intihar etmemek için tek bir sebep söyleyin lan

son 3 yıldır obsesif kompülsif bozukluk kendini iyiden iyiye göstermeye başladı.

hayatımda hep kötü anılar aklıma geliyor. Bütün gün bunlarla uğraşıyorum.

kendi vücuduma ait değilmişim gibi hissediyorum. Tanımlayamıyorum kendimi.

yolda sürekli bir şeyler sayıp birşeyleri aklımda tutuyorum. istemeyerek tabi ki.

plakaları fiyat tarifelerini aklımda tutmaya çalışıyorum manyak gibi.

sevdiğim bir müziği günlerce kafamda çalabilirim. - herkesin iddia ettiğinden daha çok en azından-

ama bunları ben istediğim için yapmıyorum.

sayılar saymaya başlıyorum sürekli 1,2,3,... bi bakmışım 230 lardayım. oha bu kdr oldu mu diorum kendime.
söz verdim kendime. 4 haneli sayılara ulaştığım zaman istemeden , ve bunun farkına varırsam cidden hastaneye yatmayı düşünüyorum.

iyice azıtınca yazı bile yazamaz oluyorum. Harf yerine, rakamlar, işaretler koyuyorum. Çok ilginçtir ki kendime ait yazıları çoğu zaman kendim anlayabiliyorum. işaretler rakamlar harfler okurken beni rahatsız etmiyor a.k artık.

benimle bir senesini geçiren ve benle sevgili olmak istemeyen canımdan sevdiğim kız bugün bana yaşadığımız olayları abarttığımı ve şizofren olduğumu söledi. bunu ciddi anlamda söledi beyler çok emindi kendinden. önce çok üzüldüm a.k.. sonra olayları onun yanlış hatırladığını anlayınca şizofren olmadığımı anladım. Gerçekten kendimden eminim beyler. Ben haklıydım. Yanlış hatırlayan oydu. Zira tek güvendiğim gibko özelliğim hafızamdır.

yolda yürürken sürekli kendi kendimle konuşuorum. bağırıyorum. aklıma kötü bi anı gelince ağzımdan garip kelimeler sesler çıkıyor. Otobüste insnalar ters ters bakıyorlar korkuyorlar benden. Vebalı gibiyim a.k

insan ilişkilerim çok kötü. insanlardan son 3 yılda aşırı derecede uzağım.
aşırı açık sözlüyüm. aklıma geleni direk söylüyorum. hiç bir zaman yalan söyleyemem çünkü böyle çalışan bi beynim yok. ço kaz yalan söyleyebilirim. çoook nadir. aklıma gelen ilk şeyi tak diye sölüyorum ve patavatsızlık almış başını gitmiş artık. insanlar benden uzak duruyor. öcü gibiyim a.k korkuyorlar benden.

bundan 1 sene önce cerrahpaşa pgibiyatriye gittim. verdikleri ilaçları kullanmadım salaklaştırıor diye. adam bunu kendi başıma aşabileceğimi söyledi. aştım mı ? hayır a.k . ama böyle yaşamayı öğrendim. işin ilginç yanı günden güne kötüleşior bu obsesiflikler ya da geliştirdiğim kompulsüflikler. Yaptıkları testlerde pgiboloji, pgibiyatri.. rekor kırdım a.k kadını nbiri senin obsesif olman imkansız derken. diğer doktor sen de kesin bi gibim var dedi. obsesifsin dedi başka yolu yok dedi. anlamadım a.k elimde kalan tek şey mutsuzluktu.

Not: gerçekten hatrı sayılır bir üniversitede master yapıyorum. gibimde bile değil sorunlarım. Beni rahatsız ediyor sürekli. ve ben keşke normal diğerleri gibi dikkat incinlığı olmayan, her şeye çok iyi konsantre olabilen bi insan olsam diyorum hep. Ama bu olmayacak. Bir gün şunu keşfettim. Sıkıntıdan çok iyi satranç oynayamıyordum. Konsantrem dağılıyor diye beyler. Fakat 10 snlik hamlelerde hep ben kazanıyordum. Herkes şaşırdı.

Diyeceğim şu ki. Bu a.k hayatında herkes sorunlu. ben bu dikkat incinlığı, obsesfilikle yaşamayı öğrendiysem, sizde kendi gibko sorunlarınızla yaşamayı gibe gibe ogrenmelisiniz. Degistireceginiz cok az sey var. Once bakıs acınızı degıstırın a.k

giberim insanlar sanki çok mu normal ? Siz normal misiniz beyler ?

Herkesin farklı çalışan bir beyni vardır. Sadece farklı ! Sizi tanımlamalarına izin vermeyin beyler. ne olur. bir özgüven kaybınız varsa gidin bulun onu.

intihar'a gelecek olursak. etme abi. Tüm hayal kırıklığına rağmen, vardır her şeyin bir sebebi. Kendini sev.

panpan