Neden hep istemediğimiz hayatları yaşarız?Her şey yolundayken canından vazgeçer mi insan?
Toprağı ister mi bir beden ? Topraktan gelmemiş miydi zaten ?

Size 3 yıl önce bana bir düşünceleri hissettirip intihar denen illete bulaştıran hikayemi anlatacağım beyler.21 yaşındayim. Üniversite okuyorum şu an geçti o günler üzerimden asla utanmıyorum ama kızıyorum kendime sadece. Bunları da yaşadıklarımı benden başkaları da bilsin diye yazıyorum.

15 yaşındaydim. Şu liseli diye alay ettiğimiz gençlerin yaşında. Çoğu olguyu bilmeyen hayatı toz pembe görenlerdendim bende. Aileme çok bağlıydım onlar hiç gitmez diye düşünüyordum aptalmisim meğer.
Yaz tatillerinde hep dedemin yanına köye giderdim. Gariban çocuğuyuz kardeşim biz, yoktu öyle yaz tatillerinde başka eğlencelerimiz. Hayatıma renk katan en önemli insandı dedem. Beni en iyi anlayandı. Tüm yazı onunla gecirir kendimce sıkıntılarımdan kurtulurdum. Ama bilememistim dedemin tüm bu kötü olayların başlangıcı olabileceğini.
Dinleyen varsa ses versin anlatmak istiyorum seri yazicam

Ölüm ne lanet biseymis o gün anladım. Ölen bir kez ölüyor geride kalan defalarca. Dedemin ölümü ve o evde geçirdiğim bir hafta benim için felaket günlerinin baslangiciydi. Taziye sözlerinden bikmis her şeyden nefret etmis bir sekilde döndüm sehre. Dedem beni cok kırmıştı. Erkek adam sevdiklerini yarı yolda birakmazdi. Oyle derdi hep ben yarım kalmıştım. Beni yarım bırakmıştı. Geceleri olduğunda dedem konusurdu benimle öyle hissederdim. Kimseler bilmiyordu bunu delirdigimi düşünüyorlardi ama gercek buydu.O benimle konusuyor kendini boyle affettiriyordu belkide. O buraya gelemiyorsa eğer ben giderim dedim bir gün kendime. Nasil yapacaktim ama nasıl olacaktı bu. Kendime zarar vermeyi denedim önce. Elime bir cam parçası aldim. Bir cizik attim koluma. Kanamamisti bile korkarak yapıyordum çünkü.Bir cesaretle tekrar vurdum camı. Canım çok yanmıştı. Yapamayacaktim ama yapmaliydim. Bu acıya dayanamayan ölüme nasil dayanacakti. Günlerce tekrarladim bunu. Zamanla akan o kan benim sakinlesmemi sağlayan bir arac olmuştu kendimce. Sonradan anladım bunun bana tek getirdiği kolumdaki o igrenc izler ve deli damgasıydı.

