insanlardan iğreniyorum

binlerce insan karşılıklı olarak birbirine karşı bir şeyler hissediyor, gözlüyor ve bir ilk adım bekliyor. ilk adımı atabilen ise çok az. çünkü çoğu kişi bencil duygularının esiri olmuş, anlamak değil anlaşılmak istiyor. ben değil o benim peşimden koşsun, bana ilgi göstersin ve alt benliğimi tatmin etsin diyor. şimdi ben bunu niye yazdım ben de bilmiyorum. insan mantığı çok iğrenç. insan başlı başına iğrenç bir şey. ben de iğrencim. hiç kimse bana yapılan en ufak iyiliğin bile karşılıksız yapıldığını kanıtlayamaz. inanan insan sevap için, inanmayan insan iyi çocuk olma eğilimi yüzünden ve toplumun kendisini kabul etmesi için iyilik yapıyor. hakeza sevgi de öyle. anneyi, babayı, kardeşi ya da sevgiliyi sevmek saf çıkarcılığın ve vicdan adı verilen elektriksel bir sinyalden ya da hormondan kaynaklanan minnet duygusunun tezahürüdür. en samimi ve içten duygu korku ve nefrettir. tabii korku zamanla nefrete dönüşür. dolayısıyla en samimi duygu korkudur diyebiliriz. bireyin en temel dürtüsü hayatta kalma ve türünü devam ettirebilme dürtüsüdür ki korku duygusu da bu dürtünün tehdit edilmesinden ortaya çıkar.

tebrikler

o kadar şeyi nasıl yazdın dıbına koyim kim okuyacak ya.

mantık sıçmışım vay dıbına koyim şuna bak

--spoiler--

--spoiler--

ejderha olmak bunu gerektirir.