öncelikle ben 17 yaşında bi gencim.şu anda gay değilim.ama az kalsın oluyodum. insanların hep benle dalga geçmesi beni aşağılması yüzünden gay oluyodum. babam çok sinirli bir insandır. olur olmadık şeylere bağırır.ben 5-6 yaşındayken babam beni dövüyodu bağırıyodu .onun yüzünden iyice içime kapandım. çok utangaç oldum. babamın yüzünden bütün özgüvenimi kaybettim.ilk okula başladım, yine kimseyle konuşmuyodum çok utangaçtım. insanlar benim dış görünüşümle alay ediyodu. çok zayıftım ama boyum uzundu. çok utangaç olduğum için hiç futbol oynamazdım çünkü ya yapamazsam diye korkuyordum. hala daha futbolu sevmem bu yüzden. insanlar bana sen topmusun niye futbolu sevmiyosum diyodu. hiç bir kizla konuşmuyordum. liseye başlayınca biraz düzelmiş gibiydim. açıldım ,artık cok fazla icime kapanik degildim. babamada kendimi ezdirmiyodum. babam olmadık şeylere bağarınca karşı çıkıyodum. sonra kızlar yerine erkeklerle ilişki yaşamayı merak ediyodum. bunu istiyodum, bunun nedeni şu ana kadar hiç kız arkadaşımin olmaması veya hiç bi kizla konusmamam olmustur. sonra bunu yapmamam gerektiğini fark ettim. yani demek istediğim eşcinsellerin çoğu geçmişte kötü şeyler yaşamıstır, böyle olmak onların suçu değil, yani bazılarının, ıbne,travesti gibi olmayanları kastediyorum. insanlar başka insanların dış görünüsüyle alay etmemeli, birsey söylerken karşısındakinin ne hissedeceğini düsünmeli.bu yazıyı yazmamın sebebi artık bunları icimde tutmamak amacım trende girmek herkes okusun falan değil.su anda hala insanlar benle alay ediyo,ama takmıyorum tabiki onlara kızıyorum hepsini içime atıyorum.ama benim yapabileceğim birsey yok. eğer sizde birine böyle davranıyosanız lütfen yapmayın dalga geçtiğiniz kişinin hayatı bozabilirsiniz. aynı şeyi kendinize yapıldığını düşünün. yorumlara da bazı binler tersleyebilir, küfür edebilir onların dıbına koyayım.