Yaz panpa rez bende efkarliyim aq
.

Dinlemedeyiz merkez

Vhghgfbfgv hsdi

26 ağustos 2009. Dün gibi aklımda. Güzel bir tatildi benim için, o güne kadar. O gün köyden ayrılıp eve dönme vaktiydi benim için. Ben öyle umuyordum yani. Sabahın 6sinda dedemle yine güzel bir kahvalti yapıyorduk. Onun omzuna yaslanmak bu dünyada en güven verici şeydi. Dedem daha önce iki kez kalp krizi geçirmiş atlamaz denildiği halde bunlari cok cabuk atlatmis güçlü bir adamdı. Korkardim bazen ya tekrar olursa diye ama belli etmezdim hic.
Kahvaltimizi yaparken dedem her zaman yaptığı gibi aldığı yaşlılık maaşını cebime koydu. Yol parası yapıp kalaniylada kendime biseyler yapmamı ama asla kötü seylere harcamami söyledi. Utaniyordum bu durumdan ama cocuktum hosuma da gidiyordu acikcasi. Tesekkur ettim sadece dedeme. Kahvaltimiz bitti oturmus sohbet ederken dedemin hareketlerinde bir farklılık hissettik. Acı ceker gibi bir hali vardı. Babaanneme fatma su omzuma bir masaj yapar misin dedi. Tam arkasinda oturuyordum dedemin. Ben o sıra dalmisim. Bir an dedemin üzerime yığıldığını farkettim.Ne olduğunu anlamadan babaannemin çığlıkları kapladı bedenimi. Kos diyordu kos birini cagir. Kilitlendim o anda kipirdayamadim yerimden. Bir güç kaldırdı beni ayağa. Sokağa çıkıp biri lütfen yardım etsin dedem ölüyor diye yalvardigimi bilirim. Karsi evden öğretmen geldi sonra sonra da diğer insanlar. Öğretmen dedeme kalp masaji yapmaya başladı. Ama acmiyordu dedem gozlerini. Açıp da aslanim demiyordu bana. Tutmuyordu elimden. Dakikalar geçti ogretmen benden bir bez getirmemi istedi. Hangi kafayla bilmiyorum ama şöyle dusundum. Dedem kendine gelmisti. Agzindan akan o siviyi sileceklerdi. Evet dedem iyilesmisti. Ben oyle dusunmustum. Kalktim kosarak getirdim bezi. Cenesini bagladilar dedemin. Uzerine bir örtü orttuler. Üzerine bir bıçak koydular. Zaman yavaşlamışti sanki geriye yarim bir cay bardağı ve korkularım kalmıştı. O an düştüm yere bayilmistim.

Kalktigimda babami ariyordu birileri. Tanidikti suratlar ama bilesim yoktu kimseyi.Ona dedemin rahatsizlandigini soylediler öldü demediler hic. Sehre 150 km ydi bizim köy. Dedem babami bu yaşına kadar tasiyan tek adamdi ve ona hep küçük cocuguymus gibi davranırdı. 40 yasindaydi babam. Ama dedem bakardi onun bütün sıkıntılarına. Benim can yoldasim dedemdi ama dedem babamin caniydi. O mesafeyi tam 1 saatte geldi babam. Arabanin sesini duydum evin önünde. Aglayamiyordum artik olmuyordu. Kafami kaldirdim babama baktim. Iceriyi görmüştü anlamıştı. Baba diye bagirisini hissettim cigerlerimde.O bayilmisti, onu görünce bende bayilmistim.

Beyler dinliyosaniz bir ses verin bisey yapın kendi kendimize anlatmayalim

Ölüm ne lanet biseymis o gün anladım. Ölen bir kez ölüyor geride kalan defalarca. Dedemin ölümü ve o evde geçirdiğim bir hafta benim için felaket günlerinin baslangiciydi. Taziye sözlerinden bikmis her şeyden nefret etmis bir sekilde döndüm sehre. Dedem beni cok kırmıştı. Erkek adam sevdiklerini yarı yolda birakmazdi. Oyle derdi hep ben yarım kalmıştım. Beni yarım bırakmıştı. Geceleri olduğunda dedem konusurdu benimle öyle hissederdim. Kimseler bilmiyordu bunu delirdigimi düşünüyorlardi ama gercek buydu.O benimle konusuyor kendini boyle affettiriyordu belkide. O buraya gelemiyorsa eğer ben giderim dedim bir gün kendime. Nasil yapacaktim ama nasıl olacaktı bu. Kendime zarar vermeyi denedim önce. Elime bir cam parçası aldim. Bir cizik attim koluma. Kanamamisti bile korkarak yapıyordum çünkü.Bir cesaretle tekrar vurdum camı. Canım çok yanmıştı. Yapamayacaktim ama yapmaliydim. Bu acıya dayanamayan ölüme nasil dayanacakti. Günlerce tekrarladim bunu. Zamanla akan o kan benim sakinlesmemi sağlayan bir arac olmuştu kendimce. Sonradan anladım bunun bana tek getirdiği kolumdaki o igrenc izler ve deli damgasıydı.

Okuyan yok galiba duvarlara konustuk yine birader be

Burdayiz pampa dewam ben okuyom hadi

https://www.youtube.com/w...JNflHJw&nohtml5=False anlat lan.

