internetcafecilik hikayem

2-3 entiri okudum
kesin internette çalışmış bi eleman bu bin

silahı dogrultan çocuk askerlik arkadaşımın oğluydu babası beni nasıl catur cutur gibtigini anlatmıstı oğluna. benim başım kel mi diyordu. herkesin ortasında domaldım ve işi bitirdi elinde silahı da zütüme soktu gitti..

evet dewam

reserved

dewam etsene dıbına koduğum

adam gelmedi daha panpa bekliyoruz

bu harif silahına güvenen bi huur evladından baska bisey deildi.. silahı tavana sıktı düşen toz taş vb. şeyleri siliyoken aldım yine silahlı adamın elinden adamın keline iyi bi tokat attıktan sonra "bu tavanın parasını sen ödücen"dedim adam "tamam abi" deyip kıcına bakmadan cıktı sonra bi kaç sıvacı falan geldip yaptı tavanı. silahta bende kaldı tabi. sahile fırlttım silahı.. sonra anladımki bu binin botunun çalışmama sebebi eski versinyon bot attıgım için bu bine sro yine bi acıgını bulup düzeltiyo ve bot kullanılmaz hale geliyo.. artık sro isinide bırakıcaktım. bot üretemiyordum benim bilgisayar bilgim bukadar üniverste okumuş binlerden pek farkım yoktu ama adamlar ne yapıp edip oyunun acıgını buluyorlardı neyse sro olayı burda biter...

@25 amlı beyler

chapter bilmem ne: aşk
internet cafeye gelip giden bi kız vardı. adı gizem kızın. kızla ful kesişiyoruz. muhabbetimiz var biraz 4 gün gelmeyince "nerdeydin gizem yaa özlettin falan" diyordum ama böyle olmucaktı.. kıza açılmma duygularımı anlatmam lazım. kız üniverste okuyo 21. yaşında falan ben 25 yaşlarındayım ozamanlar. neyse kıza açıldım böyle böyle senden hoşlanıyom. ama kız ilk resti cekti olmaz falan dedi ben gene acıldımgene rest ama pesini bırakmadım tabi. en sonunda çıkmaya ikna ettim. ozamanlar arabam yok babamın arabasını aldım kendi arabam ayağına. geziyoruz alsancakta.. işte o gün ondan hoslandıgımı söyledim ve ogün oda benden hoslandıgını söledi neyse. tabi benimi gibilerin başı beladan hiç çıkmaz ya alın yazım böyle heralde.bu kıza sataşan bikaç zengin bini varmış. bildiğiniz hep uraşıyolar ama okuldan deil. okul önünde karı kız tavlamak için bekliyen lavuklar varya onlardan. gene bigün onun okulun önünden geciyom bi baktım..

benim kızı kıstırmıslar. ben olmasam tecavüz bile ederler. neyse bende olaya hemen süpermen gibi girdim. sanki bana vurulan demir eğriliyo bedenine vurulunca vuran kisinin eli acıyo falan. girdim olaya tabi süpermen sanıyorum kendimi ama aslında kılark kentim napıyonuz "lan adammısınız kızamı geciyo gücünüz" die cıkıstım. busefer 3 kisiler lavuklar. biri geldi "sana ne lansanamı sorcaz yannanım" gibi bişey söledi. bendeniz cengaver direk atıldımbini iktirdim bin düşçek gibi oldu düşmedi sonra hepsi bana yükleniyo ben yıkılmıyorum hepsine karşılık veriyom. en sonunda bi bin benii süpermen sandı heralde vurdu kafama nerden bulduysa sopayı. ben baya aksakladım ama o elinde sopa olan çocuk öldü. aynen o videodaki pale gibi ananı gibtim çocuk ! dedim ve gibtimde. sinirlerim gerildi bi yanda hatun yar tekmeyi savurdum kasığına direk yerde zaten 46 numara ayakkabı giyiyorum zaten adamın malafatı okadar deil. yerdeyken tekmeleri savurdum sırtına böbreğine kıçına bacaklarına 2 dk gecti adamlar ayırmaya calışıyo "tamam abi bırak valla bişey yapmıcaz.. bırak adamı öldürcen" gibi şeyler sinirlerim yatıştı sonra birinin yakasına yapıştım "bu kıza bikere daha bulaşın busefer öldürürüm dedim" tamam abi dediler arkadasını ayıltmaya calıştılar. giderken hala bakıyodum cocuk hala ayılamamıstı.

good the go

olm sopayla dövdüğünüz kürtler noldu lan bir daha gelmediler mi?

