intihar mektubu yazmak isteyen

merhaba anne,
merhaba baba,
merhaba beni sevdiğini sandıklarım,

ben hep sanıyorum. ve bu sanmak artık canımı sıkıyor. anlam veremediğim şekilde hayata olan küskünlüğüm beni bu yola itiyor. artık bu hissettiğim herneyse bir son vermeliyim. çok acıdan geçtim baba, çok içmeden geçtim anne. hiçbirini bilemediniz.

baba,
senden istediğim tek şey bana sıkı sıkıya sarılmanken uğruma adadığın her küfür de içimde ki çocuğu sen öldürdün. kırgınım sana ama kızgın değil.

anne,
en çok sen sevdin beni,ben en çok seni sevdim. ama bu seni en çok üzenin ben olduğum gerçeğini değiştirmedi bak. yaşlandığımda bana ela bakar derdin ya, affet ne olur. ben ruhuma iyi bakamadım.

sevdiğini sandıklarım,
hepinize minnettarım.

bir el boğazlıyor şimdi beni. ve benim gibi her gün bitiminde boğazında bir yumru ile dolaşanların sonu kendi ellerinden olur.

çok acı var,
affedin!

merhaba baba,

bu adam bile şarkılarıyla daha çok eşlik etti acıma.
ama sen bir "parça" bile olamıyorsun.

http://fizy.com/#s/12mx9d

Dik durmayı bile beceremeyen bi duruşa sahipken,nasıl düzgün bir hayatım olabilir allasen?

Aptallık bu. Bir arabesk şarkının nağmesinde kendini acıya boğmaktır şimdiler de aşk .Yaptığın her halta kılıf bulmaya meyilli bir neslin öz be öz çocuklarıyız artık.Sevmiyoruz bir şeyleri ya da birilerini.Uzun vadede mutluluk yok ,yani yok öyle bir şey.Sıkılıp duruyoruz yazıp durduğumuz ,şikayet ettiğimiz,haz alamadığımız hayatlardan ;

Hep

bir

yaramız

mevcut

zaten.

Ama hep var bu..Garip bir şekilde haz alıyoruz yaralarımızdan,bunları yazmaktan,paylaşmaktan.Çünkü acıya meyilli bir nesiliz biz.içimizi kusmaya ihtiyacımız var sadece.Kimimiz gerçekten çok iyi başarıyor bu kusma eylemini,kimimiz sağı solu da kendisiyle birlikte pisliğe buluyor..Zaten kimse anlamıyor bizi.Ki biz de kimseyi anlamaya çalışmak için gayret göstermiyoruz şimdilerde.

Ağrılarımın canı cehenneme …

Hep “boşver,geçer” diyorlar. Niye geçmiyor peki? Neden yani? Hak ettiğimizden mi dersin bütün bu yaşanmışlıklar? Yeni doğmuş bi bebek, gözlerini bir cami avlusunda ya da bir apartman boşluğunda açıyor ise bunu gerçekten hak ettiğinden mi sence? Onun da,senin de ,benim de .Hepimizin canı cehenneme tamam mı?

Lanet olsun… Kes artık sesini.

Ne var biliyor musun? Bu beynimin içinde dönüp duran ne varsa ,orada ne oluyorsa artık biri bunu durdurmalı. Durmalı. Dur artık. Bu hastalıklı ruh halini birileri söküp atmalı içerimden. Hayır bu kadarı yeterli. Lütfen. Dayanılır değil ki bu. Aynada kendime bakmaya cesaretim bile yok artık. Öyle güçsüzüm ki katlanamıyorum aynadaki silüetime. Lütfen yardım et bana .. Lütfen. Durdur bu acıyı.

Herşey yalan.Var mı beni anlayan?

Vakit, dökülme vaktidir.

Ömrünce bir kere sevmiş olan adamlar,bir başkasını tekrar sevmekten ölesiye korkarlar.Ve karşısında ki “seni seviyorum” diyen kadını ,canını çıkarana dek yorarlar. Zira bu adamlar, sevgiyi görmeyecektir ve bir daha hiç sevmeyecektir.. Canının yandığıyla kalacaktır kadın. Böyle adamları seven kadınlar da karşısına çıkan diğer adamların canını çıkaracak,bir avuç kuru toprağı üstlerine salacaktır. Herkes sevdiğini öldürecek ,ardından ağıtlar yakacaktır. Herkes bildiği din de hristiyan olacak ve dövülmeyi göze alarak müslüman mahallesinde salyangoz satacak ..

Bütün gün öylece durabilirim; yağmur ıslatırken kirpiklerimi kendimi balkondan aşağı sarkıtabilirim.. Hiçbir şey kafamı dağıtmaya yetmiyor . Sürekli kurgu halindeyim, sürekli “neden”in peşindeyim. Hiçbir şey elde edemeyeceğimi bildiğim halde bu kadar acıyı neyleyeyim?

