ajanda, fotoğraf makinası ve bi kaç ilanla kapıdan çıkarlarken burun buruna geldik

+Cthulhu??
-ıı.. şey.. ben iş için gelmiştim ama. Fikri amcaya konuşuyordum ama gözlerim onu arıyordu. Elinde siyah bi ajanda olan sarışın uzun boylu dingil de daha deminki zıplama olayına hala bıyık altından gülüyordu, benden olsa olsa 2 yaş büyüktü pekekent, kisa zamanda kaynaşacaktık ama o an gıcık olmuştum işte.
-Tamam tamam gel benle, takip et.Fikri amca gençliğinde inşaatlarda çalışmış zayıf ama atletik vücutlu siyah arasina hafiften beyazların karıştığı saçları tek tel bile dökülmemiş bıyıklı biriydi, senelerdir aynı tipe sahipti sanki bi yerden sonra muteye basmış öyle kalmış gibiydi.
Seri adımlarına ofisin en solundaki patron odasına doğru gittik, ofis alabildiğine genişti 3 masa geçtik yani 3 elemanı olmaliydı bir de resepsiyon 4 bi de kendi 5 diye basit bi hesap yaptım. Bacaklarım Fikri Amcaya, zihnim personel sayısı hesaplamaya, gözlerimse kalbime hizmet ediyordu ama hala yoktu. Odaya girmeden once bi tıkırtı duyup refleksle arkamı döndüm ah evet orda bi bölme vardı, mutfak ve tuvalet orda olmalıydı.Ve tıkırtının sahibi kapıyı aralayıp çıktı
+Çayı demledim amca.