26 ağustos 2009. Dün gibi aklımda. Güzel bir tatildi benim için, o güne kadar. O gün köyden ayrılıp eve dönme vaktiydi benim için. Ben öyle umuyordum yani. Sabahın 6sinda dedemle yine güzel bir kahvalti yapıyorduk. Onun omzuna yaslanmak bu dünyada en güven verici şeydi. Dedem daha önce iki kez kalp krizi geçirmiş atlamaz denildiği halde bunlari cok cabuk atlatmis güçlü bir adamdı. Korkardim bazen ya tekrar olursa diye ama belli etmezdim hic.
Kahvaltimizi yaparken dedem her zaman yaptığı gibi aldığı yaşlılık maaşını cebime koydu. Yol parası yapıp kalaniylada kendime biseyler yapmamı ama asla kötü seylere harcamami söyledi. Utaniyordum bu durumdan ama cocuktum hosuma da gidiyordu acikcasi. Tesekkur ettim sadece dedeme. Kahvaltimiz bitti oturmus sohbet ederken dedemin hareketlerinde bir farklılık hissettik. Acı ceker gibi bir hali vardı. Babaanneme fatma su omzuma bir masaj yapar misin dedi. Tam arkasinda oturuyordum dedemin. Ben o sıra dalmisim. Bir an dedemin üzerime yığıldığını farkettim.Ne olduğunu anlamadan babaannemin çığlıkları kapladı bedenimi. Kos diyordu kos birini cagir. Kilitlendim o anda kipirdayamadim yerimden. Bir güç kaldırdı beni ayağa. Sokağa çıkıp biri lütfen yardım etsin dedem ölüyor diye yalvardigimi bilirim. Karsi evden öğretmen geldi sonra sonra da diğer insanlar. Öğretmen dedeme kalp masaji yapmaya başladı. Ama acmiyordu dedem gozlerini. Açıp da aslanim demiyordu bana. Tutmuyordu elimden. Dakikalar geçti ogretmen benden bir bez getirmemi istedi. Hangi kafayla bilmiyorum ama şöyle dusundum. Dedem kendine gelmisti. Agzindan akan o siviyi sileceklerdi. Evet dedem iyilesmisti. Ben oyle dusunmustum. Kalktim kosarak getirdim bezi. Cenesini bagladilar dedemin. Uzerine bir örtü orttuler. Üzerine bir bıçak koydular. Zaman yavaşlamışti sanki geriye yarim bir cay bardağı ve korkularım kalmıştı. O an düştüm yere bayilmistim.

Zor günleri en yakın arkadaşım süleymanla atlatıyordum. Benim deli olmadığıma inanan bir tek o vardı belkide. Hic ayrilmiyordu yanımdan nereye gitsek beraberdik. Bir yıl geçmişti dedemin ölümünden. Süleyman ile onlarin köyüne gitmiştik ailesi beni severdi benide goturmuslerdi yanlarinda.
9 eylül 2010
Süleymanin ailesi akrabalariyla koyde yeşillik bir alanda piknik yapacaktik. Esyalar hazirlaniyordu piknik icin. Suleyman biz önden motorla gidelim mi dedi bana. Olur dedim ihtiyacim vardi eglenmeye iyi olur diye düşünmüştüm. Annesi olum bekleyin arabayla gidelim beraber ben öyle istiyorum dedi. Suleyman orda görüşürüz biz önden gidicez dedi israrla. Gorusemediler.
Motorla yola ciktik. Suleyman kullaniyordu motoru. Suleyman kestirmeden gidelim diye bir yola saptı. Buradan daha kisa kanka araba gecmez bu yoldan dedi. Harbiden de dardı yol. Suleyman iyi motor kullanırdı. Yine zik zak falan çiziyor motoru sov yaparak sürüyordu. Rüzgardan açılmiyordu gözlerim. Arabanin çarpmasiyla savrulduk yola. Askeri araca çarpmıştık canim yanıyordu. Suleymani aradım gözlerimle. Tam oradaydi aracin önünde yüzü yere dönük. Kalkmaya calistim kalkamadim. Uzaktan seyredekaldim oylece. Ölmüştü suleyman ölmüştü. Gözleri bir daha deniz gibi bakmayacakti, derdime ortak olmayacaktı bir daha. O evine dönemeyecekti bir daha. Apar topar hastahaneye zütürdüler beni. Canım yanıyordu cok ama süleymanin cani ne kadar yanmıştı? Benim yüzümden olmustu. Kabul etmemeliydim teklifini engel olmaliydim ona. Annesi geldi ziyaretime. Bakamadim hic yüzüne yoktu yüzüm. O uzun uzun bakti bana. Allah seni ailene kavuşturdu yavrum dedi. Ne büyük insandi ne yüce bir anneydi o. Suleymanin ölümü batakliga sürüklenen hayatımın hic kurtulamayacagim bir saplantiya dönüşmesine neden olmustu.

