beyler son bir senedir ailemle başka bir şehirde yaşıyorum, arkadaş çevresi yapamamam, gerek toplumsal sıkıntılar, gerek hayallerimin hüsrana uğraması hepsi bir yandan kuşatmış durumda, kafamda ki karakterden ve kendimden nefret ediyorum, bütün gün evde oturduğum için evdekilerle tartışmaya giriyorum ama bu sonuncusunda çok kırıcı oldum herhalde, senenin sonunda geri döneceğimi ve hiçbirşekilde yanımda olmayacaklarını söylediler, eğer o şehre geri dönersem biliyorum ki kimsenin yanında kalamam, kendi başımın çaresine bakamam
yani hayatımın sonuna geldim
hiç sevilmedim.. olsun
iyi birisi oldum, kötü oldular.. olsun
çabaladım olmadı... olsun

cehennemde yanacağım, belki yanarken sizi izlerim, asılırken yakalamam inşallah :D

buda son esprim olsun

başka bir izafi boyutta görüşmek üzere