Küçüklüğüm geliyor aklıma, çocukluğum geliyor. Genç annem, babam geliyor.O muhteşem ışıltılı mahallemizde misket oynamam geliyor. dükkanımız geliyor aklıma. Samimi bi ortamda çalışan ailem abilerim, ablalarım.komik muhabbetleri şakalaşmaları küçük kendine yeten hayatları geliyor.
Babamın beni ne kadar çok sevdiği geliyor. onunla oynadığımız çeşitli oyunlar... bana hiç bir halükarda kızmayan babam geliyor. nasılda değişti her şey düşman kesildik babacım;söyler misin?
Annemin beni büyük umutlarla yetiştirmesi geliyor lan. benim için oğlu için yaptığı fedakarlıklar geliyor. okula ütüsüz kıyafetle gitmeyeyim diye sabah sabah ütü yapıp kahvaltı hazırlaması geliyor. bana büyük adam olucaksın, okuyucaksın demesi geliyor.
Yıllar geçti 15 16 sene kadar. öyle böyle büyüdük aklı bağli oldum.bi bakıyorumda geçmişime koca bi boşluk gibi geliyor anasını gibeyim be... ne aileme yaraşır bi evlat olabilmişim ne de dünyaları değiştiricek o süper zeka, güçlü ben ve hayallerimi taşıyabilmişim bugüne hep yenilmişim. benim başlangıcım o hayallerdi, amacım isteklerim ailemin benden beklentileriydi ama hiç birini başaramadım. neden?çünkü ben aşağılık birisiyim. zamanla evrildim buna nasıl olduysa nasıl insanlarla takıldıysam ettiysem basıl bir karakter olduysam itici bir insan olmuşum. evet bu gece kendimi çıplak görüyorum karşıdan.lan sen var ya hiç istediğin gibi bi genç olamamışsın be oğlum. gibmişsin lan hayatını... böcekler kadar değerin kalmış. sana diyorum.!
ben; o küçükken kurduğun hayallerin ta kendisiyim ve bir gece ansızın çıktım karşına.

Bu kadar nefret ediyosun ya kendinden haklısın dostum.. çünkü sen hiç bir hedefine ulaşamadın ve küçücük bir odanın içinde tıkılıp kaldın. çaresizsin.ne seni gerçekten seven bir kız arkadaşın oldu ne bi dostun. hepsi geldi geçti. ailene karşı itibarını kaybettin ve insanlar gözünde değerin yok bile.
Böyle gidicek misin acaba yoksa hayatta dönüm noktanı bulabilecekmkadar şanslı mısın?