Toprak dedemi kabul etmişti ama süleymani edemezdi.Bu kadar alcak olamazdı. Zaman aleyhime isliyordu artık çok açıktı bu. Bir bedeni taşıyordu ruhum.Ama ona da ağır geliyordu bu yük. Suleyman çok baska bir adamdı. Gitmedi hiç gülüşü gözümün önünden. insan yanındayken pek bilemiyor bir seylerin değerini. Ama yasayinca anlıyor. Telefon rehberini açıp onu aramak isterdim istemsizce. Hep oturduğumuz yerlere oturur iki cay soylerdim belki gelir diye. Gelmiyordu. Daha ne uzebilirdi beni?
Geceleri bile eve giremez olmuştum. Gelmiyordu içimden. Alkole de baslamistim hafiften. Suleyman rahatlamak için bunları yapardı, öyle ogrenmistim ondan.
11 Subat 2010
Yine cok ictigim bir aksam bir parkta kimse inanmasa da bana suleymanla sohbet ediyorduk. Pek sohbet de sayılmazdı açıkçası. Onu görüyordum ben konusuyordum o dinliyordu.Ama asla konusmuyordu.Bir el dokundu arkamdan 35 40 yaşlarında uzun boylu iri yarı bir adamdı. Oturdu yanıma konusmadi uzun süre. Cebinden bir seyler cikardi. Yesil içecekti anlamistim biliyordum ne olduğunu. Bir ara kafasini kaldırıp genç dertten olecegine bundan öl dedi bana. Uzattı elindekini.Cok samimi gelmişti o an bana hiç reddetmeden aldim hemen. Kendine de yaptı hemen. Nasıl bir şeydi bu ictigim hic bir seye benzemiyordu elim ayagim bosalmisti resmen. Kendimi kaybetmek uzereydim ayaktaydim ama bilincim yerinde degildi. Sabah uyandim ve hic inanmak istemediğim o gerçekle tanıştım.

Son raddelere geldik beyler de dinleyen olmayınca pek hevesi olmuyor insanın

Kalktigimda babami ariyordu birileri. Tanidikti suratlar ama bilesim yoktu kimseyi.Ona dedemin rahatsizlandigini soylediler öldü demediler hic. Sehre 150 km ydi bizim köy. Dedem babami bu yaşına kadar tasiyan tek adamdi ve ona hep küçük cocuguymus gibi davranırdı. 40 yasindaydi babam. Ama dedem bakardi onun bütün sıkıntılarına. Benim can yoldasim dedemdi ama dedem babamin caniydi. O mesafeyi tam 1 saatte geldi babam. Arabanin sesini duydum evin önünde. Aglayamiyordum artik olmuyordu. Kafami kaldirdim babama baktim. Iceriyi görmüştü anlamıştı. Baba diye bagirisini hissettim cigerlerimde.O bayilmisti, onu görünce bende bayilmistim.

Yanimda o adam vardi yine. Aferin koçum iyi işti diyip cebime para sıkıştırdı.Ne olduğunu anlamamistim. Noluyor dedim ne yaptim ben. Anlatmaya başladı adam. Bir eve gitmisiz beraber.Bir evi soymusuz anlayacaginiz. Nasil yaptik ne yaptim hic hatirlamiyordum. Aglamaya basladim bir tokat yedim yüzüme. Bundan sonra beraberiz dedi adam ben yanarsam sende yanarsin dedi. Korkmustum korkmamak elde degildi. Artık her aksam o parkta bulusucaz dedi bana. Gelmezsen ben seni bulurum dedi, Ben seni bulursam yanarsin dedi. Aksam 9da orda olmami söylediNapacaktim hiç bilmiyordum çaresiz adimlarla eve doğru yol aldım.

