insanlık için kökten değişimin manevi yönü

@126 bekliyorum panpa gün aşırı başlığı yokluyorum.

@124 vakit bulursam yazıcam panpa. nadiren bakabiliyorum sözlüğe biraz yoğunum bu aralar.

bu arada seri şukuladım.

panpa büyü müyü gibtir et. şu cansız, bitki, hayvan, insan bölümü hakkında yaz biraz daha.

--spoiler--

--spoiler--

mantık hatalarını ve saçmalıkları söyleyecemde korkuyorum amk

kabala felan. çok pis büyü yapıyor bunlar

Kral çobanın bu akıcı konuşması karşısında büyülendi. “Yani” diyerek söze başladı kral: “ Kral olmamın mutlu olmamla pek ilgisi yokmuş o zaman. Ben ne kadar alabilirim ne kazanabilirim diye bakıyordum; hatta komşu ülkeye saldırıp oranın da kralı olunca mutlu olacağımı düşünüyordum hatta dünyanın kralı olmanın çok büyük mutluluk olduğunu sanırdım, öyle düşünürdüm ama değilmiş demek ki…” Çobana döndü ve : “ Senin anlattığın bu mütevazi şeyler doğru” dedi. Kral, çobandan etkilenmişti.

Konuşmalar bitince çoban, kralın huzurundan ayrıldı. Kral çobana mutluluk bilgisini kendisine verdiği için bir at hediye etti. Çoban bu hediyeyi alarak ülkesine döndü. Kral da çobanla tanıştığı günü tüm ülkede mutluluk günü ilan etti. Herkes o gün, Kral’ı mutlu eden bilgiyi yabancılarla paylaşacaktı.”

Kral dedi: “Peki ben ihsan edici oldum diyelim; mutlu olabilecek miyim?” Çoban: “Sen ihsan etmek istedikçe mutluluğun kapısı sana açılacak fakat tamamen açmak için iki eksiğin var: Biri grup, diğeri de insan sevgisi.” Yanıtını verdi.

Kral: “ihsan etmek, grup, insan sevgisi. Bu üçünün toplamı mı, beni mutlu yapacak yani?” dedi. Çoban: “Yaratan’ı unuttun” diyerek gülümsedi. Kral: “Yaratan, ihsan etmek, Grup, insan sevgisi… Bu dördü mü beni mutlu yapacak yani?” diyerek biraz küçümser bir tavır takındı. Çoban bunun üzerine şöyle konuştu: “insan Yaratan için dünyadadır ama bunu bilmez kendi için yaşar. Fakat o kendisi tayin ediyor sansa da, aslında her şeyi tayin eden Yaratandır. Yaratan kendisini, sadece O’na ulaşmayı amaç edinmiş insanlar içinde ortaya çıkarır. Kişi mutlu olmak istiyorsa eğer; mutluluğun kaynağı olan Yaratan’la bütünleşmeyi amaç edinmiş bir çevrenin içinde yer almalı, aynı Yaratan gibi ihsan edici olmayı, O’na benzemeyi istemeli. insan bu konuda samimi ise Yaratan ona yardım eder ve kişi aradığı mutluluğu sonunda bulur. O kişi bu dünyada kral olmuş ya da muhafız fark etmez…”

Kral, çobanın hazır cevaplığı karsısında şaşırıp kalmış.“Peki, ne dersin bilge çoban? Ne yapmalıyım ki, mutluluğun kapısı bana açılsın?” diye sormuş. Çoban: “Sen bir kralsın, güçlü birisin ama sonuçta insansın. insan olduğunu bildiğinde; Yaratan’ı bilmek için ilk adımı atarsın. insan ne yapar bu dünyada, Yaratan’ı arar. Her zevk geçicidir ama her zevkin kaynağının Tanrı olduğunu bilirsen her zevk kalıcıdır, görünendeki şey sadece yanılgıdır, eğer içtekini yani Yaratan’ı görmeye başlarsan yanılgıdan kurtulursun. Sen verici ol ki alasın, almadan nasıl veresin?” diye yanıtlamış çoban.

Çoban devam etmiş: “insan görünüşte değil, gerçekten insan olduğunu idrak etmek istiyorsa; Yaratan’ın kendisi de dahil her şeyi yaratan üst bir güç olduğunu anlamalı. Ardından onun ihsan eden yani lütfeden olduğunu anlamalı ve tüm hayat serüveninin kendisinin bu seviyeye gelmek ihsan edici olabilmek olduğunu anlamalı…”

Genç çoban: “Ben kimsenin işine karışmıyorum” cevabını vermiş. ”Eğer sürekli kendinizi düşünürseniz, başkalarını düşünmezseniz mutlu olamazsınız” demiş. Kral genç çobanın bu konuşması karsısında da şaşırmış demiş ki: “Ne yapacağım yani, sarayımdaki mülkleri, tüm malımı halka mı bağışlayacağım?” “Hayır” demiş çoban, “Mal varlığınızın yüzde onunu halka dağıtsanız, bunu Yaratan için yapsanız yeter.”

Kral bakışlarını çobana doğru dikmiş. “Tanrı için mi? Ben Tanrı için neden vereyim, o zaten zengin değil mi?” demiş. Çoban da: “Zengin kişi, kendini tanıya bilen olursa zenginliğin tadını çıkarabilir” demiş. “Eğer bir kişi zengin olsun ama çölde tek başına yaşasın, yanında kimse olmasın, o kişi zenginliğinden haz alabilir mi?” demiş; “Ya da siz kral olun ama yanınızda kral olduğunuzu söyleyecek kimse olmasa, kral olmaktan haz alır mısınız?” demiş.

