Öncelikle söyliyim amacım prim ya da trend değildir. Okuyan 1-2 kişi olsa yeterlidir.

Şu an beni intihara teşebbüs ettiren hayat hikayem aslına bakarsınız 8.sınıfta başlamıştı. Ben nasıl mı biriyim? Sümsük, sesi çıkmayan, özgüveni eksilerde, gibsen ruhum duymaz tipte biriydim 8.sınıfta. Ben de bıkmıştım bu özelliklerimden. Ama elimden de bir şey gelmiyordu. Tam bir ergendim. Yüzü tak çuvalına dönmüş sivilceli bir ergen.. Yanımdan geçen kızları bırakın çarşıda ya da kalabalık bi ortamda annem ya da babamla karşılaşsam beni tanımazlıktan geliyorlardı. Evet ben anne baba sevgisi görmeden kendi çabalarıyla büyümüş bir dostunuzum..

Ama bütün bunlara karşın nasıl oluyorsa okulda da bi o kadar başarılıydım. O zamanlar sbs vardı ve EVET istediğim yeri tutturmuştum. il dışında ankara'da başarılı bir okuldu. Ailemizin maddi durumu iyidir. Annem öğretmen babam memur. Ailemden onayı alınca ankara'ya gitmiştik okul işleri ve kalacağım yurt hakkında. Her şey ayarlanmıştı. Artık ailemden uzakta daha lisedeyken bi başıma okuyacaktım. Kalacağım yurt okulun kendi yurduydu. Odada 4 kişi kalacaktık. Ben, Ömer, Güven ve Akif..

Ama nedense kendimi Ömer'e daha yakın hissetmiştim Ankara'da bi başımıza yaşayacağımız macera ve aşk dolu hikayeleri bilmeden..

Beyler dediğim gibi amacım prim ya da trend değildir. Okuyan 2-3 kişi olsa yeterlidir.