Burda olan ses versin kimler dinliyor bilelim

Posetin icine baktigimda uyuşturuculari gördüm. Gercekten de saklamam gerekiyordu. Aklıma hemen mahalledeki eski insaat geldi. Oraya saklayabilirdim bir iki gün de olsa. Kalkip oraya gittim hemen. Ertesi gün telefon çaldı. Bana bir adres verdi ve oraya on iki tane goturmemi istedi. Gitmeden bir tane de kendin ic posete sarılı bırakmıştım dedi. Tamam diyip kapattim telefonu insaata doğru yol aldım. Giderken korkularim vardi ama insaatta kendime ait olani icince nasil bir illetse bu sakinlesmeye gülmeye basladim. Dunya umrumda değildi. Istenilen adrese gittim. Parami aldim geri döndüm. Ayni gün bu olay bir kac defa tekrar etti. Gece bulustuk parayı verdim parami aldim evime döndüm. Artik her gün ayni olay devam ediyordu, her aksam ayni yollar gecesinde o park hesaplasma ta ki o güne kadar.

Suleyman defalarca kez sigara icirmeye calismisti bana. Bak bu dermandir derdi. Kizardim öyle konusmasina zararli gelirdi oyle şeyler. Babam aldı beni hastahaneden kimsenin yüzüne bakamadan döndüm yine sehre. Bir sigara yaktım süleymanla tanistigimiz o caddede. Haklisin dedim haklıymissin.Tas duvar olsaydım da engel olsaydım sana. Bana dert yara olmasaydın da kardesim medet ummasaydim su sigaradan. Dermani keske hayallerde aramasaydim. Suleyman bir defa ölmüstü ama beni defalarca yaralamisti ölümü. Geriye bir kac fotoğraf ve aylarca capmaya çalışıp ölüm günü elinden aldığım tesbihi kalmıştı.

Ertesi gün olmuştu. istemsiz suslendim o gün. Guzelce giyindim sıktım parfümü parka gitmek icin ciktim evden. Bu kez ordaydi. Uzatmadi bu kez. Şaşırmıştım canim istiyordu ama bir sey diyemedim. Hic bir sey konusmadan birbirimize baktik. Tanimaliydim onu. Adin ne senin kimsin sen dedim. Bekledi biraz gozlerime bakiyordu.
"Ben senin karanlığına careyim. Siyahina beyazim belki de. Yanlız kaldığında aradığın caddeler, gözündeki özlemim. Ben sen neyi istiyorsan oyum, ben senim" dedi. Ne oluyordu nasil icimden geçenleri soylemisti. Hakliydi o karanligi aydınlığa çeviriyordu. Içimdeki tüm ozlemler ondaydı. Kendime gelmeliydim ama zehirliydi bu madde. Zehirlemisti beni. Adin? Diye sordum tekrar.
Eylül dedi. Kulaklarımla isittigim en güzel isimdi onunkisi. Sen kimsin senin adin ne diye sormadi hic. Bekliyordum oysa. Ama sormamisti. Hic konusmadan oturduk saatlerce. Saaatine bakti bir ara gitmem lazim dedi yine. Kalkti ama bu kez öpmedi. Dokunmustu bana. Sacmaydi ama üzülmüştüm keske öpseydi.

Gece bitmek bilmiyordu balkonda sabaha kadar sigara ictim. Elimde Suleymanimin tesbihi. Bak ulan halime dedim icimden bak. Sen bile bu kadar kötü degildin kalk da bir bak ulan iyi değilim. Cok severdi suleyman Neset babayi. Onun icin actim belkide Ah yalan dunyayı. Sabaha kadar ayni şarkı bosalan paketler. Uyandığımda saat aksam 11 falandi. Yine alel acele ciktim evden parka doğru. Oradaydi üzerinde kisa bir elbise. Yüzünde makyaj. Neredesin sen? Yanliz degilsin galiba bu ara ? dedi. Bir sey demeden oturdum yanima. Elime uzatti yine mereti içerken geçmişim kendimden. Bir ara sordum öylesine ne bu hal diye? Yuzume bakti. Hayatimda bir kere guzel olmak istedim ne var dedi. Bir sey diyemedim. Cidden cok güzeldi.

