15 yaşımda acı çekme ( maşosizm ) ve acı vermekten zevk alma ( sadizm ) gibi tuhaf eğilimlerin olduğunun farkına vardım

ilk olarak çaktırmadan kasıklarıma ufak kesiler atarak başladı her şey ...

daha sonra diş etlerimi cam kırıkları ile usulca parçalamakla devam etti

gereksiz sebeplerden kavga çıkarmak işin boyutunu değiştirdi... normal yumruklaşma ile başlayan kavgalar, elime geçirdiğim nesneleri tamamen kalıcı hasar vermek üzere kullanmamla işkenceye dönüşüyordu karşı taraf için...

bir keresinde üstüne çöktüğüm bir ergenin ağzının iki yanını çakı ile yarmıştım... chelsea gülüşü ya da joker gülüşü dediğiniz şey ... yalvarmasına aldırış etmemiştim

uyuyan bir arkadaşımın ayağına abartmadan yanıcı madde döküp çakmağı çakmıştım ... o telaş ile zıplarken ve alevler dizinin yukarısına hızla yol alırken sigaramı içmekle meşguldüm ... banyoya yetiştirip suya tutttuktan sonra üzgünmüş taklidi yapacak kadar adiydim, çocuk 1 hafta ayakkabı dahi giyememişti içten içe gülüyordum haline...

aynı çocuğun üstüne kaza süsü vererek kaynar çaydanlığı devirdim... amacım suratıydı, iyi ki olmadı

yine bir arkadaşa yanlışlıkla olmuş gibisine kebap şişi soktum ... çok derine girmedi ama pazu kısmını 1 cm kadar delmişti

sonra ?

bunlar beni kesmedi ve başladığım noktaya döndüm

kendime zarar vermeye yani ...

penisime ucuna ip bağlı teller sokuyordum... en zor gelen buydu ama en çok farklı duygular yaşatan yine buydu

dilimi tırnak makası ile koparıyordum

kendimi kesip akan kanı izlemeye bayılırken , bir gün gerçekten bayıldım...

sonra 6 ay kısmen yataklı, kısmen evde tedavi

niye anlattım onuda bilmiyorum

ama şu aralar içimde yine zarar verme güdüsü var

27 yaşında sağlıklı görünen bir erkeğim

iyi bir mesleğim var

fakat ruh hastağı bir manyağım ...