intihar ettim ve ölmedim anlatıyorum

her şey bitti derken, aradığın mucizenin çok uzakta olmadığını anlarsın. her şeyi bitirmeyi göze aldığın o anda, kararından da pişman olursun, ancak şanslıysan hayat sana bir kez daha deneme fırsatı verir.

ben şanslıydım. bir kadın yüzünden gittim ve geri geldim.

anlatıyorum.

edit: sadece benim yazdıklarım: http://inci.sozlukspot.co...20nesil%20boyle%20gibildi

o kadın.
vardır hep o kadınlar. hayatınızda bir veya iki defa o duyguyu yaşatabilecek kadınlardan.

dersi ekip, yine küçükparkta, mekanımızda takıldığımız bir akşam gördüm ilk defa. tvlerde dönen şampuan reklamlarındaki gibi dolgun kumral saçları vardı, gözleri çok güzeldi, irice ve yeşil renkli. ve gülüşü... hayatımı giben o muhteşem gülüşü... o kadar güzel gülüyordu ki, kayboluyordum o gülüşün içinde, ruhumdaki tüm sıkıntılardan arınıyor uzaklara dalıyordum her defasında.

ilk görüşte etkilendim. gidip konuşmalıydım, seni seviyorum kadınım, ver elini gidelim uzak diyarlara demeliydim! lakin, gerçek hayatta öyle romantik eylemler yok beyler. öyle bir şey desem elindeki bira şiseni zütüme sokardı. tabi öylesine sert bir yapısını olduğunu da daha sonra öğrenicem ki, o beni daha da çok bağlayacak kendisine.

neyse beyler. zütüm yemedi, gidip konuşamadım. bütün gece hayran hayran, ancak ona farkettirmeden izledim zarif ve doğal güzelliğini. ona sezdiremesem de yanımdaki binler farketti amk. o gecenin taşak konusu oldu mecnun halim.
zütoşlar!

@8 intiharla övünmüyorum. çok zor bir süreçti ve sonucunda kendime yaptığımdan pişmanım. bu pişmanlığımı paylaşacağım burada!

ne olursa olsun intiharı tercih etmeyin amk! şimdiden söylüyorum!

çok kolay melankoliye giren bir yapım var. aklımdan çıkaramıyordum o kızı. dersleri bir kenara bırakıp her gün o mekana gidiyordum belki yine gelir diye. hoş, gelse konuşamam ya amk. dedim ya bizim binler o gece beni fena makaraya aldılar ancak vicdanlı çocuklar. zor zamanlarımda hep yanımda oldular. çok uzarmıcam. 1 hafta aralıksız gittim, daha sonra umudumu yitirdim ve seyreldi gidişlerim.

ancak, böyle şeyler hiç beklenmedik anda gerçekleşiyor. 4 ya da 5 hafta sonra, yine aynı mekanda denk geldik. bahsetmemiştim. ilk gördüğüm gece yanında iki kız bir erkek vardı. kızlardan biriyle elemanın ilişkisi olduğunu anlamak çok zor değil. o gece yine aynı elemanlarla mekana girdiler. benim yanımda bizim binler var. o geceden farklı olarak ali yok, ayberk var. onun dışında emre ve fatih her iki gecede de yanımdaydılar.

ayberk çok yakın arkadaşım beyler, sempatik bir çocuk. dahası şeytan tüyü var pekekentte barda kız kaldırma konusunda üstüne yok. neyse, o gün de benden tık yoktu beyler, bu konularda özgüven ekgibliğim var, kızların yanına gidip karizmatik bir giriş yapamıyorum. ama ayberk bana hayatımın kıyağını yaptı. (belki de hayatımı giben hamleği yaptı). çıkışta gruptaki diğer kızlardan, manitası olmayanla konuşmuş, kızın ismini ve okulunu öğrenmiş. adını verimcem tabi amk, ama ondan merve diye bahsedicem. merveler güzel olur diye toplumda bir algı var. ege istatistikte okuyormuş. yeni adresim belli oldu. ve iki gün sonra, istatistik kantininde, tarihi bir özgüven patlamasıyla gidip yanına oturdum.

@13 bazen öyle olmuyor aga. duygusal olmamak gerekiyormuş ama.

tek başına kahvaltı yaptığı bir zamanı tercih etmiştim. merve bu çıkışıma şaşırsa da, o masum güzel gülüşü ile heyecanımı yenebilmeme yardımcı oldu. konuştuk, tanıştık. güzel biri olduğunu ve sadece tanışmak istediğimi, abazanlıktan olabildiğince uzak bir edayla, biraz da süslü cümlelerle ifade ettim (çalışmıştım da biraz). tabiki, barda gördüüğümden bahsetmedim, okulda gördüm, soruşturdum ve burada buldum seni gibi bir hikaye uydurmuştum o an.

bir on dakika konuştuktan sonra kalktım ben. ilk tanışma gerçekleşti ve bu benim için yeterliydi. artık gördüğüm yerde selam verebileceğim, sohbet edebileceğim.