Zor günleri en yakın arkadaşım süleymanla atlatıyordum. Benim deli olmadığıma inanan bir tek o vardı belkide. Hic ayrilmiyordu yanımdan nereye gitsek beraberdik. Bir yıl geçmişti dedemin ölümünden. Süleyman ile onlarin köyüne gitmiştik ailesi beni severdi benide goturmuslerdi yanlarinda.
9 eylül 2010
Süleymanin ailesi akrabalariyla koyde yeşillik bir alanda piknik yapacaktik. Esyalar hazirlaniyordu piknik icin. Suleyman biz önden motorla gidelim mi dedi bana. Olur dedim ihtiyacim vardi eglenmeye iyi olur diye düşünmüştüm. Annesi olum bekleyin arabayla gidelim beraber ben öyle istiyorum dedi. Suleyman orda görüşürüz biz önden gidicez dedi israrla. Gorusemediler.
Motorla yola ciktik. Suleyman kullaniyordu motoru. Suleyman kestirmeden gidelim diye bir yola saptı. Buradan daha kisa kanka araba gecmez bu yoldan dedi. Harbiden de dardı yol. Suleyman iyi motor kullanırdı. Yine zik zak falan çiziyor motoru sov yaparak sürüyordu. Rüzgardan açılmiyordu gözlerim. Arabanin çarpmasiyla savrulduk yola. Askeri araca çarpmıştık canim yanıyordu. Suleymani aradım gözlerimle. Tam oradaydi aracin önünde yüzü yere dönük. Kalkmaya calistim kalkamadim. Uzaktan seyredekaldim oylece. Ölmüştü suleyman ölmüştü. Gözleri bir daha deniz gibi bakmayacakti, derdime ortak olmayacaktı bir daha. O evine dönemeyecekti bir daha. Apar topar hastahaneye zütürdüler beni. Canım yanıyordu cok ama süleymanin cani ne kadar yanmıştı? Benim yüzümden olmustu. Kabul etmemeliydim teklifini engel olmaliydim ona. Annesi geldi ziyaretime. Bakamadim hic yüzüne yoktu yüzüm. O uzun uzun bakti bana. Allah seni ailene kavuşturdu yavrum dedi. Ne büyük insandi ne yüce bir anneydi o. Suleymanin ölümü batakliga sürüklenen hayatımın hic kurtulamayacagim bir saplantiya dönüşmesine neden olmustu.

Suleyman defalarca kez sigara icirmeye calismisti bana. Bak bu dermandir derdi. Kizardim öyle konusmasina zararli gelirdi oyle şeyler. Babam aldı beni hastahaneden kimsenin yüzüne bakamadan döndüm yine sehre. Bir sigara yaktım süleymanla tanistigimiz o caddede. Haklisin dedim haklıymissin.Tas duvar olsaydım da engel olsaydım sana. Bana dert yara olmasaydın da kardesim medet ummasaydim su sigaradan. Dermani keske hayallerde aramasaydim. Suleyman bir defa ölmüstü ama beni defalarca yaralamisti ölümü. Geriye bir kac fotoğraf ve aylarca capmaya çalışıp ölüm günü elinden aldığım tesbihi kalmıştı.

Yaz ulan aglaticaksin

Yaz lan okulda gözlerim yaşardı okurken Allah rahmet eylesin kardeşim

Rez ağlattın

Rezervatullahuverahmetullahuveberakutuhu

Beyler günaydın birazdan baslicam kusura bakmayın

Toprak dedemi kabul etmişti ama süleymani edemezdi.Bu kadar alcak olamazdı. Zaman aleyhime isliyordu artık çok açıktı bu. Bir bedeni taşıyordu ruhum.Ama ona da ağır geliyordu bu yük. Suleyman çok baska bir adamdı. Gitmedi hiç gülüşü gözümün önünden. insan yanındayken pek bilemiyor bir seylerin değerini. Ama yasayinca anlıyor. Telefon rehberini açıp onu aramak isterdim istemsizce. Hep oturduğumuz yerlere oturur iki cay soylerdim belki gelir diye. Gelmiyordu. Daha ne uzebilirdi beni?
Geceleri bile eve giremez olmuştum. Gelmiyordu içimden. Alkole de baslamistim hafiften. Suleyman rahatlamak için bunları yapardı, öyle ogrenmistim ondan.
11 Subat 2010
Yine cok ictigim bir aksam bir parkta kimse inanmasa da bana suleymanla sohbet ediyorduk. Pek sohbet de sayılmazdı açıkçası. Onu görüyordum ben konusuyordum o dinliyordu.Ama asla konusmuyordu.Bir el dokundu arkamdan 35 40 yaşlarında uzun boylu iri yarı bir adamdı. Oturdu yanıma konusmadi uzun süre. Cebinden bir seyler cikardi. Yesil içecekti anlamistim biliyordum ne olduğunu. Bir ara kafasini kaldırıp genç dertten olecegine bundan öl dedi bana. Uzattı elindekini.Cok samimi gelmişti o an bana hiç reddetmeden aldim hemen. Kendine de yaptı hemen. Nasıl bir şeydi bu ictigim hic bir seye benzemiyordu elim ayagim bosalmisti resmen. Kendimi kaybetmek uzereydim ayaktaydim ama bilincim yerinde degildi. Sabah uyandim ve hic inanmak istemediğim o gerçekle tanıştım.

Okuyanlar kendini belli etsin