başlamadan önce arkadaşlar biraz uzun süreceği için 2 veya 3 bölüm şeklinde yazmaya karar verdim bu entryi girdikden sonra digerini yazmaya başlayacağım ordan devam edersiniz kişisel sorunlarımı değil de bir kitap okuyormuş gibi hissedeceksiniz kitap yerine okuyabilirsiniz arkadaşlar kimse gibleyip lkumasa bile ben yazacağım çünki bunun kitabını da çıkarmak istedim bu entry de yazdıklarımı görünce konu intihar intihardan dönme sebebim hayatın anlamı ve amaçsızlığı ve boş oluşu ve kısa bir bölüm olarak dinlere değindim
Bu intihar düşüncesi ateist olduğum da başladı .
Çürüyup gitmek için niye yaşıyorduk " ölmek için yaşamak " düşüncesi kafamı kemiriyordu hayatın ne kadar amaçsız ve boş olduğunu ve hiç olduğunu anladım.
Önümde 2 tane yol vardı
1-) yaşayacaktım.
2-) ölecektim.
inanın bana burada insanı intihara sürükleyen şey ikisinin de aynı kapıya çıkması , ikisinin de sonu;
- çürüyup gitmek.
Intihara neden sürüklüyor derseniz bu yollardan birincisi , yani yaşamak sıkıntılıydı , zordu , sorunlarla doluydu ve sonunda yine ölüp , çürüyup gitmek vardı.
ikincisi ölmek ise sıkıntılı değildi , hiçbir sorunla ugrasmayacak ve o sorunlar yüzünden depresyona girmeyecektin.
Yani sadede gel derseniz intihara sürükleyen şey kesinlikle ve kesinlikle ikinci yolun daha kolay ve hayat adlı saçmalık karşısında bize verilmiş bir hediye , bir lütuf olarak görülmesi.
Bunu sakın iflas eden bir iş addıbının veya müebbet hapis yiyen bi insanın altını çizerek söylüyorum ölümü " son çare " olarak görüp hayatına son vermesi olarak görmeyin. Benim veya benim gibilerin durumunda ölüm asla son çare değildir önümüzde yaşamak için birsürü yol vardır.
Fakat bizim sorunumuz kendimizde sorumluluk alacak ve onlarla boğuşaacak özgüveni bulamama değildir. Buranın anlaşılması çok önemli öncelikle.
Bizim sorunumuz o sorumluluğu alıp o sorumlulugu yapsak da neticesinde bir başarı elde etsek bile hani kazandığımız başarı dünyanın en zengin adamı olsa bile bundan mutluluk duymayacağımız , halen kafamızda hayatın ne kadar boş ve yaşadıklarımızın ne kadar yapmacık ve yine hayatın ne kadar amaçsız olacağını bileceğimizdir, bunun hep kafamızda olacağı gerçeğidir. işte bizim sorunumuz budur beyler bayanlar. Çünki bu dünyanın kralı olsak bile bu yapmacık mutluluğun bitip gidecegidir. Gün gelip, bize hayat veren güneş adlı yıldızın enerjisinin bitip sönecegi ve dünyada ki yaşamın da bitecegidir. Ve bu sonsuz evrende bu bu sonsuz zaman diliminde hayat olmayan milyarlarca galaksiden birine dönüşeceğimizdir . Ve bu kavramlar karşısında dünya adlı salak yerin kralı olsan da bırak dünyayı bizim galaksimizin kralı olsan da bu saçma ego keyfinin sonunda çürüyup gidecegin ve kimsenin seni hatirlamayacagidir. işte budur hayatı anlamsız kılan. Bu kafada bir insana , hayatın ne kadar anlamsız olduğunu çözmüş birine para ve insan amaçları , evlenmek kariyer yapmak , çocuk büyütmek gibi şeyler çok ama çok saçma gelir , bunların hepsi geçici duygulardir gerçek ve ebedi olan tek şey ölümdür ve güneşin enerjisi bitince insanlığın yok olup gideceği , hiçbirşeyin hatirlamayacagidir malesef.
işte bence dinler bu yüzden doğmuştur. Insan , hayatın bu kadar anlamsız olduğunu anlamak istemeyip " yok olum olamaz lan , ölüm bizim sonumuz olamaz lan. Kesin ondan sonra da birseyler vardır " düşüncesi dogurmustur Dinleri. Insanlar kendisinin bi tesadüf sonucu varolup amaçsızca yaşayıp ölüp gidecegini anlamak istememis. Kesin biri bizi yarattı ve Amaç koydu önümüze demişlerdir yani işin sonunda " yaratıcı bizi değil biz yaratıcıyı yaratıyoruz beynimizde ". Ve insan ahiret hayatı gibi bir amaç belirlemiş cennet ve cehennem adlı biri iyi biri kötü 2 tane hayali mekân oluşturmuş ve amaçlarını cennet e girmek olarak belirlemislerdir. Aksi takdirde yaşam bir boşluk olacaktı hepsi için. Ne yaratıcıyi gördüler , ne de cennet ve Cehennemi , bu kafasında yarattıkları şeylerin hiçbir kanıtı yoktu fakat insanlar için bunun önemi de yoktu. Çünki onlar buna inanmak istemişlerdi. Onlar buna inanmak istediği için inanıyordu. Çünki eğer inanmasalar tekrar hayatın ne kadar boş olduğuna dönüp intihar etmemek için önlerinde hiçbir engel kalmayacaktı.. neyse konumuz bu değil girmek istemiyorum çok din konusuna aklıma gelince yaziverdim sadece
