Hatırladığım kadarıyla bundan yaklaşık 5 sene önce kadardı ve ben o yaz tatilinde sanayi de bir kalıpcıda harçlığımı çıkarmak için çalışmaktaydım. işletmede yaklaşık 15 kişi vardı ve ben çıraklık görevi görüyorum o zamanlar. Sürekli malzeme lazım olurdu ve ben ramiden hergün yaklaşık 5 kez demirkapıya gider gelirdim.Bir gün usta elime liste tutuşturdu, şunları al gel koçum demişti, tabi ki usta dedim aldım not kağıdını demirkapı yolunu tuttum yine giderken bi sigara yaktım her zaman ki gibi ritüeli yerine getirmekteydim. Sağı solu keserek giderken birden önümde azından beyaz köpükler ve kanlar gelen yerde ki o adamı gördüm elindeki simit dolu tepsiyi yere düşürmüş ve simitler etrafa saçılmıştı.Önce dondum kaldım araba çarpmış zannettim adama çünkü adam yolun ordasındaydı ve önünde bir araba duruyordu. Arabadaki adama seslendim abi sizmi çarptınız demeye kalmadan adam gaza bastı devam etti, okkkalı bir dıbına kodumun çocuğu çektikten sonra simitçinin yanına geldim ve sarsmaya başladım adamı yoldan geçenler görmezden geliyorlardı kimse ilgilenmiyordu sadece bakıp geçiyorlardı. Yardım edermisiniz diye sesleniyordum ama kimse ilgilenmiyordu. Yoldan geçen bir minibüsçü soğan koklatın soğan diyip gazlamıştı dıbına kodumun sanayide soğanı nerden bulacağız diyememiştim o an .Kimsenin yardım etmemesi beni çok üzmüştü demek ki benim başıma böyle birşey gelse kimse yardım etmeyecekti. Ben adamı sarsarken tokatlarken azından kanlar köpükler gelmeye devam ediyordu, aradan 2 dakika geçti ve adam gözlerini açtı yavaşca kitlendi kaldı sonra bi hamleyle doğruldu ve simitlerim dedi. Dedim abi iyi misin simitlerin burda problem yok adam kalktı bi hışımla simitlerini topladı tepsiye yerleştirdi ve uzaklaştı oradan... Sonradan anladım ki adama araba çarpmamıştı adam epilepsi(sara) hastasıymış. Allah kimseye vermesin bu hastalığı ne kadar kötü bir hastalık olduğunu o zaman anlamıştım ve insanlığın öldüğünüde o gün anlamıştım...