insanlara değer vermeyin ki mutlu olun

olayı özet geçeceğim. dershanede -fem dershanesi değil, "entry-nick" demeyin.- mezun grubunda okuyorum. dershane başlayınca bir çocukla tanıştım. başta iyi gidiyordu fakat birkaç hafta sonra kötü gitmeye başladı. çocuk bana matematik sorusu soruyordu. ben de çocuğun sorusunu çözüyordum. ama çocuk çok edepsiz çıktı. çocuğun sorusunu her çözdüğümde çocuk şunları söylüyordu:
- ben aslında bu soruyu çözerdim de sana sordum.

soruyu çözerken sorunun sonuna geldiğimde kalemi elimden alıp şunları söylüyordu:
- ya yine ben çözdüm ya.
- soruyu nasıl çözdüğümü anladın mı? anlatayım mı?

bu yazdıklarımı okuduktan sonra benim derslerimin kötü olduğunu düşünmüş olabilirsiniz ama durum tam tersi.

benim son ygs ve lys puanlarım:
ygs1: yaklaşık 375
mf1: yaklaşık 300

çocuğun son ygs ve lys puanları:
ygs1: yaklaşık 250
mf1: yaklaşık 200

gördüğünüz gibi arada 100 puan fark var. üstelik bu kadar da değil. bugün çocuk, ilk paragrafta anlattığım olayı tekrar yaptı. üstüne üstlük kızları görünce beni bırakıp onların yanına yapıştı. daha anlatacağım çok şey vardı fakat hiçbirinizin okumayacağını bildiğim için sözümü burada kesiyorum.

bugünden sonra çocukla hiç konuşmayacağım. insanlara değer verilmemesi gerektiğini bugün anladım. demek istediğim odur ki "kimseye değer vermeyin!".