Kendimi anlatayım beyler.
Ben daha 4 yasında iken annemi ve babamı marmara depreminde kaybettim. Sonra ananemlerle kaldım dayım büyüttü beni beyler. Ne zaman mutlu bir aile gorsem gözlerim dolar. Annemle babamı hayal meyal hatırlıyorum beyler. Fotoğraf ları var tabi ama yetmiyor. Her gün ağlıyorum. istanbul a taşındım. Tek basıma yaşıyorum. Zar zor geçiniyorum. Yüksek bi yere çıkıp atlamayı yada yüksek dozda uyuşturucu almayı düşünüyorum beyler. Artık Yoruldum birde çirkin olmak çok koyuyor insanlara yol bile soramıyorum. Kendinize iyi bakın beyler sizi seviyorum.

Arkadasim bile yok beyler. Çok zor dertlerimi anlatacağım kimse yok bu yük bana agir geliyor.