ciddi ciddi son zamanlarda düşündükçe aşırı mantıklı gelmeye başladı. nedenini söyleyeyim 22 yaşındayım ve şu zamana kadar hayatın hiç güzel bir yanını görmedim. ne işe giriştiysem elime yüzüme batırdım ve hala da devam ediyorum. tam bir tatmin olmuşluk hissi olmuyor. bazen geleceğimi düşünüyorum diyorum hiçbir zaman istediğin konumlara gelemeyeceksin, hiçbir zaman mutlu bir ailen olmayacak olamayacak.

biraz metaforla anlatayım: mesela bir film izlersin film 2 saattir ama sen 20. dakikada falansındır aşağı yukarı filmin gelişme ve sonuç kısmının nasıl olacağını tahmin edersin ve bundan da %100 eminsindir çünkü daha önce izlediğin klişe filmler sana bunu gösteriyordu zaten. insan ömrü de böyle işte. intihar olayı da o filmi o dakikada kapatıp hem zamanını boşa harcamamak hem de hala içinde bi şeylerin değişeceği hissiyatıyla yaşamaya devam edip kendine azap vermekten ve kendi kafanı gibmekten başka bişey değil.

belki allah ömür verir veya biyolojik olarak yaşayabileceğin son raddeye kadar yaşadın diyelim. 80 yaşındasın ve 22 yaşındaki halinde öngördüğün şeyler tek tek çıkmış yani hiçbir tak olmamış olamamamışsın. 58 yıl o umutla yaşamaya kendini tüketmeye devam etmişsin. şuan işte edindiğim tecrübeler de bana bunu gösteriyor. hiçbir şey değişmeyecek zorluk sıkıntı tatminsizlik ve kaybediş içinde, pgibolojik bir bunalım içinde kendi kafamı gibe gibe taktan bir ömür tamamlayacağım eğer yaşamaya devam edersem. hani herkesin hayatı mükemmel demiyorum tabiki illa çok daha kötü şeyler yaşayan insanlar da vardır ama şu dıbına kodumun hayatında genelde insanlara yaşamaları için hayat ufak şeyler yapar diye hissediyorum.

hani 20 taktan durumun varsa 2 -3 tane arada sen yaşamaya devam et diye güzel şeyler illa oluyordur insanların hayatında. sırf o 2 3 güzel an için bile insan yaşamaya devam eder. eğer durum bu değilse ve ben bunu yeni yeni kavrıyorsam böyle insanlığın da ben ta dıbına koyayım o zaman. oğlum bişey yok lan resmen bomboş. sürekli mental olarak acı çekiyorum her açıdan her yerden bomtak durumdayım ve bunun da ileride değişeceğini düşünmediğim için filmi yarıda kapatma yani intihar fikri o kadar cazip gelmeye başladı ki anlatamam size. çok büyük bir özgürlük bence. istediğin zaman çıkıp gidebiliyosun. siz ne düşünüyosunuz panpalar biraz tartışalım

Yok intihar, yok gaylik, yok uyuşturucu, yok ateizm yani bildiğin kuyunun en dibi millete yeni moda gibi geliyor.

ben de intihar eskiden arada bir düşünürdüm ama merak etme, herşey çok güzel oluyor kardeşim... Haklısın, hayvansal bedenimizde iş yok, acı çok, ne akraba, ne arkadaş, ne güzel yemek, ne gezmek tozmak, hatta ne de karı kız insana bir yerden sonra tat veriyor...

Çünkü bunlar hayattaki temel ihtiyaçlarımız için tadımlık verilmiş hisler, mesela biz o tadımlık yemeği öküz gibi çok yiyip manda gibi yatıyoruz, suistimal ediyoruz. Pgiboloji yemekle bozulur, bilmiş ol. Bir hafta ketojenik diyet yap bakalım pgibolojik dengesizliğin kalıyor mu?

bir alim demiş ki, bu dünyada tatmaya izin var, doymaya izin yok. Ben de buna kalıbımı basarım.

Mesela evlenip kendi karınla cinsellik yaşayabilirsin, mutlu olursun, en azından rahatlarsın, ama elalemin karısına kızına göz dikemezsin, kullanıp kullanıp atamazsın, bakmaman gereken birine baksan bile onun sayısız belasını görürsün.

Mesela çok uyku uyursan, tembelleşirsin, performansın düşer, hormon dengen bozulur.

Uyumak, yemek içmek, çiftleşmek, kıskanmak, küsmek, dövüşmek, parçalamak, saldırmak hayvanların özellikleridir, Allah insan neslinin çoğalması, iyi yönde kullanılması, hayatta kalabilmesi ve tabi ki imtihan için bunları koymuştur. Ama bunlara saplanıp kalan hayvanlaşır ve senin gibi dünyanın boşluğunu anlayan bazı akıllı insanlar da bu dünyadan soğurlar.

Bu dünyadan soğuman çok güzel birşey, ama çözümü intiharda araman aşırı saçma. intihar etmeden de dertlerinden kurtulabilirsin. Hatta intihar edince, kabirde azap melekleri seni kıyamete kadar intihar ettirecekleri için intihar zaten kurtuluş değil.

insanda melekleri bile geçecek bir potansiyel var, çünkü ruh var, Allahın nurundan yaratılmış bir kalp var. Hayvansal bedeni zayıflatacaksın, ruh ve kalbini dirilteceksin, o da zikirle olur, tasavvufla olur, mürşid-i kamil birine bağlanmakla olur. işte o zaman, hayatında dünyanın en mutlu insanı olacaksın. Ayette var, "Kalpler ancak Allahı anmakla tatmin olur", yani pgiboloji, mutluluk ancak kalbin Allahı zikrederse olur. Bu yüzden dinimiz var, bu yüzden Kuranda çok yerde zikir emri var. Yine senin iyiliğin için.

Yeter ki canın istesin. Şu an hayattaki en büyük belalara katlanmak bile intihardan iyi bir çözüm, ama yeter ki doğru bir hayata adım at, göreceksin, hayatın baştan sona düzelecek, kalıbımı bin kere basarım bu sözün altına.