insanlarla iletişim kuramıyorum

Antisosyal bir insanım ama böyle olmak istemiyorum ama mecburum?
Futboldan nefret ederim, iddaa hiç oynamadım, birkaç erkeğin toplanıp kız konuştuğu ortamdan tiksinirim. Küfür edemem, lan kelimesi ağzımdan çıkmamıştır. insanlara kanka, kardeş, hacı, hoca gibi lakaplarla hitap edemem, ali, osman, ayşe derim direk. Kahkaha atamam, espri yapamam. Hayatı dalgaya alamam.
Katı disiplinliyim, okul zamanı haftada 3 gün spor salonuna giderim, çıkışta eve gidip yemek yemem gerekir. Okulda yemekhanede, kantinde yemek yiyemem, hem iğrenç gelir hem de paraya acırım. Evden kendim yapar zütürürüm. içki, sigara içmem, içilen ortamda duramam.
Hep ciddi konular konuşmak isterim, espri ve ortam için kasanlardan nefret ederim.
Kızlar hep yapmacık gelir, açıkçası birçoğunun cahil olduğunu düşünüyorum. Rastladıklarımın çoğu boş konuşmuştur hep şimdiye kadar.
insanların sürekli gülme modunda olmalarına dayanamıyorum.Bir şey dersin, komik değildir ama millet komik birşey bekler mal gibi kalırsın.
Bu sene hazırlık okudum 1 sene boyunca okula geldim ön sıraya oturdum dersi dinledim çıktım.
Kötü bir üniversitede sayılırım bu yüzden rahat bir şekilde not olarak 1. oldum.
Dinci falan değilim, hatta baya uzağımdır, bakımlıyım, pislikten nefret ederim, duşu, parfümü, deoyu, diş fırçalamayı, traşı hiç aksatmam.

Ama o okula gidince bir şey oluyor hiç kimseyle konuşmak istemiyorum, yapmacık ortamdan midem bulanıyor, tiksintiyle bakıyorum herkese.
4 senemin daha böyle geçmesini istemiyorum.
Diğerleri gibi olmayı seçersem, disiplinimden tamamen ödün vermem gerekecek, yemek ve spor olayı çok önemli belirli saatlerde evde olmalıyım her zaman.
Ayrıca para harcamayı sevmem, israf olarak görürüm. Dışarıda 1 liraya içilen çayın evde ellide birine mal edileceğini düşünürüm hep.
Birkaç insanın toplandığında konuştuğu şeylere hiç ilgi duymam dediğim gibi, onlar futbol, televizyon, siyaset, yemek, kız-erkek ilişkileri hakkında konuşurken hep susarım çünkü gerçekten fikrim yok ve olmasını da istemiyorum açıkçası.
Üniden 1 kişi bile telefonda kayıtlı değil lisedekileri çoktan unuttum, 3 aydır sadece ailemi görüyorum ve iletişim kuruyorum.
Kötü bir ünide olduğum için farkı normalden çok çalışarak kapatma peşindeyim diğerlerinin ise ders umrunda değil.

işte böyle dışardan göründüğü şekliyle, "mal, odun,konuşma özürlü" biriyim.
Normal bir insan olmak için nefret ettiğim şeylere katlanmak, düşüncelerimden vazgeçmek zorunda mıyım?
Bu toplumda bu şekilde kabul görmek imkansız mı?
Yakın akrabalarım bile artık üniye geldine bağlayıp uzaylı muamelesi yapıyor bundan da rahatsız olmaya başladım.
Lütfen gidip bir noktayı baz alıp kızları aptal görürsen bir cacık olmazsın gibi yorumlar yapmayın hepimiz az çok gerçeği biliyoruz bu genelleme değil ayrıca sadece benim karşılaştıklarım.