Sadece çok seviyorum. Sınavdan kalmayı göze alarak, annemle konuşmayarak, babamı hiçe sayarak…Sadece iyi olmak istiyorum. Sinirlerime biraz hakim olmak istiyorum. Kalp kırmak istemiyorum. 27 yaşında genç bir insanın ruhen bu denli çökmesi.Bu çok ağır.Bu, bir yerden sonra seni elden ayaktan düşürecek ve yanında kimsenin kalmayacak derecede uzaklaşması demek.

Kör bulutların avucuma bıraktığı gözyaşları yıkıyor şimdiler de beni. bin kurusu bir günün ardından ne kadar dibe vursak o kadar iyi!
Bu hayat bazen çok züt…

köşe başlarından bekleyen sokak çocukları gibiyiz. Hep yarım,hep ekgib, hep bir yanımız bin.. Bir de üstüne aynı sıradanlığa açıyorsan gözlerini, daha çok dibe vuruyorsun. En kötü zamanında yanında olmasını dileğin insanları, hep bir başkasının koynunda buluyorsun.. Ne acı..En çok zararın kendine.Sen kendini akıllı zannederken, deli gömleğini bir çırpıda giydiriveriyorlar üstüne. Olan bitenin gelmişini geçmişini küfre boğarken, hiçbirşey iyi etmiyor seni.

Bir insana bağımlı hale gelmenin, gözümde uyuşturucu kullanmaktan pek bir farkı yok. Yaşadığın krizler, sinir harpleri, aldığın ilaçlar.. Hiçbiri uyuşturmuyor seni değil mi? Artık içini bir tek böylesine bir sosyal platformda dökebiliyorsan, hayatında var olan insanlar seni iyi bilsin diyedir..

Kafanın bu saatte güzel olması ,birini çok sevdiğinde mümkün olabiliyor galiba.

Kaç gözyaşı, kaç burun sızına eşdeğersin?
Sahi, buna değer misin?

Öyle taktan bir ruh haline sahibim ve bu histen öyle çok kurtulamıyorum ki! Ne yapmam gerektiğini bilip hiçbirşey yapmamak! Evet, benim yapamadığım tam olarak bu.. Kendimi öyle çok dövüyorum, öyle çok idam ediyorum ki! Yok ötesi..

Kaç adam uğruma dağılmıştır?
Kaçı dibe vurmuştur?
Kaçı rakı şişesinin dibini bulmuştur?

Hiç bilmiyorum. Öyle çok soru var ki kafam da! Haddi hesabı yok Cevapsız sorular hep can sıkıyor. Burnumun direği sızladığında aklıma gelen tek adam neden hep O?

Kahretsin, kurtulamıyorum bu histen. iyi olmaya çaba sarf ettikçe dibi boylamak ! Bana hissettiklerini köreltmek de üstüme yok. Sonra canımı yaksam ne fayda?
Pişmanlık en çok böyle zamanlar da işe yaramıyor..
Hem de hiç..

merhaba baba,

bütün mektuplarım senin uğruna yazılıyor bugün. elimde değil gibi. oysa ki herşey elimde. ölümüm de. ama ben sana adamak istiyorum bu intiharımı.

herşey geç şimdi; beni en son ne zaman öptün biliyor musun?

ben bilmiyorum mesela. şimdi izninle, sıradaki gözyaşım sana gelsin.

hani, hiç dert yanamadım ya ben sana. boğazımdaki her düğümün, döktüğüm her gözyaşının sebebi sensin aslında. o değil de ! hani 7 yaşındaydım ya ben. çocuktum ya!hayatımın ilk travmasını nasıl yaşadım bilmiyorsun değil mi? o adam beni kilitlerken odaya diyorum, işine bakıyordun sen değil mi? hani sen eve ekmek getireyim derken o adamın elleri bacaklarımda geziniyordu ya baba, niye yoktun mesela? he baba? bişey söylesen. yaşarken öpemedin de ölümü mü öpeceksin soğuk soğuk! söylesene bi! hiç pişman olmayacak mısın mesela;

-sevgisizlikten öldü.

kimse böyle demeyecek değil mi baba? kimse bilmeyecek beni ne kadar sevdiğini/sevmediğini,ne çok eksildiğimi, ağladığımı, en son ne zaman sarıldığını! ağlayacak mısın sahi? ağlama ne olur çünkü ben çok ağladım.

