Evet başlıyorum
Beynimdeki sesler düşüceler durmuyor. Sokakta yuruyorum bakıyorum ınsanlara gözlerınden yüzlerınden ne yaşadıklarını anlıyorum sahte olduklarını sahte gülmeler aglamalar sözler yalanlar ne bileyim sokak islak , insanlar yorgun hepsının dertlerı var sorunları var ve ben ne sorunları oldugun onlara bakarak anlayabılıyorum. Mesela kurstayım hocayı dinlemıyorum onu hissediyorum yorgunlugunu mesela bakıyorum izliyorum içimde kendımle bi savaş içindeyım ders dinlemem gerekırken ınsanların hayatlarını okuyor gıbıyım Köşede bi kız var hakkında çok şey söylen miş bu durumlardan mutsuz yanınakını hala sevıyor yanıdndakını aklında tek sey eve gıdıp oyun oynamak ama neyse Sabah kütüphaneydeydım Sayfa çevirmelerınde kapı kapanırken çıkan sesten etrafımda bırını agladıgını hıssedıyordum mesela test kıtabını ustune dusen göz yaşı damlasına kadar duvarda duran saatın tık tık sesınden 8 sıra onemdekı ınsanın burun çekme sesını 5 sıra onemdekı kızların arasındakı geçen o sessız konusmanın ne oldugun bıle duyuyorum kafamda koca bi gurultu olusturuyor hepsı beyler neyım oldugun bılmıyorum şizofren ya da deli birinin böyle olucagını sanmıyorum. Neyim var?