beyler bardagi tasiran son damla 10 dk. once oldu.
size hayat hikayemi bir ozet geceyim...
ilk okulu tasra kasabasinda okudum. ve ne hikmettir ki turkiye derecesi yaparak istanbula geldim. istiklal caddesinde liseye baslamistim. hersey ruya gibiydi. ta ki sinavlar baslayana kadar. o seneye kadar bana hic karismayan ailem o sene hayatimda duymadigim hakaretleri ediyorlardi. lisenin 4 seneside boyle gecti. lys ye girmeden once evde denemeler vs. cozerdim. simdiki liseliler iyi anlar bu durumdan. arada cevaplarina bakardim denemelerin. oyuzden sonuclar hep yuksek gelirdi. aslinda bunun tek bir amaci vardi: ailemi mutlu etmek..
sinavdan sonraysa tam bir kabus..
denemelerdeki puanin 100 puan asagisunda alinmis bir puan, istanbuldan gitmek zorunda olan ben ve benim pesimden gelmekte israr eden ebeveynlerim..
sansima sakarya uni cikti. dedim bari uzak degil istanbula arada gider gelirim. arkadas o da yok. gondermiyolar. arada bir kendileri gidip 2-3 hafta kaliyolar ondan sonra hop burdalar.
neyse
vizeler geldi;) iste beklenen an. o buyuk yikimdan sonra notlarin 90 -100 olarak havada ucmasi...
bende boyle isterdim ama olmadi malesef..
ilk vize olan mat 1 den 20 aldim. ve en son bu aksam oturuyoruz. annem dediki oglum bak bana dogruyu soyle sinava hazirlanirken hic arkadan baktin mi ?
bende dedimki anne gerek duydugum zaman baktim simdi yalan soylemiyim..
ondan sonra bir bagirmalar bir cagirmalar..
evde kiyamet kopuyor. en son dedim ki bak mat vizesinden 20 aldim ama digerleri 100(!)
vay efendim beyimiz akillanmamis. iste sen niye bizle hala televizyon izliyosun madem dusuk aldin falan.
beyler simdi odadayim kapiyi kitledim yanimda jiletle bi kutu agri kesici var bi akil verin.