intihar etmeden önce son hikayeyi yazıyorum

hikaye dedi destan yazdı amk

Knight online'ın hikayesi değil mi la bu? çarını mı çaldılar yiğenim?

anbe, "belki bu çocukların yükümlülüğünü ben almalıyım" diye düşündü.

Kaderde olduğu gibi, onları kendine ait yapma girişimi geri çevrildi. herakyop yarattıklarından daha da uzaklaşacağından korktu. anbe'ya sorumluluklarına geri döneceğine söz verdi. Tanrıça, bu sözden tatmin oldu ve bu isteginden simdilik vazgeçti. O ilgilenilen bir dünya istiyordu. Kendisi dahi anlamamış olmasına rağmen, içten içe bu onurun kendisine ait olmasını istedi.

herakyop sözünü yerine getirirken, lartos tekrar ortaya çıktı. O herakyop'un ilk yarattıkları olan ,rüzgarı hissettiği ve bulutlara dokunabilmesını sağlayan dağlara zarar vermeye kararlıydı. Rahatlıkla, tarnac'ın özündeki ateşi çagırdı. Daha evvelden beri duran güçler eridi ve dağların zirvesine gelip lav kraterlerini oluşturdu. herakyop çok sevdiği dağlarının yok olmasından korkup lartos'u durdurmakta yavas kalmıstı. lartos dağlara darbe vurup her volkana zarar veriyordu. Yok edici güçler akarak önlerine cıkan herşeyi iclerine alıyordu. Ormanlar ve içinde yaşayanlar yok edildi, nehirler hiç birşey kururcasına kaynadı, ve insanlar taş kesildi.

adam gidiyo beyler

neyse bir part daha yazayım vakit geçsin

@18 dur daha 36 dk var

aha kesin öldü amk

öldüm beyler adama bak gider ayak güldüm

öldüysen mesaj at lan!

kanka öldünmü lan

ve bu su için minnettar olan agaçları da balıklar kadar çok sevdi :(

la bunuda yazmıyorum zaten okuyan yok benleberaber bu bitsin

lortos'un dünyayı değistirmesinin üstünden epey zaman geçti. herakyop'un kendi ebedi zekası için sürekli dünyayı elinde tutma çabası, ölümün yaratılışıyla parçalanmıstı. Kumaş değişmişti, cünkü yaşayanlar ölürse yeni hayat onların yerini alıyordu. herakyop'un yaratma gücü vardı fakat yenileme gücü yoktu. Bu arada her ne kadar lortos'un isteği dışında olsa da, ölüm ve yaşam arasındaki farklılık yeni bir varlık oluşturdu. Ölüler tarafından geride bırakılan enerjiden yeniden hayat görevi yeni bir tanrıya düştü. Bu hayat tanrıçası anbe'ydı.

Dünya ile çok az ilgilenen herakyop ve lortos'tan farklı olarak, anbe her canlı ile iletişim halindeydi. Yaşlıların yaşlanıp ölmesini izledi ver yerlerine gençlerin gelmesini sağladı. Dünya'da yaşayan canlıları anlamayı öğrendi. Onların gerçek yaratıcısı olmamasına rağmen, kendisi yaratmış gibi sevdi. Zamanla, herakyop'un dahada uzaklaştığını farketti. herakyop yarattıklarının değiştirilmesinden doğan acıya katlanamayacağından, onları ihmal etti.

son hikayem ve hiç dinleyenim yok en güzelini n sona sakladıydım

Bu çalışmaları dört mevsim sürdü, gündüz ve gece, canlı ya da ölü. herakyop’un kendi çektiği terkedilme duygusunu ve acısını yaşamasını istediğinden bu lartos için yeterli değildi. Bir avuç kum aldı, her tanesine teshir ederek bunu insanoğlunun istek ve duygu dolu günahı haline dönüstürdü. insanoğlunun içine alıp koyduğu her taneyle birlikte, insanlar herakyopa'a karşı tavır almaya başlamışlardı. Aç gözlülüğü, şehveti, ve üstün gelip yok etme sevgisini öğrendiler.

lartosu'u durdurmaktan aciz herakyop ise ancak ağladı.

herakyop bu unutulmuş parçayı hatırladığında, herşey için çok geçti. Kendini lartos olarak adlandıran bir varlık oluşmuştu. herakyop'la güç konusunda eşitti fakat onun merhametinden ve kendi benzerini yaratma sevgisinden uzaktı. Onun yerine herakyop'un büyük çabalarla yarattıklarını bozmayı arzu etti. intikam olarak lartos'un ilk hareketi ,herakypun en başından beri hoşlanmamış olduğu değişimdi.

insan ırkını kendi şeklinde yaratma acelesindeyken, bir parça toprak kullanılmamış olarak kalmıştı. Bu toprak parçası ,en karanlık vadide ,yüzyıllar boyunca ,güzel birşeye dönüşmek için sırasını bekledi.

ilk başta sabırlıydı.

Kendi kendine "herakyop'un benim için özel bir planı var" diye düşündü. "Belki hala beni neye dönüştürecegine karar veremedi."

Ancak her şuurluda olduğu gibi sabrı taştı ve tükendi. Dünyanin ilk kumaşından yapılma ve herakyp'un kendi aklından aşılanmıs aklıyla, bu unutulmuş toprak parçasi kendini var etti. Yavaş yavaş kendini dönüştürürken, unutulmanın etkisiyle daha çok nefret doldu.

güzel gidiyor panpa

intiharı çıkar aklından. hikayeye devam panpa

Topraktan kalan son enerjiyi biçimlendirerek hayatı yarattı. Suda yüzen balıkları yarattı ve bu su için minnettar olan agaçları da balıklar kadar çok sevdi. Daha sonra dünyaya lütufta bulunmak için hayvanları ortaya çıkarttı ve kuşları uçurdu. Ve son olarakta kendine benzerliğiyle insanları yarattı. Onlarda kendisi gibi dünyayı kendi ihtiyaçlarına uygun bir şekilde biçimlendirebilme gücüne sahipti ve ilk insanlar büyük nehirlerin yanına yerleştirildi. Orada gelişmek ve basarılı olmak için herşeye sahiptiler.

Bir müddet herşey iyi gitti. Şimdi bir tanrı olan herakyop özdü .Yarattıkları memnundu ve kendilerine verilen yerde muvaffak oldular.

Fakat sonunda herşey kötü gitmeye basladı.