merhabalar... acı dolu hayatımı içerir bu hikaye

öncelikle hesabımı tanıtayım. aslında gerçek hesabım değil sadece içimi rahat rahat dökmek için açtım bunu.

sonrasında kendimden bahsedeyim.17 yaşında 173 boyunda 97 kilo bir arkadaşınızım.

intihar sebebimden bahsedeyim.
.
.
.

ortaokul sondayım, herkes benden nefret ediyor. nedenini bilmediğim şekilde bana sürekli deli diyorlar. hiç arkadaşım yok

yaşıtlarım milli olmaya başlarken ben kahroluyorum

kızlar yanından kovuyor beni. beni görmek istemiyorlar.

hemcinslerim beni top oynarken bile aralarına almıyor.

derslerim aşırı kötü. hergün babamdan dayak yiyorum. annem de çalışıyor beni koruyamıyor. babam işsizdi o zamanlar.

okul bitti yazın hergün evde televizyon izliyorum babama hizmetçilik yapıyorum resmen.amk ayısı ya

kendisini sevmem ama benimle en çok zaman geçiren kişiydi kendisi.

yazın ortasındayım. hava çok sıcak içimde bi sıkıntı var liseye geçiyorum ya amk ergenliğin verdi isyanla içime iyice kapandım artık babamla bile konuşmuyorum döverken bağırmıyorum bile.

iğrenç çocukluğumun da verdiği acıyla intihar etmeye karar verdim.o zamanlar yemekten tiksinir zorla yerdim ama en çok patates kızartmasını severdim kızartmasını da bilirdim yani.

ama yedikçe kendimi kötü hissederdim sivilce oluyor kendimden iyice soğuyorum.

gittim marketten cebimdeki 30 liranın hepsine patates aldım.

eve geldim bi pişiriyorum amk evde kimse yok babam kahveye gitmiş.

12 tabak patates kızartmasını deli gibi yedim. şansıma evde ketçap ta vardı ama tüm tabaklara yetmedi.son yemeğim olduğu için gibime bile takmadım üstünede babamdan çaldığım kaçak sigarayı içtim.(40 yılda bi içerdim)

karnım çok kötü acıyordu ama bi su içtim aşırı mayıştım öyle böyle değil bide hava sıcak amk bir yatmışım uyandığımda dünyanın en mutlu insanıydım. intihardan vazgeçtim ve sürekli yemek yemeye başladım sürekli yemek yiyordum babamdan para çalıp bakkaldan 2 ekmek alıp hepsini yiyordum .

artık diğer yemekleri de sevmeye başlamıştım.

50 küsür kilodan 97 kiloya çıktım şuan

gıdım var

zütüm kocaman

boynum o kadar sıkışıyor ki

nefes bile alamıyorum.

ben mutluluğu yemekte buldum

beni intihardan vazgeçirdi

eskisinden bir farkım var mı ? eskisinden daha kötüyüm

ama mutluyum