Bu güne kadar baktığımız açılar bizi bir yere çıkartmadıysa, belki bambaşka, belki en boş şeylere bakmamız lazımdır.. Son günlerde bunları düşünür oldum, belki bambaşka, aklıma gelmeyen bi yerde bu sorunun cevabı. Ama yola çıkarken, yanına bi kaç malzeme alırsın, lazım olursa diye. Lazım olabilecek belki bi kaç malzeme vardır.. Neden tanrının olup olmadığı hakkında bu kadar tartışıyoruz, ve yıllardır herkesin bunu tartışmasına ragmen neden somut bir örneğimiz hala yok? Onu bulmak bize ne kazandıracak, bilmediğimiz bir kapı acacagını mı düşünüyoruz ? Tanrının olup olmadıgını bilmeden ne değiştireceğini elbet bilemeyiz, lakin, daha çevremizdeki herşeyi bile tamamen bilmiyorken, kendimiz haricinde çoğu şeyden emin değilken, bunu nasıl bulabiliriz? şu an yanmamış bir kibritle koca bir mağarada tanrıyı arıyoruz belkide ? Belkide kibriti ateşleyecek birşeylere ihtiyacımız vardır. Önemli önemsiz sorular sorarak, hakkında tartışarak, bilgiler vererek belki bi yerlere varırız.. Ama başka bir yerdede vardı, sokrates idama zütürülürken çocuğun elindeki sazı istiyordu ve çocuk diyordu ki, ama siz çalmayı bilmezsiniz ki, ne yapacaksınız bunu? idama gidiyorsunuz. Sokrates'te şu cümleleri kurmuş: Mühim olan çalmak değil, öğrenmek.. Ebediyete nasıl uğurlanacağımız önemlidir belki. Elimizden geleni yapmak. Kazanmak birileri içinde kaybetmektir.. Peki kazandığım şeyi gerçekten kazandığını nerden biliyorsun ? ya kaybedensen.. Hergün birçok şey okuyorsunuz, doğruluklarına bayılıp, ölüp bitiyorsunuz.. Bu ölüp bittiğimiz şeyleri kaçımız gerçek hayatımıza uyarlayıp onu tamamen benimsiyor? Konuyla biraz alakası olan bir fıkra anlatacağım, anldıbını zaten kavrarsınız.. Köyde bir derviş varmış ve tüm köylüler evlatları küçükken dervişe gider ' dervişim, bizim evlat büyüyünce ne olursa hayırlı olur, bize yardım eyle ' Derviş gelen herkese ne dediyse yaparlarmış ve hepsi zengin olurlarmış. Birgün bir adam oğlunu dervişe zütürmüş ve sormuş ' ey derviş bizim oğlan büyüyünce ne olsa hayırlısı olur ? ' Derviş düşünmüş ve; senin oğlan gezgin olacak bey demiş. Adam sinirlenmiş; 'herkesin evladı demir dövücü oluyor, bizim oğlanın neyi ekgibtir ? ' derviş birşey dememiş. Adamın oğlu büyümüş, demir dövücüsü olmuş ve kısa sürede iyi paralar kazanmaya başlamış.. Birgün dervişe rastlamış, derviş sormuş: ' ne oldu bey oğlan zengin oldu mu ? ' adam karşılık vermiş : oldu, oldu ey derviş, demirci ustası bile oldu. Derviş durmuş ve adama demiş ki: Zengin olmak onun alnının yazısıydı, sen demir dövdürerek onu yorarak zengin yaptın, vaktini çaldın, gezgin olsaydı, hem gezgin hemde zengin olacaktı.