devam devam

anlatsana huur cocuğu

chapter son !
arkadaşlar bu chapterı uzatıcam bi kac chapterın toplamı.. arkadaşlar artık ozamanlar izmirde adımın çıktığı andır. nerdeyse bi çok kişi beni görünce selam verir. tabi kolay deil kürtlerle başa çıkıp silahlı adamların üstüne yürüyüp sapıkları dövmek. ama çok yorulmuştum artık. başım beladan çıkmıyor bedenime ve kendime çok güveniyorum ama nereye kadar. artık o tefeci bini bile korkuyordu benden. ben daha bilmeden çok olaylar gelişiyordu. bi kaçtane kendini çete sanan bi kaç huur evladı bana takmış. nedeni yok.. bunlarda kürtler gibi dükkanı kesiyor. manitayı kesiyor. sonunda ben gene kartuş almaya giderken (artık yönümü deiştirmiştim) ıssız ama kürtlerin bulunmadığı bi mahalledeyim kartuşu aldım geri gidiyorum karşımda o bin kuruları var ama bunlar benim yaşlarımda 10 kisi yarısı benim kadar.. busefer içine doğru sıçmak nedir anladım işte... tmm ben dayak yiyecem belli ama ölme ihtimali var. kacmıyorumda üstüme geliyorlar. adımları hızlılaşıyo. birisi üstüme atıldığı gibi uçan tekme. (bu huurda süpermen heralde)neyse ondan kurtuldum. dierleri sopalarla geliyo. wuruyolar yıkılmıyom wuruyolar yıkılmıyom. ama gücüm kalmadı artık karşılık verecek. artık yerlerdeyim üstüme sopayla wuruyolar. kan revan içindeyim. bitane tekme bıçak yarama geliyor. acı içindeyim ölücem derken. sanki allah gönderdi. sanki bi melek eli gibi asker arkadaşım ahmet ve 3-4 arkadaşı bi kaçtanesini bende tanıyorum. geliş o geliş geldikleri gibi çocukları dövmekten benden kötü hale çevirdiler. ambulansı çağırdı ahmetin arkadaşlarından biri. ben komadayım gerçektende. sadece etrafımı izliyom konuşakacak gücüm dahi kalmadı.. ve sonrası malum ne veriyolarsa bu ambulans kısmısını hatırlamıyom narkozmu veriyolar napıyolar sonrasını hatırlamıyorum...

hangi film bu?

hastanedeyim. baya büyük yaralarım var hastaneden 1 ay çıkmadım.. internet cafedeki işlere babam baktı.ben iyileşmeyi 4 gözle istiyordum. ama bu olay bana büyük bi ders verdi. artık kavga istemiyordum kavga defteri kapanmıştı artık. bi kaç seven dışında bi karı yoktu bana. sevgilim 1 ay boyunca hergün geldi. oda yanlız bırakmadı. ama insanların nekadar deişebilceini söyliyicem. hastanede bi ay evdede 1 ay istirat. artık sevgilim sıkılmıstı. çık dışarı falan diyip zorluyordu. bütün gün evde kös kös oturmu falan. en sonunda benden ayrıldıgını duydum. nekadar çökebilirsinizki o durumda daha fazla. yaralarımdan daha çok acıtmıştı para karşılıgında bile satılmamak. neyse daha fazla kurcalamıcam sevgili olayını. eve hergün ziyaret için yalakalardan gelenler oluyordu. çünkü herkez korkmaya başlamıştı benden neler yapabilceimi herkez biliyordu. artık düşmanım yoktu. düşmanım dediğim kişiler artık selam vermeden geçmiyordu. hepsinin zütü 3,5 tu. arkadaşlar hikayeden ne çıkartıcaksınız biliyormusunuz: hiç bi zaman internet cafeciliğe soyunmayın. daha soyunamadan kıyafet üstü giberler..bu olaylardan sonra 2009.da internet cafeyi devrettim. hiç istemediğim çakkalcılık işine başladım. para yok ama kafam dingin. çok daha iyiydim böyle artık hayatım düzende. yeni bi kız arkadasım oldu görücü usulü annemlerin tanıstırdıgı. evlenmeyi düşünüyoruz. neyse burda satırlarımı sonluyorum ve internet cafeciliği kimseye tavsiye etmiyorum takmu var aq ok kib by size

@297 senin ferre filmini cektik para etmedi roman yazıyoruz

akşam okucam panpa haber verdiğin için teşekkür ederim

amk iyi bişey anlatcaksak sandık adam film yazdı sanki