çok kırgınım ben sana. bir kere baba! bir kere ya! bir kere sarılmadın sen! bir kere baba! ama çok sövdün bak! onu hiç esirgemedin benden. içimdeki çocuğu hep bin ettin.

ardımdan gözyaşı dökmesini istemediğim tek insansın. beni nasıl bir acının eşiğinde bıraktın bilemezsin. bilme!

hoşça kal..

insanların neden intihar ettiklerini ve hayatlarına kendi elleriyle neden son verdiklerini şimdi daha iyi anlıyorum. Tünelin sonunda umut ışığı göremediğinde daimi bir karanlık diliyorsun sadece. Hepsi bu!

Merhaba,

gözlerimi açmak istemediğim bir güne daha “merhaba” demek çok acı, inan.

olmadı
olmuyor
olmayacak.

herkes önüne bakabilirken sen gerisin geriye gidiyorsun bir de. Aptallığına doyma! Bu hayatta beni en çok üzen şey; bir başkası için onca diretiş içinde bulunan adamların sıra bana geldiğinde kıllarını dahi oynatmamaları oldu. Bunun ne demek olduğunu bilemezsin! Pislik gibi hissettiriyorlar sana kendini. Kimsin diyorlar mideleri bulanarak? Ne için mücadele edeyim, neye değersin sen diyorlar? Sonra uğruna onca emek verdikleri geliyor aklına. Ne yapmışlardı acaba, neyi başarıyla yerine getirmişlerdi de tüm bunlar uğurlarına yapılıyor ama onlar her şeyi gayet rahat görmezden gelebiliyorlardı söylesene bana? Neyi hak etmiyorum ben, neyi başaramıyorum,ses versene!

boğazım yutkunamamaktan parçalanıyor gibi sanki. Gözlerimin sızısı da dinmiyor gün boyu. Ve ben bu hayatta sadece yorgana sarılıp ağlayabiliyorum dilediğimce.

evet!
beni kimse sevmedi.
sen de!

Tam iki kere kendimi balkondan aşağı sarkıtırken buldum. Bir adım daha atsam her şey son bulacaktı sadece bir adım. Her şeye son vermek benim elimde, evet! ama Olmuyor. Onu bile beceremiyorum ben. Yaşamak için bir neden dahi bulamıyorum kendime.

intihara meyilim vallahi dertten.

lütfen beni üzme.

Şimdi burun kıvırdığı sevgi’yi gün gelecek; kapı kapı dilenecek.
Gözlerimi oymakla başlıyorum işe. Elimde paslı bir bıçak; sol parmak uçlarımı doğruyorum. Aynada kendini görememek nedir bilir misin? Hem, unut gitsin. Bu hayatta en çok kendine kıyıyor insan. Saçlarım muhtemelen göğüslerimi kapatıyordu ama artık ensemde bitiyor. Kendini beğenmiş herkes adına içimi, biçiyorum.

Bu arada derin iç çekişlerinde kimsenin adını anma olur mu?Bu yalnızca kendini daha kötü hissettirir. Biraz karmaşık oldu sanırım.

Toparlayalım..

Bu acı; kaç dudak ısırığına sebep olur bilemezken, hüzün denen lanet ayrılmıyor dibimden. Masa üstüme baktım da nasıl ben gibi incin! Toparlanmayı bekleyen ne çok şey biriktirmişim meğer..

iyi olmak dileğiyle son veriyorum satırlarıma.
insanları sevin ama içinizden ..
Öptüm.

Ağız bükerek geçirdiğim bir günü daha ekledim bugün hayatıma.Oysa yalnızca inanmak istiyordum ben;

-Her şey güzel olacak ,diyen babama,
-Güzel günler göreceğiz,diyen Edip Akbayram’a
-Seni çok seviyorum,diyen o adama..

Derin bir nefes alıyorum şimdi; zira toparlamak çok güç..Sahi nerede hata yapıyorum,söylesene, bir ses versene!

-Karşımdakini ‘insan’ yerine koyarak mı?
-Hissettiklerimi kendime saklamayarak mı?
-Yoksa ,seni düşündüğümde yüzüm gülüyor,diyen o adama inanarak mı?

Niye be? Niye? Kim için,ne için bütün bu hayal kırıklıkları? Hm boşversene,hepimiz aynı takuz neticede.Onlar bize ,biz diğerilerine çektiriyoruz.Topumuzun canı cehenneme!!

-Allah rızası için söyleyin lan; bu da mı gol değil be? Bu da mı gol değil?, diyen Ofsayt Osman’a
-Bu sefer gol be ,bu sefer gol, diyen Hakim amca’ya gözlerim yaşlı bir şekilde yakalanıyorum.

Şimdi sus! Susun! Hepiniz,herkes. Sussunlar! Kötü olan ne biliyor musun? Seni hayal kırıklığına uğratan insanlar; hayatındaki diğer bütün insanlara olan güvenini tekrar sorgulamana sebep oluyorlar. içine ediyorlar inanmak istediğin dünyanın.Bir insanın seni gerçekten sevebileceğine,hemen çekip gitmeyeceğine,sımsıkı tutup ellerini,yanında durabileceğine inanmak istiyorum ben.

