intihar notu

anne, baba;

inanın ben bu dünyayı sevdim, dört elle de tutunmaya çalıştım ama olmadı. hak ettiğim yerde değilim ve gidişat o ki hak ettiğim yere de gelemeyeceğim. yapamayacağım bir mesleği seçtirdiniz bana, olmamam gereken bir şehirde gençliğimin geçmesine sebep oldunuz ve ne yazık ki şimdi de bana sadece öğüt veriyorsunuz, sabrı tembihliyorsunuz. yapamıyorum, yapamayacağım diyorum beni duymuyorsunuz. bir pgibolojik yardım al diye beni aslında hiç dinlemediğinizi teyit ediyorsunuz.

ölü görmek istemediğimi, kanı sevmediğimi, idrardan, kakadan, irinden iğrendiğimi anlamıyorsunuz. herkes nasıl yapıyorsa sen de öyle yaparsın diyorsunuz. ben herkes değilim, çok özel birisi olduğum için demiyorum bunu. hiç kimse, herkes değil. elimin altında kalp masajı sırasında kaburga kırarken, kan gazı alırken iğneyle kemiği sıyırırken, omzu çıkan bir hastanın kolunu çekerken, parçalanmış kemiği görünen kan revan içindeki yaraları temizlerken dayanamıyorum. neden anlamak istemiyorsunuz, dayanamıyorum.

kalbi durmuş sizin yaşlarınızdaki her hastada sizi onların yerine koyarak, her ölümde kendi ölümümü düşünerek, her gün insanların acısına ortak olarak bir ömür geçirmek istemiyorum. bu mesleği ne için seçtirdiniz bilmiyorum, ben ne için kabul ettim onu da hatırlamıyorum ama 5 sene boyunca kendimi insanlara faydalı olacağım diye avuttum. bugün tıp pratiği içinde olduğum 8. ayda şunu görüyorum ki tıp gerçekten çok ama çok çaresiz. ne tanı koyabiliyoruz, ne de doğru düzgün tedavi edebiliyoruz. tıp kitaplarında böyle okumamıştım ama. zamanla geçecek veya zamanla olacak bir şey için geçirilen zaman ve mekan oluyoruz sadece.

insanların hayatlarıyla bu kadar iç içe olduğum bir meslek gerçekten bana göre değil. ne kadar bilirsem bileyim, ne kadar çabalarsam çabalayım görüyorum ki hep ekgib olacağım, hep ekgib kalacağım. bir ömür kendini ekgib hissederek geçirmek istemiyorum. hastada bir şeyler var ve eminim bir yerde yapabilecek bir şeylerde var ama ben hastada neyin olduğunu ve ne yapılacağını bilmiyorum. kötü bir öğrenci olmadım biliyorsunuz, kötü olmama rağmen bu durum böyle. çoğu arkadaşıma kendi canımı emanet etmem, hatta hiçbir arkadaşıma kendimi emanet etmem. eğitimimiz yetersiz, niteliksiz ve ne yazık ki amaç dışı. 6 sene boyunca okumama rağmen kimseye faydalı olamıyorum, bu ne acı bir şey anlayabiliyor musunuz?

hayır, anlayamıyorsunuz. anlasaydınız ben bugün ölü olmazdım.

bana değişik çözüm önerileriyle geliyorsunuz, o zaman pratisyenlik yap, ölüyle, sorunlu hastayla uğraşmazsın iki antibiyotik bir kas gevşetici ile hayatını devam ettirirsin diyorsunuz. anlamıyorsunuz işte, içimde büyüttüğüm egomla böyle bir gelecek nasıl ters göremiyorsunz? böyle bir gelecek beni ekgib kılar anlamıyorsunuz. çözümünüz sizin olsun. antibiyotik vermesem de iyileşecek bir boğaz enfeksiyonu için 6 sene okumadım ben. hayalimde augmentin yazarak bir ömür geçirmek hiç olmadı.

bana uygun olmayan, benim yapamayacağım bir meslek seçimini 6 sene önce benim yerime yaparak hayatımı kararttınız. inanın çok mutsuzum, hayatımın hiçbir döneminde bu kadar mutsuz olmadım. zordan kaçmıyorum sadece benim için uygun olmayan bir şey için senelerimi harcadığım gerçeği şu hayatta yaşayabileceğim en büyük hayal kırıklığınını hatırlatıyor bana. hayal kırıklıkları cisim buluyor ve etime batıyor. canım yanıyor anne, canım.

anne,

gel buraya, bırak okulu diyorsun

iyi diyorsun da ben bu hayal kırıklığı, şişirdiğim bu egoyla, gece gündüz kurmuş olduğum hayallerimle

bu saatten sonra ne işe yararım?

ne işe yararım?

ne işe yararım?

ne işe yararım?

yerel bir kanalın haber kuşağında vakit doldurmaktan başka... ''

özet yok okuyun lan