Gece devam edicem beyler bitircem bu gece hikayeyi rezlerinizi alın benim için en kötü sizin için okuması en güzel yerlere geldik.

Ambulansa koydular eylulumu. Beni de alin diye bagirdim. Ilk ve son kez bağırabildim. Beni de alin ben onun sevgilisiyim. Bayilmisim sonra uyandığımda hastahanedeydim. Kalkip ayaklandım hemen eylülü sordum. Yüzünü burusturdu o kahpe insanlar. Ölmüştü eylül ben sonbaharimi kaybetmiştim. Ben son parcami da kaptirmistim topraga. Kimsesi yoktu eylülün. Benden baska. Sehrin en ucunda bir mezarliga defnettiler onu. Tecavüz edip öldürmüşlerdi cicegimi. Kiymislardi baharima. Toprak böyle bir güzelliği kiskanmisti saklamıştı onu derinlere.

Aksam nihayetinde olmuştu. Parka doğru yola ciktim. Geldim 8.45 falandi saat. Gelmemisti oturdum beklemeye başladım.9 oldu bekliyorum 10 oldu bekliyorum ama yok. Neydi şimdi bu? Kendimce en ihtiyacım olan zamanda. Ruya mıydı ictigim maddenin etkisi miydi yok muydu o kız? Hic olmamis miydi? Vardı ama yoktu aslinda. Ictigim mereti unutup onu dusunmeye baslamistim neden bilmiyorum. Iyi miydi onun hayati benimkinden beterdi. Bir sey mi yapmislardi yoksa? Keske burda olsaydı dedim icimden. Olsaydi da uzun zaman sonra paylasabilseydim biseyleri.
Kalktım çaresiz banktan. Eve doğru yol aldım. icimde tekrar oraya gitmek vardi. Yapmadim. Terkedilmistim sanki. Ulan insani tanimadigi biri terk eder mi? Ediyor iste aldatmisti belkide. Ne garip kafam varsa.

Beyler dinliyosaniz bir ses verin bisey yapın kendi kendimize anlatmayalim

Gece 3 sularinda yine o parka gittim. Yerde yatan bir adam gördüm. Yanina yaklaştım. Oydu oylece yere uzamisti.Kan olmuştu yerler. Bırakmamışlardi kim yapmıştı neden yapmıştı hiç umrumda degildi. Ilk defa bir ölüme sevindim. Hic görmemiş gibi ağır adimlarla uzaklastim yanindan. Deniz kenarina gidip iki üç bira aldim kendime. Ben yaşamayı severken ölüm nasıl yapismisti bu denli yakama? Bunlari düşünüp durdum hep kırdım attim telefonu denize. Sabaha karşı parkin önünden geçtim. izler duruyordu adam yoktu. Polis falan da yoktu herkes yaşdıbına devam ediyordu anlayacaginiz.Ölüm böyle bir iletti iste sadece ölenin ve yakınlarınin canini yakiyor baska kimsenin umrunda olmuyordu.Bu kez benimde umrumda olmamıştı.

Saat 3 gibi gideceğini soyleyip kalkti. Bu kez ben dedim yarin da gel diye. Gulumsedi ve gitti. Sabahi park da biraktik yine. Eve varıp tekrar aksam olmasini bekledim. Aksam olmuştu oradaydım erken gelmistim yine. Bu kez söz vermisti zamaninda gelecekti. Dedem tutardi sozlerini suleyman da. O tutacak miydi acaba? O gelmeden iki üç bira alayım da beraber icelim diye düşündüm. Arka sokaktaki tekele doğru yürüdüm. Siyah bir arabanin onundeydi. Camdan biriyle konuşuyordu para aldi adamdan. Geri döndüm gozukmemek icin. Naptigini soramazdim ama merak ediyordum oturup banka bekledim.

Beyler seri yazıyoruz da burda misiniz değil mi belli değil