insanlığın sonuna tanıklık ettim

burada kaldım

mahir abinin öz kızı tarafından canlı canlı yenmesini izlemeye devam ediyorduk ki karşı daireden bir el silah sesi geldi. korkudan ve heyecandan ne yapacağını şaşırmış olan biz yapabileceğimiz en mantıklı şeyi yapmaya karar verdik;kaçtık ordan. merdivenleri üçer beşer indik ve bir dakikadan az bi süre sonra zemin kata ulaştık. hava henüz aydınlanmamıştı fakat apartman kapısının camından, kaçışan insanları görmek mümkündü. hemen çıkıp kalabalığa karışmayı planlıyorduk.tam kolumu kapı kilidine uzattığım anda, bakkal hüseyin abi tanınmaz haldeki yüzü ve kançanağı gözleriyle önümüzde belirdi. kendisini boynundan hiç çıkarmadığı kolyesinden tanımıştık. camın ardından bize öylece bakıyordu.bir-iki saniye bakıştıktan sonra kaçışan insanların, hüseyin abiye aldırmadığını farkettim. ayakta duran ve hareket eden bir cesedin yanından öylece yürüyüp gidiyor gibi görünüyorlardı.

tam kapıdan çıkıyordum,ata bana "dur!" diye fısıldadı. noldu diye soramadan apartmanın içinden gelen adım seslerini ve bu seslerle senkronik giden hırıltıları duydum.ata açık olan kapının eşiğinden kafasını çıkartıp ortalığı kontrol etti.bir süre bakındıktan sonra dışarı çıktı.tam yüzünü bana döndü, hadi gidelim diyecekti ki;yan dairenin kapısı açıldı ve biri kendini kapının dışına attı. yere düşme sesini duyar duymaz ata'nın yanına gittim.bir de baktım ki komşumuz mahir abi yerde yatıyor.bir bacağı kopmuş,yok yerinde. adamın heryeri kan olmuş. zavallı bize acılı gözlerle bakıp;"yardım edin"diyebildi sadece.biz korkumuzdan olduğumuz yere çakılmıştık.o bize bakıyor,biz de ona bakıyorduk. daha ne olduğunu anlayamadan mahir abinin kızı babasının üzerine atlayıverdi. adamın neresine denk gelirse parçalar koparmaya başladı etinden. mahir abinin bağırışlarını işitirken biz halen orada dikiliyorduk, kalakalmıştık.o an gözlerimden yaşlar aktığını hatırlıyorum.

gördüklerim beni kendimden geçirmiş olmalıydı ki gözlerimi pencereden ayıramıyordum.tam o anda ata'nın dürtmesiyle kendime geldim."malmısın oğlm gitmemiz lazım"diye bağırdı bana. hakikaten mala dönmüştüm dışarıdaki kargaşayı görünce. hayatımda ilk kez ölüm korkusu yaşadım. sahip olmadığım şeyleri kaybetmekten korktum. birsürü düşünce beynimin yörüngesinde hızla dönmekteydi ki bitanesi atmosferime girdi;gitmemiz gerekiyordu."gitmemiz lazım lan!"diye bağırdım. kapının önünde bekleyen ata;"ben bi saattir sana ne söylüyorum mal!,hadi"dedi.o konuşurken ben çoktan giyinmeye başlamıştım. saniyeler içinde kıyafetlerimi giydim. çantamı sırtladım ve evin kapısına koştum.

seri ol panpa takipteyiz konuya sağlam giriş yaptın harbi

reserved hızlı yaz be panpa

reserved

hahah güzel reis güzel

--spoiler--

--spoiler--

reserved

hadi yaz bakiyim

up beyler up up

yemez o teyzesi

up up up

Reserved

up up up

adam manyak ama reserved

reserved

evet panpalarım. hikayeme tüm hızıyla devam ediyorum...

Reserve