Çoban devam etmiş: “Ben az önce sizden korktuğum için çekingendim ve hiç konuşamadım” demiş. Kral, çobanının konuşmasının devdıbını merak ederek “Eee…” demiş; “Korkan kişi rahat olamaz” demiş genç çoban. “Mutluluğun olduğu yerde ise rahatlık vardır” diye devam etmiş, “Siz eğer mutlu değilseniz, rahat biri de değilsiniz” demiş. Kral gencin bu tespiti karşısında şaşırıp kalmış, çünkü kral gerçekten sıkıntıdan ve gerginlikten yakasını bir türlü kurtaramıyormuş.

Çoban: “Güzel bir ülkeyi yönetiyorsunuz ama halkınız sefil durumda; onların halini, adınıza düzenlediğiniz eğlenceler dışında hiç sordunuz mu?” demiş. Kral “Ben halkımı düşünürüm” deyivermiş, ardında da: ”Benim işime karışmak sana düşmez.” demiş.

Konuşmayı dinleyen çoban, kralın bu halinden etkilenmiş onu belki mutlu edeceğini düşünerek yanına yaklaşmak istemiş. Fakat kralın adamları yabancı olduğu için çobanı, kralın yanına sokmamışlar. Çoban bu duruma üzülmüş, bir çare aramış, aklına arkadaşı gelmiş. Ülkede yaşayan arkadaşına, kendisinin mutluluğun sırrını bildiğini, bunu krala iletmesini söylemiş. Çobanın arkadaşı, kralın yanına kolayca ulaşıp mesajı krala iletmiş. Mutlu olacağı konusunda gün geçtikçe ümidini yitiren kral, bir çare olur düşüncesiyle çobanı huzuruna çağırtmış.

Çoban kralın huzuruna çıktığında biraz çekingen durmuş. Kral, ona bildiklerini söylemesini istemiş. Çoban pek bir şey diyemeden öylece çekingen duruyormuş, kral da sitem ederek “Susmak için mi çağırttın kendini buraya “ demiş ve onu zütürmeleri için muhafızlara seslenmiş; bu sırada, çoban “Dur” demiş. ”Sadece bir şeyi göstermek için böyle çekingen ve suskun kaldım” yanıtını vermiş. Kral, onda bir bilgelik sezerek çağırdığı muhafızlara durmalarını emretmiş.

“Uzun yıllar önce dünyanın doğu kıyılarının birinde bir kral yaşarmış. Bu kral hiçbir şeyle mutlu olamaz, bunun çaresini arar dururmuş. Bu yüzden dünyada ne kadar bilge kişi varsa, hepsini sarayına davet etmiş ama hiçbir bilge de ona mutluluğun anahtarını verememiş.

Bir gün kralın adına ülkede bir eğlence düzenlenmiş, buna herkes davet edilmiş. O günlerde uzak diyarların birinden bir çoban, arkadaşını görmek için kralın ülkesine gelmiş, düzenlenen bu eğlenceye katılmış.

Kral, herkesin eğlenmek için toplandığı meydanda, söz almak için kürsüye çıkmış. Gülümsemeyen bir yüzle halkına şöyle seslenmiş: “Bu eğlence ben mutlu olabilirim umuduyla düzenlendi ama daha o başlamadan içimi büyük bir sıkıntı kapladı. Üzülüyorum halkım, sizleri bile gülerken görüyorum ama mutsuzluktan ben tebessüm dahi edemiyorum. Çarem yok… Siz eğlenir gülerken; belki sizin mutluluğunuz bana da geçer ve düzelirim…”Kral kürsüden inmiş. Adamlarıyla beraber karanlıkta kalan bir köşeye sinip eğlenen halkı izlemeye koyulmuş.

panpalar anlattıklarımın hepsi olmasa da bir kısmını özet geçecek hikaye paylaşacağım. kabala'ya göre gerçek erdemleri bir hikayede toplamışlar. inci seviyesinde bir am-züt hikayesi olmadığı için size çekici gelmeyebilir, klişe bulabilirsiniz panpalarım. bu zihinsel tuzağa düşüp kendinizi maneviyattan uzaklaştırmanızı istemem. bunun için şunun farkaında olmanız lazım, bu hikayede her şey bir semboldür. kral da, çoban da bir şeyi simgelemektedir. bunun için hikayeyi düzgün okumalısınız. part part paylaşıyorum takipte kalın.

şeytanın öğretilerini insanların beynine şirin göstererek yerleştirmeye utanmıyor musun lan? yahudi uşağı seni gidi terk et lan burayı

reserved

31 baslıgını okudugumda 10 gün etkisinde kalmıstım bunuda okursam cıkamam işin içinde okumıcam hadi eyw

bu bana pek inandırıcı gelmedi moruk diğer başlık daha bilimsel daha akla yatkın

@107 teşekkür ederim panpam iş güçten vakit buldukça yazıyorum bir şeyler.

Güzel panpa devam et. Ateistim ama her konu hakkında bilgi sahibi olmaya çalışıyorum kabalayı çok duydum fakat hakkında bilgi sahibi değildim temelini anladığımı düşünüyorum, detayları şekillendiriyorsun şu an