Satırlarıma son verirken burada, Müzeyyen Senar eşlik ediyor yalnızlığıma;

“ Kimseye etmem şikayet, ağlarım ben halime…”
http://fizy.com/tr#s/1ahjh3

-iyi görünmüyorsun pek..

Ne kadar çok ilgililer seninle değil mi? Değil işte. içinde olan bitenden kimsenin yok haberi,tek başına geberiyorsun. Hem bi’şeyler bilmeleri acını hafifletmeyecek ki..

-Bırak artık Sevgi,o adamdan hayır yok sana..

En çok onlar biliyor, senin için en iyisine hep onlar karar veriyor değil mi? Değil işte. Sen sadece onların eline koz veriyorsun ve kendini hergün aynı tabureyi tekmeleyerek idam ediyorsun..

-Birine şans versen,herşey değişecek gör bak..

Bakıp göremediklerim daha fazla benim. Siz de göremediniz benim gördüklerimi ve biz hiçbir zaman aynı pencereden bakamadık bu taktan hayata..

“Kusmak iyi geliyor bazen…”
http://fizy.com/tr#s/1ai3wg

Çok seven kadınlar var biliyor musun? Çok ama. Burnunun direği hep sızlayan kadınlar var, canını ölesiye yakan adamları var bir de. Sevdiği adamı bir kere kaybeden-toprağa gömen ,sonrasında karşısına çıkanları kaybetmemek adına hayatı kendisine zehreden kadınlar var… gib gibi ortada kalan kadınlar var ,bildin mi onları? Mesela öyle çok sever ki bu kadınlar sevgileriyle gerisin geriye iterler kendilerini . Ben de durum bu.

işin özü; sanki sadece sevebilirmişim gibime geliyor .Sanki ben sadece sevebilirim ve bunu sadece takunu çıkararak yapabilirim gibime geliyor. evet çoğunlukla böyle aslında. Çok zaman dile getirmişimdir ;seven adamın bahanesi olmaz diye. Eğer kendince bir bahane bulduysan lütfen onu kimsenin göremeyeceği ve ulaşamayacağı bir yere bırak. Evet bırak… Sen de bilme hatta nereye kaldırdığını, nereye gömdüğünü o bahaneyi. Hayat lan bu!

Hayat…
Sonu yok…
Sevmişsen, yüreğine ekmişsen, açtığın her falda onu dilemişsen, üç dilek hakkından biri ya da hepsi oysa .Bir şans ver kendine.
Değer ya da değmez ,zaman gösterecektir sonunu zaten…

Bir,iki. Ses, sess!

Aynada, kendine tahammül edemiyorsun önce. Sonra çevrende kim varsa görmek istemiyorsun. Sığınacak bir liman ararken kendine yine kendi içine dönüyorsun. Miden bulanıyor! Ama nasıl! Kusamıyorsun. Her geçen gün biraz daha, biraz daha geberiyorsun. Bu baş ağrıları hiç mi bitmez, deyip sorulara boğuyorsun kendini mesela. Bir şarkı tutuyorsun kendi adına. Ve dışarıdan bir davul sesi çalınıyor kulağına. Birileri diyorsun, sevdiğine kavuştu, birileri sevdiğinden ayrı düştü tam şu anda. içerliyorsun.

- ela, neyin var senin?
-Hiçbirşeyim yok, iyiyim iyi…

Anlamıyorlar ki. Hiçbirşeyi olmayan bir insan nasıl iyi olsun?
Aptallar.
Hayatımdan gelip geçen adamlar..
Aldığım ah’lar.
Affedin beni!

içersen “geçer”
Kusarsan “geçer”
Susarsan “geçer”
Zamanla “geçer” diyenler var bir de.

Ben geberiyorum ve içime değil, dışıma kusuyorum şimdilerde..

ağrılarımın canı cehenneme … ! benim canım cehenneme. gücümü bitirmek için kullandığım bütün maddelerin canı cehenneme.

ben yalanım. var mı benden yalan olanı ?

getirdiğiniz hayatı gibeyim ben gidiyorum.

söylemeye cesaret edemediğim her harf topluluğu için de pişmanım.

YAPIMDA VE YAYINDA EMEĞi GEÇEN HERKESiN AMINAKOYiM

çok çabuk bitti. akşama kadar yok şimdi. saat daha 13.49 nerden baksan saat 7.30 a kadar yok hiç bişey.. zor valla. zor.

kalmasın. hoş kalmasın. hiç kalmasın. nefes bile almasın.

fenerbahçe uefayı alırsa mezarıma gelir anlatırsınız. harbi yapın ama.