insanlığın sonuna tanıklık ettim

dolmuşla son sürat ulus'a gidiyorduk. bizim semtte süren kaos heryerde aynı şiddette devam ediyordu. askerlerin olaya el koyduğunu gördük, belirli yerlerde kontrol noktaları oluşturulmuş. sürekli devriye ekipleri geziyor. arabayla giderken yolda birkaç kere durduk ve sağlık kontrollerinden geçtik. askerlerin virüs bulaşan herhangi bir kişiyi direk infaz ettiğini kendi gözlerimizle gördük.tsk'nın olaylara müdahalesi sert ve güçlüydü. hiç acımadan direk vuruyorlardı ölüyü. hatta ölülerin kalabalık olduğu bölgelere bomba yağdırdıklarını öğrendik. işte bu gerçekten mutlu etti bizi. fakat bir günde nasıl herşey böyle bomtak olmuştu bir türlü aklım almıyordu.

ahmet abiye nereye gittiğimizi sorduk. ulus'ta güvenli bir bölge oluşturulmuş olduğunu söyledi."sizi oraya zütürüyorum"dedi. bunu duyunca çok sevindik. farkettik ki ahmet abi olaylarla ilgili bilgi sahibi."noluyo abi yaa?"diye sorduk. dedi ki;"dün gece hastalar hastaneden çıktıktan sonra herşey taka sardı, karantina bölgesinden kaçtılar. virüs bi gecede bütün ankara'ya yayıldı. başbakan,başkan, milletvekilleri,bakanlar... kim var kim yoksa yönetimde, herkes apar topar istanbul'a gitti. ankara'ya girişler ve çıkışlar kapatıldı"dedi.biz bunu duyunca yıkıldık işte."abi bizim memlekete gitmemiz lazım, kalamayız ankara'da"dedik."bilemem!"dedi. öyle diyince anladık zaten bütün planlarımızın suya düştüğünü. artık tek umudumuz güvenli bölgeydi.

o karışıklığın içinde nereye gideceğimizi bilememiştik. kaldırımın ortasında kalıverdik. insanlar yanımızdan geçip gidiyor ve ölüler yaklaşıyordu. birkaç dakika orada dikilip konuştuk napıcaz nereye gidicez diye. fakat tartışmaktan ileriye gidemedik.tam birbirimizle küfürleşmeye başlamıştık ki yolun diğer tarafından bi korna sesi duyduk.
dolmuş şoförü ahmet ağabeyimiz bize korna çalıyordu."koşun lan"dedi, koştuk hemen."ağbi seni allah gönderdi"dedik."yok oğlm kendim geldim"dedi onun üstüne. saatlerdir ilk kez gülüyordum. hemen minibüse bindik, direk gaza bastı. adama bizi aldığı için teşekkürler yağdırıyorduk. direk;"sizi orda bıraksam içim rahat etmezdi"dedi. derin bir "ohhh" çektik sonunda...

ana caddeye ulaştığımızda pencereden gördüğüm manzaraya farklı bir açıdan baktığımı farkettim. yanan bina birkaç metre ötedeydi. sıcak insan eti isteyen ölüler binanın kapısını tüm güçleriyle zorluyorlardı. arabalar yol boyunca birikmişti ve insanlar arabalarını terkedip yayan halde geldikleri yönün tersine kaçıyorlardı. sirenler hiç susmuyordu. polis arabalarının kırmızı mavi ışıkları gecenin karanlığını aydınlatırken, şehrin dörtbir yanından dumanlar yükseliyordu. heryerden aralıksız silah sesleri geliyordu. tüm bu kargaşanın ve kaosun ortasında fırsatçılar yine iş başındaydı. cadde'deki süpermarketin önünde toplanan insanlar söktükleri kaldırım taşlarını camlara atarak kırdılar, sonra da içeriye akın ettiler. heryeri yağmaladılar. işin en kötü tarafı herşey olup biterken polislerin oradan geçip gitmesiydi.

sokaklarda resmen can pazarı vardı. insanlar yataklarından apar topar çıkmış, yanlarına ne alabildilerse almış ve kendilerini sokağa atmışlardı. koştuğumuz yol boyunca kaybettikleri annelerini bulmak için kalabalığın tersine doğru yürüyen ve ağlayarak "anne" diye haykıran çocuklar gördük. ölüler tarafından saldırıya uğrayan insanların yalvararak kaçanlardan yardım istediğini gördük. sokak ortasında ısırılan karısını vurduktan sonra intihar eden kocalar gördük. aklını yitirenlerin kaldırım kenarlarına oturup yem olmayı beklediğine tanık olduk.bu kadar insan hayatını kurtarmak için koşarken "paralarım" diye yırtınan, kendini döven ve "ölmek istiyoruum" diye bağıran üç kuruşluk insansıların varolduğunu öğrendik. düşünüyorum da eğer dünya şimdi olması gerektiği gibi olsaydı yaptığımız koşudan çok büyük dersler çıkarabilirdik. fakat ölülerin dünyasında ihtiyacın olan tek ders;nasıl hayatta kalınır'dır.

Daglin amk

nerdesin muallak

rezerve

up up up der giderim

Rezerve

up up up

up up up

Çok fazla plague inc oynamissin panpa

rezerved

up up up

up up up

ben okuyom lan anlatmayı kesme hayal gücün baya geniş

kaybetmiştim başlığı buldum ama okuyorum ben devam güzel gidiyor.

rezerved

up up up